De wereldbeker voetbal houdt intussen de hele wereld al een maand lang in de ban. Dat is overal zo, dus ook op een festival zoals Rock Werchter.
In Werchter steeg de bevolkingsdichtheid afgelopen weekend met een paar tienduizend mensen, allen puffend en bezweet op elkaar gepakt. Ondergetekende was erbij en snoof tussen de hamburgers, pintjes en concerten de WK-sfeer kort op.
Festival = voetbalwedstrijd
Op zich is er niet veel verschil tussen een festival en een voetbalwedstrijd. Veel mensen op een kleine ruimte die speciaal naar dat stukje gras afgereisd zijn voor anderhalf uur genot, ook de lengte van een doorsnee avondshow op Werchter. Je voelt er ook die verbondenheid: collectief supporteren en brullen voor je favoriete ploeg, samen -vaak vals- meezingend met de liedjes die uit de boxen komen getrild. De flink getatoeëerde mannen die voortdurend oerkreten uitslaken niet te vergeten. En waar er daarbij geld kan verdiend worden zal dat commercieel zeker niet achterwege gelaten worden.
Ollanders
Tientallen nationaliteiten zakken van heinde en ver ieder jaar af naar daar waar de Demer en de Dijle samenvloeien. Onder hen ook een 10.000-tal Nederlanders en die gaven met hun kwalificatie voor de halve finale letterlijk een oranje tint aan het festival. Leuk voor sommigen, ergerlijk voor anderen (ticketje groep twee voor mij alstublieft). Die oranjegekte uitte zich in Hollandse gezangen vanaf het ontwaken, meisjes in oranje bikini en mannen voorzien van een t-shirt met Jup Holland Jup. Verwijzend naar een wel bekend Belgisch biermerk. Een Braziliaans shirt tussen de massa was eerder uitzondering.
Match volgen op een laptopscherm
Bij een temperatuur van 42 graden werd de wedstrijd van Nederland tegen Brazilië ook in Werchter gevolgd. De organisatie koos ervoor om geen groot scherm op het terrein te plaatsen. Wie de wedstrijd wou volgen kon op zoek naar alternatieven. Die vonden we persoonlijk aan een kraampje op enkele honderd meter van het terrein. Met een Belgisch biertje in de hand volgden we de wedstrijd tien minuten mee, starend naar een laptopscherm op vijf meter afstand. Na tien minuten hielden we het al voor bekeken. Te warm, te weinig boeiend, betere alternatieven en een bevredigende 1-0 tussenstand.
Gekke Hollanders
Presentator Luc Janssen zorgde op het terrein voor een update. Dat zorgde voor gejuich bij de Belgen aan de rust, boegeroep na afloop. Afgunst en jaloezie. Wij zijn er immers alweer niet bij. Brazilië – Nederland werd uiteindelijk 1-2. Tot grote verwondering bij velen en mezelf. En de Hollanders, ja die werden gek. Al was die verwondering op zaterdag toch een stuk groter toen bekend raakte dat Duitsland het Argentinië van Diego Maradona verslagen had met 4-0. Tot groot plezier van die enkelingen die in het Duits shirt gehuld waren. En van Rammstein, de topact die avond. De muzieksamensteller van dienst deed nog wat zout in de wonde voor de fans van Maradona en co, door de dag af te sluiten met Don’t cry for me Argentina.
Flurk met een toeter
Wie overigens gedacht had dat de vuvuzela ook op Werchter volop zou zoemen had het mis. En als je het mij vraagt mogen we ook gerust zijn voor onze eigen stadions. Hier en daar vond je op de camping een flurk met zo’n toeter waar hij dan hoogstens vijf seconden op blies. Niets om je aan te ergeren, dan vind ik persoonlijk die Hollandse gezangen een stuk irritanter.
(Thomas Dubois)
Nog tot het eind van het WK voetbal impressies van de redactieleden van Krant van West-Vlaanderen op kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier