In seizoen 1984-1985 zette Sunair wél een reeks van 22 op 22 neer

Mark Brown.
Redactie KW

BC Oostende verloor met 96-84 van Charleroi en blijft daarmee steken op ‘slechts’ 21 zeges op een rij. Een schitterende reeks, maar geen record in de Belgische basketbalgeschiedenis. Het record van een ongeslagen openingsreeks in eerste nationale hoort nog steeds Sunair Oostende toe. In het seizoen 1984-1985 wonnen de geelblauwen de eerste 22 wedstrijden! Een terugblik op deze ploeg.

Maarten Van Gent coachte Sunair Oostende in het seizoen 1984-1985 met als assistent Frans De Boeck, trouwens diens derde opeenvolgende seizoen als assistent. In de vorige competitie had Frans De Boeck in maart 1984 coach Al Loonin opgevolgd en met zijn team de landstitel gewonnen.

De Sunair-kern van de jaargang 1984-1985 bestond uit Rik Samaey, Ed “Senator” Rains, Sam Smith (bommenwerper!), Mark Browne, Chris Vanhullebusch, Benny Mertens, Herman Hauwaert, Filip Wintein, Mark Temmerman, Eddie Woods en Jean-Pierre Senecaut. De nieuwste Sunnie-Amerikanen basketten in hun carrière ook in de NBA. Rains was ex-San Antonio Spurs en Sam Smith ex-Atlanta Hawks, ex-Milwaukee Bucks en ex-Chicago Bulls. Samen met Mark Brown vormden ze een complementair drietal. De as Brown-Samaey was ook toen een hoeksteen van het team.

Dat seizoen gaat de geschiedenis in als de competitie met de invoering van de driepunter. In tien van de 22 eerste zeges boekte Sunair een century-score. In zes ervan scoorden de geelblauwen zelfs meer dan 110 punten, in twee wedstrijden meer dan 120 punten (122-84 tegen Andenne op de 13de speeldag en 87-123 in Anderlecht op de 18de speeldag). De Oostendenaars waren heel offensief georiënteerd, maar de verdediging was minder strak dan nu. Na 22 speeldagen hadden ze een gemiddelde van 100,63 gescoorde punten en 84,36 geïncasseerde punten. Van die 22 zeges waren er zes met minstens een twintiger als verschil en drie met minstens een dertiger.

Op 14 oktober 1984 opende Sunair Oostende het seizoen met een 85-66-zege tegen Duvel Willebroek. Twee dagen later, 16 oktober 1984, volgde al de eerste uitmatch, een 70-87-winst in Verviers. Op 20 oktober 1984, derde speeldag, overschreed Sunair voor het eerst de honderd punten, 99-111 bij Melda Gent. Op de 21ste speeldag bedroeg het verschil amper twee puntjes op verplaatsing bij Boule d’Or Standard: 87-89. Dat was de kleinste marge van de hele reeks van 22 op 22 overwinningen.

Marc Brown met de dunk, in de achtergrond kijk Rik Samaey toe.
Marc Brown met de dunk, in de achtergrond kijk Rik Samaey toe.

Sunair Oostende overleefde de 23ste speeldag niet, want toen verloren de Sunnies met 111-106 bij uitdager Racing Maes Pils Mechelen. Het was 17 maart 1985. Vijf volle maanden had Sunair geen enkele competitienederlaag geleden. Na die ene nederlaag in Mechelen won Sunair zijn drie resterende competitiematchen. Sunair beëindigde de reguliere competitie met een 25-1-balans. Racing Mechelen was de dichtste achtervolger met een 19-7-verhouding. Er was dus een verschil van zes overwinningen tussen de eerste en de tweede. In die competitie had Oostende geen enkele verlenging gespeeld.

In de finales van de play-offs ontmoette Sunair Oostende opnieuw Racing Mechelen. Die finales vonden toen plaats volgens de best-of-three-formule. Oostende gunde de Mechelaaars niets: 110-100 thuis, 83-95 in Mechelen en donderdag 2 mei 1985 een derde finalezege, 120-101 thuis. Die landstitel vormde samen met de zege in de Beker van België (94-108 tegen Opel) een knappe double in dat seizoen 1984-1985. Rik Samaey (meeste defensieve rebounds, assists, steals en block shots) was – voor het vijfde seizoen op rij verkozen tot Speler van het Jaar. Na dat fantastische seizoen verhuisde hij naar Mechelen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier