Idris Lasisi (29) is aan zijn vierde jaar in Bergen toe en Elias Lasisi (26) beleeft zijn debuutseizoen bij BC Oostende. Dit broederpaar beleeft zondagnamiddag een hoogtepunt met de finale van de Beker van België tussen Bergen en Oostende in Vorst Nationaal.
Sport zit in de genen ten huize Lasisi-Willems. “Vader Sule heeft altijd gevoetbald, moeder Marleen Willems steeds gevolleybald”, aldus Elias Lasisi. “Mijn broer is eerst met voetbal begonnen. Later schakelde hij naar basket over en in Amerika deed hij ook aan atletiek. Mijn zus speelt ook al 15 jaar basketbal, nu op lager niveau. Eigenlijk heeft mijn broer Idris ons de weg naar het basketterrein gewezen. Na hem begon mijn zus te basketten en nog later ik als derde. Uiteraard was ik onmiddellijk voor basketbal gewonnen.”
Naar verluidt had de jongere Elias het meeste talent, maar was oudere broer Idris de hardste werker. “Het is moeilijk om dat zelf te zeggen”, reageert Elias wat verlegen. “Idris deed altijd wel extra oefeningen. Hij heeft zich ook extra ingespannen om naar Amerika te kunnen gaan. Steeds werkte hij keihard. ‘s Zomers trainden we wel meestal samen. We hebben allebei veel gedaan om te staan waar we nu staan.”
Idris is aan zijn vierde seizoen bij Bergen toe, Elias aan zijn eerste jaargang bij Oostende. Elias Lasisi beschrijft de sterke punten van zijn oudere broer. “Vooreerst is hij heel snel, vanaf zijn eerste stap. Ook is hij een heel goede shotter. Onze kwaliteiten zijn vergelijkbaar. Zo heb ik ook die eerste stap en die snelheid, maar hij is iets sterker. Mijn broer is ook defensief heel sterk. Met zijn linkerhand is hij heel goed. Zijn cross-over van links naar rechts is heel moeilijk te verdedigen. Maar het grote verschil steekt hem in zijn vier jaar vorming in Amerika. Zelf had ik ook graag collegebasketball in de States gespeeld. Helaas kreeg ik geen interessante aanbieding. Wel had ik het geluk vanaf mijn 18de bij Leuven Bears in eerste klasse iets te kunnen opbouwen”, vertelt Elias Lasisi, die in Leuven een marketingdiploma aan de katholieke hogeschool behaalde.
In tegenstelling tot Idris bereikte Elias wel de nationale jeugdselecties. “Bij de U16 werd ik nog niet opgeroepen. Dat gebeurde pas in het tweede jaar bij de U18. Daarna heb ik ook tijdens mijn tweede seizoen bij de U20 meegedaan. Bij de Belgian Lions behoorde ik als speler van Limburg United al tot de preselecties. Dit seizoen was het eerste waarin ik effectief één van de twaalf geselecteerden was. Het is mooi dat mee te maken en interlands tegen Frankrijk, Rusland en Bosnië-Herzegovina te mogen spelen. Mijn broer wordt soms over het hoofd gezien, meen ik. Hij had ook een kans verdiend om tot de preselecties te behoren en misschien daarna te kunnen doorstoten. Omdat hij vier jaar in Amerika studeerde en baskette, hebben ze echter niet veel over hem geschreven.”
Tegen elkaar speelden Idris en Elias al vaker, onder meer dit seizoen driemaal in competitie. “Voor de opwarming spreken we elkaar altijd even. Meteen na de match spreken we elkaar niet, maar meestal wel daags nadien. We hebben veel contact met elkaar. Dat is goed”, zegt Elias Lasisi, die nog even terugblikt op de nipte 78-80-zege van afgelopen weekend in Bergen. “Stroef en zenuwachtig zijn we aan deze match begonnen. Geruime tijd hebben we niet met elkaar getraind omdat zeven internationals gedurende negen dagen afwezig waren”, zegt Elias Lasisi. “Zaterdag speelde Bergen een fantastische match die ze hadden moeten winnen. In elk geval kunnen we uit deze nipte zege lessen trekken met het oog op de bekerfinale. We moeten uitkijken waar we wat kunnen aanpassen”, beseft Elias.
“We moeten iets agressiever aan de match beginnen. Met een agressievere start maken we een grotere kans om een voorsprong te nemen. Als we spelen zoals vorige zaterdag, kan het echt spannend worden. We moeten oppassen. Heel bescheiden trekken we naar Brussel, met het mes tussen tanden en wetend dat het een zware opdracht wordt.”
“Onze familie komt meestal kijken wanneer we tegen elkaar spelen. Oostende was echter een beetje te ver. De bekerfinale in Brussel is komende zondag ideaal. Heel de familie komt kijken. De tickets zijn besteld”, weet Elias. Een eerste bekerfinale spelen, dat kriebelt natuurlijk. “Dat wil je als speler meemaken. Het wordt mooi om dat voor de eerste keer te ervaren”, zegt Elias Lasisi, die vorig seizoen met Limburg United het finaleticket wel afdwong, maar niet meer tot die club behoorde wanneer de finale plaatsvond. De samenwerking met Limburg United werd beëindigd en Elias verdedigde de kleuren van de Franse eersteklasser Le Portel.
“Erbij zijn is zondag niet voldoende. We willen allemaal een goede wedstrijd spelen en die beker meenemen naar huis. Het zou leuk zijn om op ons elan verder te gaan”, duimt Elias voor een Oostendse overwinning. “Sowieso gaat de beker al naar onze familie. Daar mogen we al blij om zijn. Onze ouders supporteren voor ons allebei. Wie er wint, maakt voor hen niet zoveel uit.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier