De monsterscore van de wedstrijd tussen twee jeugdploegen roept vragen op. Kan een jeugdploeg zomaar een tegenstander vernederen?
Eerlijk : toen ik het bericht kreeg dat de miniemen van Wielsbeke met 229-19 hun leeftijdsgenoten van Wibac hadden geklopt, kreeg ik het warm vanbinnen. Niet van bewondering, laat dat vooral duidelijk zijn, maar wel omdat er iets in mij knapte. Want hoe je het ook draait of keert, zijn die 229 punten voor sommigen misschien wel super en is het een record in de geschiedenis van de club, het druist wel in tegen de fairplay en de deontologie in het basketbal. Akkoord, elke ploeg moet altijd tot het uiterste gaan om de zege binnen te slepen. Maar een tegenstander met de grond gelijk maken, in dat geval onder het parket stoppen, neen, dat kan niet !
De gevolgen voor Wibac zijn alvast nefast : enkele spelers hielden het meteen voor bekeken en zullen – zelfs indien ze veel leuke basketbalmomenten hebben beleefd – enkel nog kunnen denken aan die ene match tegen Wielsbeke. Bij de spelers die wél hun favoriete sport blijven beoefenen, zal er oplapwerk nodig zijn.
En wat met Wielsbeke ? De spelers valt niets te verwijten, zij wilden het maximum eruit halen en dat kan je hen niet kwalijk nemen. Op die momenten is het aan de coach om in te grijpen, zijn ploeg in te tomen en respect te tonen voor de tegenstanders als ze al op grote achterstand zijn geplaatst en bovendien met slechts drie eindigen. Een coach – in dit geval nota bene ref in provinciale – zou beter moeten weten…
(Axel Vandenheede)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier