“Rechtszaak Museeuw was onterecht” (Hans Vandeweghe – De Morgen)

Aan de sprookjescarrie van Johan Museeuw, geboren en getogen in Gistel, komt abrupt een einde, op 4 september 2003. Dan vallen speurders bij hem binnen, op zoek naar verboden middelen.

Het onderzoek gebeurt door het parket van Kortrijk, die eerder een veearts uit Oostrozebeke heeft opgepakt. Die ziet het gerecht als de spil in een hormonenzwendel die levert in het paardenmilieu, maar ook aan wielrenners.

In 2003 wordt Museeuw door de Wielerbond geschorst voor twee jaar, maar zelf houdt hij altijd vol dat hij onschuldig is. De bal gaat pas echt aan het rollen als de krant De Morgen sms’en publiceert, waarin Museeuw via codetaal bepaalde producten bestelt bij de bewuste veearts.

“Ik heb het verhaal naar buiten gebracht, op 7 januari 2005, omdat Museeuw altijd bleef volhouden dat hij niets had gedaan,” zegt journalist Hans Vandeweghe van De Morgen. “Hij was wel al twee jaar veroordeeld door de Wielerbond, sportief veroordeeld, plus hij had twee jaar voorwaardelijk gekregen, maar hij bleef zeggen ‘ik heb niets gedaan’. Toen kwamen die sms’en bij mij terecht, en ik heb toen gezegd: ik ga daar een stuk over maken. En ik heb dat meteen geduid, want dit gaat over 2003, en dat zegt niets over de rest van z’n carrière.”

Museeuw haalt in z’n boek zwaar uit naar het parket, en is vooral niet te spreken over de lekken die er zijn naar de media. In de zaak Landuyt worden 20 renners ondervraagd, maar iedereen focust op Museeuw, ook tot grote onvrede van ploegmanager én persoonlijke vriend Patrick Lefevere.

Vandeweghe: “Waarom doen ze dat? – Omdat ze een soort publieke opinie willen bespelen, om hun daden te wettigen. Maar die zijn niet te wettigen, want die staan buiten alle proportie.”

Het duurt nog tot 24 januari 2007, voor Johan Museeuw publiekelijk toegeeft dat hij doping heeft gebruikt. Op 16 december 2008 valt er uiteindelijk een vonnis: Museeuw, en enkele andere renners, worden veroordeeld tot 10 maanden voorwaardelijk, en een boete van 2500 euro.

“De rechtszaak is niet terecht geweest,” vindt Vandeweghe. “Ik denk dat dit één van de meest overbelichte dopingdossiers aller tijden in Vlaanderen is geweest.”