Carl Defresne, coach van de U10 van K-Basketteam Kortrijk, vond het een goed idee om zijn zoon Gilles (14) te laten kennismaken met het leiden van basketbalwedstrijden. Na een korte voorbereiding maakte Gilles samen met zijn vader Carl zijn debuut als tweede clubscheidsrechter.
“Er zijn een aantal redenen waarom een speler eens de rol van scheidsrechter zou moeten opnemen”, vindt Carl Defresne, U10-coach bij K-Basketteam Kortrijk. “Het is goed dat een speler de refs leert begrijpen. Je leert respect tonen voor het ambt van scheidsrechter. Een speler die de basketregels goed kent, wordt ook een betere speler. Je realiseert je beter wat kan en wat niet.”
“De wedstrijd van de U12A tegen Waregem was mijn vuurdoop”, vertelt Gilles. “Mijn papa en stiefpa Danny gaven me voordien info waarop gelet moet worden. De dag van de match keken mijn pa en ik naar de partij voordien. De hele tijd gingen we wat dieper in op elke beslissing, zodat ik niet al te nerveus zou zijn. Mijn debuut liep redelijk goed. Mijn pa heeft voldoende ervaring, maar hij heeft me niet veel bijgestuurd. Het moeilijkste vond ik dat je snel na het fluiten de juiste info aan de tafel moet tonen. Het fluiten zelf voel je direct aan, maar dan moest ik even nadenken hoe ik dat duidelijk zou maken.”
Cursus volgen
Carl: “Wat een verschil met mijn eerste optreden als scheidsrechter. Ik was toen erg nerveus. Een ref moet echter overtuiging uitstralen, ook als hij eigenlijk niet 100 procent zeker is. In het begin heb ik vooral aangedrongen kordater te fluiten en met overtuiging de beslissing te verduidelijken voor de tafel. De rest vond ik redelijk goed voor een eerste keer. Gilles blijft dit seizoen nog clubscheidsrechter. Er zijn genoeg mensen zoals voorzitter Johan Haghebaert, Francis Mondy en Gilles’ stiefpapa Danny om af en toe eens een match af te werken met hem. Zo krijg je een betere opleiding.”
“Het moeilijkste vond ik dat je snel na het fluiten de juiste info aan de tafel moet tonen” – Gilles Defresne
“Dit seizoen lukte het niet om de scheidsrechtercursus te volgen, maar in september 2018 wil ik dat wel doen. Dan kan ik als officieel scheidsrechter beginnen”, vult Gilles aan. “Dan zal ik al wat ervaring opgedaan hebben. Er zijn trouwens al twee spelers van mijn U16-ploeg, die officieel scheidsrechter zijn: Elia Raes en Ward Claeys.”
De landelijke U16 van BC Kortrijk Sport sloot de eerste ronde af met een zevende plaats op 24 ploegen. “Daar mogen we tevreden over zijn”, reageert Gilles. “We werken hard onder leiding van onze coach Nils Vandewoestyne. We botsten met ons team eerstejaars op veel sterkere ploegen zoals Oostende in competitie en Borgerhout voor de Vlaamse beker. Dan voelen we wel het verschil met tweedejaars. We hebben bovendien geen uitzonderlijk grote spelers, al hebben we wel jongens zoals Elia en Ward. Ook Maxim Ravich en Stan Seynhaeve zijn iets breder en nemen de rebounds.”
“In de tweede ronde zullen de verschillen niet zo groot meer zijn“, pikt Carl in. “De beste teams komen in de hoogste reeksen uit en de ploeg zal het goed doen in ongeveer evenwaardig gezelschap. Denderleeuw, Okapi Aalstar, BM Waregem, Hasselt en Sint-Truiden zullen tegelijk voor goede tegenstand zorgen.”
“Een ref moet overtuiging uitstralen, ook als hij eigenlijk niet 100 procent zeker is” – Carl Defresne
Carl Defresne speelde zelf tot zijn 16de bij Avelgem en stopte dan 26 jaar met basket om zich intensief in de triatlon te gooien. “Aan zowat alle langeafstandstriatlons in Europa heb ik deelgenomen”, vertelt hij. “Indertijd had ik een winkel in Antwerpen en ondersteunde ik Didier Volckaert, Mario Huys en Fons Hamblock. Het was Mario Huys, die me tipte over Luc Van Lierde. Ze ontmoetten elkaar in het zwembad van Brugge. Luc, die wat uitgekeken was op het zwemmen, gaf aan zijn weg te willen zoeken in triatlon. Na enkele trainingen samen kwam Mario bij mij met het voorstel Luc op te nemen in ons team. De rest is geschiedenis. We ondersteunden hem op basis van zijn resultaten. Het eerste jaar werd hij al Belgisch kampioen kwarttriatlon en het jaar erop was hij vierde op het WK in die discipline. We werkten toen met Jan Olbrecht, een topman op gebied van inspanningsfysiologie.”
Toekomst van de club
Bij Olympos Marke was er jaren later een tekort aan jeugdcoaches. “Zo geraakte ik weer bij basket betrokken. Gilles speelde op zeker ogenblik onder mijn hoede bij de U12, maar landelijk gaan met die ploeg was geen optie. Dan kies je voor je kind. We trokken naar Kortrijk Sport met Ward Claeys, Quentin Desplenter en Gilles. Na twee jaar met Stefaan Ryckoort zijn ze nu aan hun tweede seizoen bezig met Nils Vandewoestyne.”
“Met de U10 van K-BTK werken we nu met vier coaches en 30 spelers. Ik ben er zeker van dat we de toekomst van de club in handen hebben. Er wordt hard gewerkt door een intense samenwerking met onze jeugdcoördinator Katleen Deschodt en dankzij interne clinics door overkoepelend coördinator Jeroen Debaveye”, aldus Carl, die ook nog twee dochters in het basketmilieu volgt: Marie (landelijke U14) en Emma (U12A) bij DS Waregem.
(Johan Santy)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier