Frederik Boi is bezig aan zijn laatste matchen als voetballer, hij blikt terug

Redactie KW

Frederik Boi gaat nog even door met voetballen. De Bruggeling dacht zondag in Waregem zijn allerlaatste wedstrijd te spelen. Zijn ploeg KSC Blankenberge speelt in eerste provinciale namelijk de eindronde, dus moeten de schoenen nog even van de haak. Een bloemlezing in vijf momenten.

2002: blessure in een kampioenenjaar

“Na zes matchen geraakte ik op Heusden-Zolder geblesseerd. Ik was goed bezig, had een basisplaats verworven, de trainer was enthousiast over mijn prestaties. Tot ik een zware blessure opliep. Zes maanden geen voetbal en dan naar eerste klasse. Zonder die blessure kon ik verder staan, Vital Bortelmans en Harold Meyssen zagen mij zelfs op een hoger niveau. Misschien had ik daar net dat tikkeltje tegenslag of was het mijn geluk? Of dat van Cercle, want toen kwamen Kristof Arys en Roman Vonasek die uiteindelijk voltreffers bleken.”

2003: debuut in eerste klasse

“Mijn eerste match die ik echt mocht starten in eerste klasse was tegen Lokeren. Een goede wedstrijd onder Jerko Tipuric met een vervanging in minuut zeventig. Het publiek floot, maar ik zat er volledig door. Ondanks de lovende kritiek moest ik mij steeds opnieuw bewijzen. Na die match wist ik voor mezelf: ik heb hier wel mijn plaats. Ik werkte toen overigens in Standaard Boekhandel, op tien minuten van Lokeren. Iedereen wist daar van mijn debuut.”

2004: Denis Viane

“Toen Nele Deboeuf, de vriendin van Denis Viane, overleed moesten we voor de beker naar Olympic Charleroi. We verloren na een barslechte match en penalty’s tegen de laatste uit derde klasse. Ik scoorde de 1-1, maar miste een strafschop. Ik was na afloop bijzonder emotioneel. Ik vond het een schande om tegen die ploeg onderuit te gaan terwijl je aanvoerder zijn vriendin aan het verliezen was. Ik was in alle staten. Uiteindelijk zijn Denis en ik zeer goede kameraden geworden. We trokken dagelijks met elkaar op, gingen golfen. Nu is Denis nog altijd een van mijn beste vrienden. Hij is voor mij onvervangbaar. We hoeven elkaar daarvoor niet dagelijks te zien.”

2006: doelpunt in de Brugse derby

“In december 2006 zorgde mijn kopbalgoal voor derbywinst tegen Club Brugge, dat was toen al 13 jaar geleden. Wat een ontlading. Van mijn dertig goals die ik in mijn ganse carrière scoorde, was ik misschien maar bij drie echt in euforie.”

“Bij de derbygoal stond Slobodan Slovic bij die hoekschop met zijn arm te zwaaien. Ik wist niet meer of dit aan de eerste of tweede paal betekende. Ik stond zonder echt goed op te letten aan de eerste paal stil, tot die bal kwam. Ik deed een stap naar links en kopte binnen. Iedereen moest mij met rust laten, want ik liep meteen naar mijn pa in de tribune.”

2010: bekerfinale

“De finale tegen AA Gent. Ik keek daar zo lang naar uit. Na drie minuten een kniestoot op mijn dijbeen waardoor ik uitgeschakeld was. Op eigen vraag werd ik aan de rust vervangen. Niemand zat in de match. Maar wordt er na 70 minuten een penalty op Reynaldo gefloten dan wordt het misschien wel 1-1 en was het mogelijk wel gelukt.” (Alain Creytens)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier