Sterren van Morgen: Hannah Samyn

In het sportwereldje gaat het ontzettend snel. Wie vandaag de top is, kan morgen al vergeten zijn. Achter de schermen maken heel jonge sporters zich klaar om de sterren van morgen te worden.

Ik begon met waterballet in het tweede leerjaar. Dat kwam door een vriendin. Toen ik in het eerste leerjaar zat, vroeg zij me of ik geen zin had om met haar mee te gaan. Maar dat jaar is het er niet van gekomen: ik was lid van de Kortrijkse zwemclub. Het schooljaar nadien ben ik naar synchroclub De Flamingo’s Zwevegem overgestapt. (lachje) Intussen was de vriendin die me warm had gemaakt voor synchroonzwemmen wel al gestopt.

Zwemmen zit niet in onze genen. Mijn papa en mijn mama hebben nooit in clubverband gezwommen. Mijn jongere zus Noor is sinds kort ook gestart bij De Flamingo’s, ze is lid van de bubbels. Noor is trouwens mijn grootste fan: tijdens wedstrijden roept ze altijd enorm hard voor mij.

Intussen ben ik lid van de cadettenploeg. Bij de club wordt dit ook groep 7 genoemd. We hebben een toffe bende, ik amuseer me. Ik train ook al met de juniores mee. In totaal train ik vier dagen in de week: op dinsdag, donderdag, vrijdag en zaterdag. Dat is best wel intensief, ja. Maar mijn sport is goed te combineren met mijn studies. Ik kan voor de training studeren.

Op zondag train ik regelmatig met de VZF. Ik ben lid van de ploeg van de Vlaamse Zwemfederatie, momenteel maak ik deel uit van het team dat klaargestoomd wordt voor het Europees kampioenschap voor juniores (EJK). Dat zijn dan trainingssessies van vier uur. Daarvoor moeten we soms naar Hofstade, al gebeurt het ook wel dat we in Zwevegem of Antwerpen trainen omdat de meeste leden van de Vlaamse ploeg daar vandaan komen.

“Je moet niet alleen goed kunnen zwemmen, je moet ook lang onder water kunnen blijven en een choreografie tot een goed einde kunnen brengen”

Volgend jaar gaan we naar Hongarije en Zwitserland. Dat is in respectievelijk maart en april en we zullen daar met de ploeg van de VZF ons land vertegenwoordigen. Zulke internationale wedstrijden zijn altijd een mooie belevenis en je doet er ook ervaring op. Het is niet de eerste keer dat ik zal meedoen aan dergelijke competities: in 2016 ging ik met de Vlaamse ploeg al naar Nederland en Tsjechië.

Ik doe het liefst duet. Bij De Flamingo’s is Helène De Decker mijn partner en we komen heel goed overeen. Vorig seizoen werden we derde op het Belgisch kampioenschap en daar waren we blij mee. In november dan vond het BK voor combo’s (teams, red.) plaats en met SKF pakten we de tweede plaats.

Een wedstrijd betekent vijf minuten alles geven. Synchroonzwemmen wordt vaak onderschat. ‘Goh, waterballet’, krijg je regelmatig te horen als iemand je vraagt welke sport je beoefent. Terwijl je conditioneel sterk moet zijn. Je moet niet alleen goed kunnen zwemmen, je moet ook lang onder water kunnen blijven en een choreografie tot een goed einde kunnen brengen. Tijdens combowedstrijden moeten we bovendien verschillende keren een menselijke piramide vormen zodat iemand boven het water een salto of sprong kan uitvoeren. Dat valt niet te onderschatten.

Die pap uit je haar krijgen is minder leuk. Op wedstrijden zijn badmutsen uit den boze: je haar wordt strak samengebonden in een dotje. Omdat je haar in het water goed zou blijven liggen, wordt het ingesmeerd – zeg maar vastgeplakt – met gelatine. Dat papje na de wedstrijd uit je haren krijgen, het is niet evident. Daarvoor moet je verschillende keren je haren wassen.

Mijn droom? Meedoen aan een EK. Ik maak nu deel uit van het EJK-team van de VZF. Maar dat Europees kampioenschap voor juniores vindt niet elk jaar plaats. Zelf ben ik ook nog maar cadet. Je gaat het best naar zo’n EK als je laatstejaarsjunior bent, maar ik zal dat niet kunnen doen: in het jaar dat ik laatstejaars zal zijn, is er geen EJK voorzien. Ik zal dus vroeger moeten kunnen gaan. In elk geval zal ik er alles aan doen om dit te verwezenlijken.