“Josip wekte positieve energie op door de speler te zijn die hij was”

Tom Vandenbussche

Vier seizoenen lang terroriseerden Branko Karacic (44 doelpunten) en Josip Weber (90 doelpunten) samen de verdediging van menig eersteklasser in België. En dus is ook bij Karacic het overlijden van zijn ex-strijdmakker hard aangekomen. “Door Josips mentaliteit gaven altijd tien procent meer.” Een monoloog.

“Bijna 30 jaar is het al geleden dat onze levens bij elkaar kwamen, ons groen-zwart ploegske, Cercle Brugge. Die gouden periode was er eentje voor de geschiedenisboeken, want Josip, ik en onze derde Kroat – Jerko Tipuric, waren toen verbonden op een manier die je nog maar zelden ziet. Op het veld, maar ook naast het veld. Verdedigen, passen en scoren: zo simpel was het bij ons. Naast het veld kwamen we, uiteraard door onze Kroatische afkomst, heel goed met elkaar overeen. Onze families groeiden samen op: Josip met zijn twee kinderen, ik met mijn twee kinderen en Jerko met zijn kinderen. Samen ging we ook door een moeilijke periode die we in ons thuisland doormaakten, de oorlog. We waren een echte familie in ons tweede thuisland, België.”

Met de ogen toe

“Op het veld werd vlug duidelijk hoe goed Josip en ik het met elkaar konden vinden. In sommige wedstrijden, vooral tegen grote ploegen zoals Club en Anderlecht, kregen we extra ruimte en wisten we met onze ogen toe wie waar stond en wat er moest worden gedaan om nog een goaltje extra te proberen scoren.”

“Door Josips mentaliteit, die altijd met zijn grote glimlach werd bevestigd, gaven we altijd tien procent meer op het veld. Josip wekte positieve energie op door de speler te zijn die hij was. Altijd ging hij voor meer en nog beter.”

“Heel belangrijk voor Josip, tijdens zijn eerste jaren in België, was de band met de mensen bij Cercle. Ook voor mij was dat het geval. Die mensen – zij weten wie ik bedoel – hebben ons helpen aanpassen aan het leven in Brugge. Het was iets wat Josip persoonlijk heel belangrijk vond, zodat hij zich voor 101 procent op voetbal kon concentreren.”

“Josip heeft ons te vlug verlaten, maar we mogen al die prachtige momenten niet vergeten”

“Ook naast het veld kenden we samen veel leuke momenten: van verjaardagen, Kerstmis, Pasen tot gewoon iets samen gaan eten, een pintje drinken of te doen wat Kroaten zo graag doen, een koffietje gaan drinken bij iemand thuis.”

“Op een bepaald moment gingen onze wegen uit elkaar. Josip kreeg een meer dan verdiende kans om naar Anderlecht te gaan. We hielden contact, voor en na matchen, steunden elkaar via de telefoon, dronken samen een koffietje als we een vrije dag hadden… Maar het leven kan soms hard zijn. Bij Anderlecht verliep het voor Josip niet zoals hij het wilde, zoals hij het verdiend had.”

“Onze voetbalcarrière eindigde halfweg de jaren 90 en vanaf toen begon ons leven elk een eigen weg in te slaan – zo is het leven nu eenmaal. Ik besliste om met mijn familie terug naar Kroatië te verhuizen en bouwde een carrière als voetbalcoach uit. Josip besliste, met zijn inzet, zijn mentaliteit en zijn Belgische connecties, om een bedrijf op te starten die samen met Belgische bedrijven zou samenwerken. De belangrijkste reden om dat te doen, was omdat hij België echt als zijn tweede vaderland beschouwde.”

“Wat ons echter daarna nog altijd bleef samenbrengen: Cercle Brugge. Interviews, 100 jaar Cercle… Toen konden we nog eens herinneringen ophalen aan hoe de gouden dagen van Cercle er met ons hadden uitgezien.”

Altijd het maximum

“Josip was een eenvoudige mens die genoot van het leven en altijd probeerde om het maximum te krijgen én te geven, voor alles wat hij in zijn leven belangrijk vond. Maar dat leven kan soms oneerlijk zijn. De realiteit is dat Josip ons te vlug heeft moeten verlaten. Helaas… Soms zijn het mooie en soms mindere gebeurtenissen die ons allemaal samen brengen. Vorige week was minder mooi, maar we mogen niet vergeten dat het door Josip is dat we heel veel prachtige momenten hebben beleefd. Samen met hem hebben wij – Cercle – een uniek moment in de Belgische voetbalgeschiedenis geschreven. Josip – onze vriend, mijn collega, dé topschutter – zal altijd een deel van ons zijn.”

Over ‘zijn’ België

“Niet alleen ikzelf, maar ook mijn hele familie keert graag en vaak terug naar België. Het is ons tweede vaderland. In oktober verbleef mijn dochter met haar man nog voor twee weken in Brugge en Gent. Ook ik heb er nog veel contacten, vooral met mensen die we intussen bijna als familie beschouwen. De families Lamote, Vandermoere en Verbeke, Cedomir Janevski, Franky Carlier… Vrienden voor het leven zijn het. (grijnst) Velen van hen zijn natuurlijk ook echte Cercle-mensen. Als er een match is terwijl ik in België ben, ga ik kijken. Natuurlijk!”

Over Bacelic-Grgic

“Het was vooral mijn zoon die bij die transfer (Stipe Bacelic-Grgic speelde in 2014-2015 bij Cercle, red.) geholpen heeft. Branimir geeft nu trouwens ook al twee jaar tips voor Balkanspelers bij AA Gent. Ik heb Stipe alleszins ook aangeraden, omdat Cercle dat type speler – techniek, speloverzicht en een goede traptechniek – niet in zijn ploeg had. Helaas kwam het er niet uit. Cercle zat in een moeilijke periode, waardoor er veel druk was en Stipe een moeilijke aanpassingsperiode kende. De trainer (eerste Lorenzo Staelens, daarna Arnar Vidarsson, red.) had ook geen visie om hem beter in het spel te integreren. Er waren bijvoorbeeld wedstrijden waarin Stipe op de flank werd uitgespeeld, terwijl hij een pure centrale middenvelder is. Ik weet dat hij beter had kunnen doen, maar ja, soms lukt iets gewoon niet. Dat is het uitdagende aan voetbal. Het is niet altijd simpel om het best mogelijke resultaat te behalen, want verschillende factoren beïnvloeden het eindresultaat.”

Over ‘zijn’ Cercletje

“Ze hebben nog altijd een goeie kans om te promoveren, vooral door de komst van een ervaren en kwalitatieve trainer die een ploeg met veel nieuwe spelers op de juiste manier kan samenstellen. Zo’n duidelijke visie op vlak van omkadering en in combinatie met een goede ploeg, dat heb ik de laatste zes, zeven jaar bij Cercle gemist. Maar nu is dat er volgens mij en moeten ze enkel geduld hebben en wachten op het moment waarop alles in zijn juiste plooi zal vallen.”

“Zelf heb ik momenteel geen contact met het bestuur van Cercle, maar ze weten hoe ze ons kunnen bereiken. (lacht) Mijn telefoonnummer is al 20 jaar hetzelfde. Als ze informatie over spelers nodig hebben, kunnen ze gerust naar Branimir en mij bellen. We zijn er altijd voor Cercle. Al geef ik toe dat ik nog altijd op een ander telefoontje van mijn ploeg wacht, eentje dat ik al lang verdiend heb. Misschien komt dat er ooit, misschien ook nooit. We zien wel…”

Over zijn huidige job

“Nadat ik in 2014 met Zrinjski Mostar kampioen in Bosnië werd, werden we in de Champions League door pech én door de scheidsrechter uitgeschakeld. Daarna werkte ik in Bahrein en hielp ik NK Vitez in eerste klasse. Sinds een maand ben ik er opnieuw trainer. Met dezelfde missie: degradatie vermijden. Niet makkelijk, maar met 90 procent van de ploegen die ik trainde, heb ik het gevraagde resultaat behaald. Tegenwoordig aanvaard ik nog enkel uitdagingen die sportief of financieel interessant zijn. Het buitenland – België of een exotisch land als Qatar en Korea – is mijn volgend doel. Mijn resultaten spreken voor zich. Ik heb niet meer de behoefte om me te bewijzen.”

Over ‘zijn’ België

“Niet alleen ikzelf, maar ook mijn hele familie keert graag en vaak terug naar België. Het is ons tweede vaderland. In oktober verbleef mijn dochter met haar man nog voor twee weken in Brugge en Gent. Ook ik heb er nog veel contacten, vooral met mensen die we intussen bijna als familie beschouwen. De families Lamote, Vandermoere en Verbeke, Cedomir Janevski, Franky Carlier… Vrienden voor het leven zijn het. (grijnst) Velen van hen zijn natuurlijk ook echte Cercle-mensen. Als er een match is terwijl ik in België ben, ga ik kijken. Natuurlijk!”

Over Bacelic-Grgic

“Het was vooral mijn zoon die bij die transfer (Stipe Bacelic-Grgic speelde in 2014-2015 bij Cercle, red.) geholpen heeft. Branimir geeft nu trouwens ook al twee jaar tips voor Balkanspelers bij AA Gent. Ik heb Stipe alleszins ook aangeraden, omdat Cercle dat type speler – techniek, speloverzicht en een goede traptechniek – niet in zijn ploeg had. Helaas kwam het er niet uit. Cercle zat in een moeilijke periode, waardoor er veel druk was en Stipe een moeilijke aanpassingsperiode kende. De trainer (eerste Lorenzo Staelens, daarna Arnar Vidarsson, red.) had ook geen visie om hem beter in het spel te integreren. Er waren bijvoorbeeld wedstrijden waarin Stipe op de flank werd uitgespeeld, terwijl hij een pure centrale middenvelder is. Ik weet dat hij beter had kunnen doen, maar ja, soms lukt iets gewoon niet. Dat is het uitdagende aan voetbal. Het is niet altijd simpel om het best mogelijke resultaat te behalen, want verschillende factoren beïnvloeden het eindresultaat.”

Over ‘zijn’ Cercletje

“Ze hebben nog altijd een goeie kans om te promoveren, vooral door de komst van een ervaren en kwalitatieve trainer die een ploeg met veel nieuwe spelers op de juiste manier kan samenstellen. Zo’n duidelijke visie op vlak van omkadering en in combinatie met een goede ploeg, dat heb ik de laatste zes, zeven jaar bij Cercle gemist. Maar nu is dat er volgens mij en moeten ze enkel geduld hebben en wachten op het moment waarop alles in zijn juiste plooi zal vallen.”

“Zelf heb ik momenteel geen contact met het bestuur van Cercle, maar ze weten hoe ze ons kunnen bereiken. (lacht) Mijn telefoonnummer is al 20 jaar hetzelfde. Als ze informatie over spelers nodig hebben, kunnen ze gerust naar Branimir en mij bellen. We zijn er altijd voor Cercle. Al geef ik toe dat ik nog altijd op een ander telefoontje van mijn ploeg wacht, eentje dat ik al lang verdiend heb. Misschien komt dat er ooit, misschien ook nooit. We zien wel…”

“Cercle? Mijn nummer is al 20 jaar hetzelfde”

Branko Karacic is momenteel trainer van NK Vitez in de Bosnische eerste klasse.
Branko Karacic is momenteel trainer van NK Vitez in de Bosnische eerste klasse.© BELGAIMAGE

Over zijn huidige job

“Nadat ik in 2014 met Zrinjski Mostar kampioen in Bosnië werd, werden we in de Champions League door pech én door de scheidsrechter uitgeschakeld. Daarna werkte ik in Bahrein en hielp ik NK Vitez in eerste klasse. Sinds een maand ben ik er opnieuw trainer. Met dezelfde missie: degradatie vermijden. Niet makkelijk, maar met 90 procent van de ploegen die ik trainde, heb ik het gevraagde resultaat behaald. Tegenwoordig aanvaard ik nog enkel uitdagingen die sportief of financieel interessant zijn. Het buitenland – België of een exotisch land als Qatar en Korea – is mijn volgend doel. Mijn resultaten spreken voor zich. Ik heb niet meer de behoefte om me te bewijzen.”

Over ‘zijn’ België

“Niet alleen ikzelf, maar ook mijn hele familie keert graag en vaak terug naar België. Het is ons tweede vaderland. In oktober verbleef mijn dochter met haar man nog voor twee weken in Brugge en Gent. Ook ik heb er nog veel contacten, vooral met mensen die we intussen bijna als familie beschouwen. De families Lamote, Vandermoere en Verbeke, Cedomir Janevski, Franky Carlier… Vrienden voor het leven zijn het. (grijnst) Velen van hen zijn natuurlijk ook echte Cercle-mensen. Als er een match is terwijl ik in België ben, ga ik kijken. Natuurlijk!”

Over Bacelic-Grgic

“Het was vooral mijn zoon die bij die transfer (Stipe Bacelic-Grgic speelde in 2014-2015 bij Cercle, red.) geholpen heeft. Branimir geeft nu trouwens ook al twee jaar tips voor Balkanspelers bij AA Gent. Ik heb Stipe alleszins ook aangeraden, omdat Cercle dat type speler – techniek, speloverzicht en een goede traptechniek – niet in zijn ploeg had. Helaas kwam het er niet uit. Cercle zat in een moeilijke periode, waardoor er veel druk was en Stipe een moeilijke aanpassingsperiode kende. De trainer (eerste Lorenzo Staelens, daarna Arnar Vidarsson, red.) had ook geen visie om hem beter in het spel te integreren. Er waren bijvoorbeeld wedstrijden waarin Stipe op de flank werd uitgespeeld, terwijl hij een pure centrale middenvelder is. Ik weet dat hij beter had kunnen doen, maar ja, soms lukt iets gewoon niet. Dat is het uitdagende aan voetbal. Het is niet altijd simpel om het best mogelijke resultaat te behalen, want verschillende factoren beïnvloeden het eindresultaat.”

Over ‘zijn’ Cercletje

“Ze hebben nog altijd een goeie kans om te promoveren, vooral door de komst van een ervaren en kwalitatieve trainer die een ploeg met veel nieuwe spelers op de juiste manier kan samenstellen. Zo’n duidelijke visie op vlak van omkadering en in combinatie met een goede ploeg, dat heb ik de laatste zes, zeven jaar bij Cercle gemist. Maar nu is dat er volgens mij en moeten ze enkel geduld hebben en wachten op het moment waarop alles in zijn juiste plooi zal vallen.”

“Zelf heb ik momenteel geen contact met het bestuur van Cercle, maar ze weten hoe ze ons kunnen bereiken. (lacht) Mijn telefoonnummer is al 20 jaar hetzelfde. Als ze informatie over spelers nodig hebben, kunnen ze gerust naar Branimir en mij bellen. We zijn er altijd voor Cercle. Al geef ik toe dat ik nog altijd op een ander telefoontje van mijn ploeg wacht, eentje dat ik al lang verdiend heb. Misschien komt dat er ooit, misschien ook nooit. We zien wel…”

“Cercle? Mijn nummer is al 20 jaar hetzelfde”

Branko Karacic is momenteel trainer van NK Vitez in de Bosnische eerste klasse.
Branko Karacic is momenteel trainer van NK Vitez in de Bosnische eerste klasse.© BELGAIMAGE

Over zijn huidige job

“Nadat ik in 2014 met Zrinjski Mostar kampioen in Bosnië werd, werden we in de Champions League door pech én door de scheidsrechter uitgeschakeld. Daarna werkte ik in Bahrein en hielp ik NK Vitez in eerste klasse. Sinds een maand ben ik er opnieuw trainer. Met dezelfde missie: degradatie vermijden. Niet makkelijk, maar met 90 procent van de ploegen die ik trainde, heb ik het gevraagde resultaat behaald. Tegenwoordig aanvaard ik nog enkel uitdagingen die sportief of financieel interessant zijn. Het buitenland – België of een exotisch land als Qatar en Korea – is mijn volgend doel. Mijn resultaten spreken voor zich. Ik heb niet meer de behoefte om me te bewijzen.”

Over ‘zijn’ België

“Niet alleen ikzelf, maar ook mijn hele familie keert graag en vaak terug naar België. Het is ons tweede vaderland. In oktober verbleef mijn dochter met haar man nog voor twee weken in Brugge en Gent. Ook ik heb er nog veel contacten, vooral met mensen die we intussen bijna als familie beschouwen. De families Lamote, Vandermoere en Verbeke, Cedomir Janevski, Franky Carlier… Vrienden voor het leven zijn het. (grijnst) Velen van hen zijn natuurlijk ook echte Cercle-mensen. Als er een match is terwijl ik in België ben, ga ik kijken. Natuurlijk!”

Over Bacelic-Grgic

“Het was vooral mijn zoon die bij die transfer (Stipe Bacelic-Grgic speelde in 2014-2015 bij Cercle, red.) geholpen heeft. Branimir geeft nu trouwens ook al twee jaar tips voor Balkanspelers bij AA Gent. Ik heb Stipe alleszins ook aangeraden, omdat Cercle dat type speler – techniek, speloverzicht en een goede traptechniek – niet in zijn ploeg had. Helaas kwam het er niet uit. Cercle zat in een moeilijke periode, waardoor er veel druk was en Stipe een moeilijke aanpassingsperiode kende. De trainer (eerste Lorenzo Staelens, daarna Arnar Vidarsson, red.) had ook geen visie om hem beter in het spel te integreren. Er waren bijvoorbeeld wedstrijden waarin Stipe op de flank werd uitgespeeld, terwijl hij een pure centrale middenvelder is. Ik weet dat hij beter had kunnen doen, maar ja, soms lukt iets gewoon niet. Dat is het uitdagende aan voetbal. Het is niet altijd simpel om het best mogelijke resultaat te behalen, want verschillende factoren beïnvloeden het eindresultaat.”

Over ‘zijn’ Cercletje

“Ze hebben nog altijd een goeie kans om te promoveren, vooral door de komst van een ervaren en kwalitatieve trainer die een ploeg met veel nieuwe spelers op de juiste manier kan samenstellen. Zo’n duidelijke visie op vlak van omkadering en in combinatie met een goede ploeg, dat heb ik de laatste zes, zeven jaar bij Cercle gemist. Maar nu is dat er volgens mij en moeten ze enkel geduld hebben en wachten op het moment waarop alles in zijn juiste plooi zal vallen.”

“Zelf heb ik momenteel geen contact met het bestuur van Cercle, maar ze weten hoe ze ons kunnen bereiken. (lacht) Mijn telefoonnummer is al 20 jaar hetzelfde. Als ze informatie over spelers nodig hebben, kunnen ze gerust naar Branimir en mij bellen. We zijn er altijd voor Cercle. Al geef ik toe dat ik nog altijd op een ander telefoontje van mijn ploeg wacht, eentje dat ik al lang verdiend heb. Misschien komt dat er ooit, misschien ook nooit. We zien wel…”

“Cercle? Mijn nummer is al 20 jaar hetzelfde”

Branko Karacic is momenteel trainer van NK Vitez in de Bosnische eerste klasse.
Branko Karacic is momenteel trainer van NK Vitez in de Bosnische eerste klasse.© BELGAIMAGE

Over zijn huidige job

“Nadat ik in 2014 met Zrinjski Mostar kampioen in Bosnië werd, werden we in de Champions League door pech én door de scheidsrechter uitgeschakeld. Daarna werkte ik in Bahrein en hielp ik NK Vitez in eerste klasse. Sinds een maand ben ik er opnieuw trainer. Met dezelfde missie: degradatie vermijden. Niet makkelijk, maar met 90 procent van de ploegen die ik trainde, heb ik het gevraagde resultaat behaald. Tegenwoordig aanvaard ik nog enkel uitdagingen die sportief of financieel interessant zijn. Het buitenland – België of een exotisch land als Qatar en Korea – is mijn volgend doel. Mijn resultaten spreken voor zich. Ik heb niet meer de behoefte om me te bewijzen.”

Over ‘zijn’ België

“Niet alleen ikzelf, maar ook mijn hele familie keert graag en vaak terug naar België. Het is ons tweede vaderland. In oktober verbleef mijn dochter met haar man nog voor twee weken in Brugge en Gent. Ook ik heb er nog veel contacten, vooral met mensen die we intussen bijna als familie beschouwen. De families Lamote, Vandermoere en Verbeke, Cedomir Janevski, Franky Carlier… Vrienden voor het leven zijn het. (grijnst) Velen van hen zijn natuurlijk ook echte Cercle-mensen. Als er een match is terwijl ik in België ben, ga ik kijken. Natuurlijk!”

Over Bacelic-Grgic

“Het was vooral mijn zoon die bij die transfer (Stipe Bacelic-Grgic speelde in 2014-2015 bij Cercle, red.) geholpen heeft. Branimir geeft nu trouwens ook al twee jaar tips voor Balkanspelers bij AA Gent. Ik heb Stipe alleszins ook aangeraden, omdat Cercle dat type speler – techniek, speloverzicht en een goede traptechniek – niet in zijn ploeg had. Helaas kwam het er niet uit. Cercle zat in een moeilijke periode, waardoor er veel druk was en Stipe een moeilijke aanpassingsperiode kende. De trainer (eerste Lorenzo Staelens, daarna Arnar Vidarsson, red.) had ook geen visie om hem beter in het spel te integreren. Er waren bijvoorbeeld wedstrijden waarin Stipe op de flank werd uitgespeeld, terwijl hij een pure centrale middenvelder is. Ik weet dat hij beter had kunnen doen, maar ja, soms lukt iets gewoon niet. Dat is het uitdagende aan voetbal. Het is niet altijd simpel om het best mogelijke resultaat te behalen, want verschillende factoren beïnvloeden het eindresultaat.”

Over ‘zijn’ Cercletje

“Ze hebben nog altijd een goeie kans om te promoveren, vooral door de komst van een ervaren en kwalitatieve trainer die een ploeg met veel nieuwe spelers op de juiste manier kan samenstellen. Zo’n duidelijke visie op vlak van omkadering en in combinatie met een goede ploeg, dat heb ik de laatste zes, zeven jaar bij Cercle gemist. Maar nu is dat er volgens mij en moeten ze enkel geduld hebben en wachten op het moment waarop alles in zijn juiste plooi zal vallen.”

“Zelf heb ik momenteel geen contact met het bestuur van Cercle, maar ze weten hoe ze ons kunnen bereiken. (lacht) Mijn telefoonnummer is al 20 jaar hetzelfde. Als ze informatie over spelers nodig hebben, kunnen ze gerust naar Branimir en mij bellen. We zijn er altijd voor Cercle. Al geef ik toe dat ik nog altijd op een ander telefoontje van mijn ploeg wacht, eentje dat ik al lang verdiend heb. Misschien komt dat er ooit, misschien ook nooit. We zien wel…”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier