KW WK-blog (8) : Om de vier jaar afzien voor de voetballeek

Redactie KW

Ik een stukje schrijven over het WK voetbal? Maar ik wéét niks over het WK voetbal. Des te beter, vond de redactie, da’s eens een andere invalshoek! Vandaar…

Vooraf voor alle duidelijkheid: ik heb níks tegen het WK voetbal. Integendeel. Hoe meer voetbal, hoe liever. Dan plak ik tenminste niet zélf tegen het televisiescherm. Want er mag dan al niet één tv-programma bestaan, waarvoor ik thuis blijf. Als ik dan toch thuis ben, staat de tv aan. Dat heeft verschillende redenen.

“Ik zoék rumoer in huis”

Zo laat de aanschaf van een nieuwe radio al een hele tijd op zich wachten, zodat de tv nu niet zelden die functie overneemt. Stilte in huis apprecieer ik alleen als ik schrijf of slaap. Mijn jeugdjaren in een lawaaierig nest van vier heeft onder meer in die zin sporen achtergelaten dat ik algauw op zoék ga naar wat rumoer in huis. Lap, tv aan.

Strijken met de tv aan

Dan is er nog zoiets als strijken. Ik. Haat. Het. Het slopen van een beetje stapel strijkgoed doorsta ik alleen met de tv aan. Om het even wat gaat er dan in: Ketnet, Witse, Vlaanderen Vakantieland, teleshopping… Daar staat dan tegenover de fantastische zen-combinatie ‘breien en tv kijken’. Tegelijkertijd, inderdaad, ik kan dat écht. Rechts-averechts met een half oog op Code 37 of Zone Stad: het toppunt van genot. Wat me eraan doet denken: vrijen voor tv, ook geestig. Liever niet bij Braambos, maar verder komt daarvoor eigenlijk heel wat in aanmerking als euh achtergrond. Aardappelen schillen met Ben Crabbé: doén. Een sudoku oplossen onderwijl. Of eten voor tv! Vanuit educatief oogpunt zo geweldig fout, dat zelfs ík mijn dochter met bord en glas uit de zetel jaag en naar de tafel verwijs. Ze moest ons zien zitten, die avonden dat ze niét thuis eet.
U zit er dus niet al te ver naast als u nu samen met mij tot de conclusie komt dat mijn huiselijk leven zich min of meer voor televisie afspeelt. Stél dat er ruimte voor was, ik installeerde ook nog de douche voor de tv. Of het bad, dat kijkt makkelijker dan door zo’n bedampte doucheruit.

“Voetbal verveelt en irriteert me”

Komt bij dat alles dat ik ook nog eens heel erg open minded ben op tv-gebied. Ik wil àlles proberen: Het Weer, Grote Kuis, The Osbournes. In de juiste stemming gemasseerd, kan ik desgewenst zelfs een Top Gear pruimen. Het enige wat er werkelijk niet in gaat, bij – ik zweer het – geen énkele van mijn nevenactiviteiten, is… voetbal. Niks persoonlijks, maar ik kan er niet omheen: voetbal verveelt en irriteert me. Négentig minuten spel waarbij de kans redelijk groot is dat het eindigt op nul-nul. Qua niét vooruit gaan kan dat tellen. Bovendien zijn nogal wat beoefenaars ervan net iets te veel bezig met hun kapsels om in mijn ogen voor mannen door te gaan. Ook op dat vlak niks te beleven dus. Om nog te zwijgen van het sérieux waarmee zo’n WK voetbal – voetbal in het kwadraat als ik het goed begrijp – omgeven wordt.

Tv-loos leven

Om de vier jaar probeer ik dus gedurende enkele weken – die van het WK voetbal welteverstaan – geheel tv-loos te leven. Gewoon om niet het risico te lopen om bij het zappen op voetbal te stoten. Gewoon om eens tot bezinning te komen, te herbronnen, te doen waar ik anders niet aan toe kom… Het moet met andere woorden ook weer niet té lang duren, dat WK voetbal.

(Nancy Boerjan)

Nog tot het eind van het WK voetbal impressies van de redactieleden van Krant van West-Vlaanderen op kw.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier