Dit weekend speelt Declercq Stortbeton Waregem Two op de slotspeeldag tegen Wytewa Roeselare One. Voor Liza Biebuyck, die volgende maand 25 jaar wordt, is het de laatste wedstrijd uit haar carrière.
De Waregemse hangt wegens tijdsgebrek de schoenen aan de haak. “Ik werk als zelfstandig logopediste en moet altijd laat werken. Ik kon niet meer alle trainingen meedoen door die late uren”, vertelt de kleindochter van wijlen Prudent Bettens. “Bovendien woon ik sinds eind vorig jaar alleen. Er is dus nog een pak werk bijgekomen. De combinatie laat en veel werken met huishouden en drie trainingen en één wedstrijd basketten is te moeilijk. En dan moet je een keuze maken…” Liza blik terug op heel wat mooie momenten tijdens haar carrière.
Eerste selectie eerste ploeg – Kampioen 2008
“Ik was toen 15 jaar en samen met Lisa Foucart en Lien Delmulle trainde ik al regelmatig mee met de eerste ploeg. Het was het einde van het seizoen. We speelden toen de finale van het kampioenschap in en tegen Namen. Ik had op dat moment nog nooit in de selectie voor een wedstrijd gezeten. Tot ik op een vrijdag na de training telefoon kreeg van coach Marc Foucart. Hij zei: “Als je wil, mag je je truitje aantrekken morgen”. We hebben die wedstrijd toen gewonnen en waren kampioen van België. Ik kwam zelf uiteraard niet in actie, maar het was wel een heel mooie ervaring. De sfeer, het wedstrijdverloop, we wonnen pas in de laatste seconden, de viering… Allemaal heel indrukwekkend voor een 15-jarige.”
Kampioen van België 2010-2011
“In 2011 speelden we een tweede keer kampioen van België onder leiding van Daniel Goethals, iemand voor wie ik tot op vandaag nog veel bewondering en respect heb”, gaat Liza verder. “We speelden thuis tegen Sint-Katelijne-Waver. Ik herinner me nog de volle tribune en de schitterende sfeer tijdens die wedstrijd. We wonnen eigenlijk vrij makkelijk, dus het was echt wel genieten van elk moment tijdens de partij.”
“Het moment dat ik het net mocht afknippen, blijft voor mij echt onvergetelijk”
Na het laatste fluitsignaal volgde de echte ontlading en kwamen de emoties echt los. “Het was voor mij een zeer emotioneel seizoen geweest en de titel pakken was het ultieme doel. Ik had daar een heel grote motivatie voor. Na de eerste viering, stond toenmalig kapitein Nele Deyaert spontaan haar plaats op de ring aan mij af, iets waar ik haar nog altijd dankbaar voor ben. Ik mocht dus op de ring klimmen, wat niet zo makkelijk is als het lijkt trouwens. Gelukkig hadden we toen een zeer grote coach die mij eigenlijk bijna rechtstreeks op de ring kon zetten“, lacht Liza. “Het moment dat ik het net mocht afknippen, is voor mij echt onvergetelijk. Het werd op beeld vastgelegd en die foto kreeg uiteraard een speciale plaats in huis. Nog altijd krijg ik een goed gevoel als ik naar die foto kijk…”
Overlijden van opa Prudent Bettens
“Ongetwijfeld het meest moeilijke moment bij Waregem. Het was een serieuze klap voor de club, maar voor mij persoonlijk was die nog harder. Al van toen ik startte met basketten was opa erbij“, vertelt Liza. “Zijn eigen ervaring in de sport probeerde hij te gebruiken om mij te sturen. Hij was niet enkel mijn opa en mijn trouwste supporter, hij stond ook altijd klaar met raad en met tips en tricks om mij te helpen. Hij is altijd een grote motivatie voor mij geweest om hard te blijven werken. Toen hij stierf, was het voor mij vanzelfsprekend om dit te blijven doen. Tot op vandaag is hij eigenlijk nog altijd één van mijn grootste drijfveren geweest om er altijd voor te blijven gaan en hard te blijven werken.”
Promotie tweede landelijke naar eerste landelijke
“De eerste ploeg combineerde ik met spelen met de Two. We speelden toen in tweede landelijke en waren ambitieus. We wilden graag de overstap naar eerste landelijke maken. Enkele jaren geleden slaagden we daar uiteindelijk in, maar ik weet wel nog dat het via testmatchen was. De uiteindelijke beslissing was een wedstrijd tegen Schelle. We wonnen die wedstrijd en verzekerden ons zo van een plaats in eerste landelijke, waar we nu nog altijd spelen.” Zaterdag speelt Liza dus haar laatste partij. “Voor mij is het een afscheid als speelsters, maar ik zal op vraag van coach Frederic Claessens de ploeg van dichtbij blijven volgen. Helemaal uit het basketbalwereldje ben ik dus nog lang niet”, besluit Liza Biebuyck met een glimlach.
(ELD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier