Broer en zus Marlon en Luca Colpaert, tweeling van 18, roeien al sinds het tweede leerjaar bij de Oostendse club KRNSO. Op het Belgisch kampioenschap van vorig weekend kwamen ze telkens aan de start in een koppelboot: Marlon werd twee keer tweede, Luca legde beslag op een tweede, een derde en een vijfde plaats.
“We zijn geboren in Brugge en wonen nu afwisselend in Bredene en Brugge”, vertelt Marlon. “Maar roeien doen we al van bij het begin in Oostende. Momenteel studeer ik kinesitherapie in Gent, waar ik ook regelmatig train op de watersportbaan. Naast roeien hou ik van sporten in het algemeen: lopen, zwemmen… Als het maar actief is. En ik kijk ook wel eens graag naar de koers.”
“Ik studeer lager onderwijs in Brugge”, pikt Luca in. “Naast roeien hou ik net als Marlon van actief sporten: zwemmen, lopen, fitness. En tijdens de zomer ben ik redder in Bredene, dat vind ik ook fijn. Marlon is vijf minuten voor mij geboren trouwens. Ook toen was hij dus al ietsje rapper.”
Waarom kozen jullie voor roeien?
Marlon: “Dat hebben we te danken aan onze stiefpapa. Roeien is eigenlijk zijn sport. Hij roeit al heel zijn leven en hij is ook onze trainer.”
Luca: “Los daarvan vind ik roeien een heel mooie sport om naar te kijken. Zo’n wedstrijd met roeiers van topniveau, met die sierlijke vloeiende bewegingen die ze maken, prachtig. Zelf roeien vind ik bovendien heel erg rustgevend. Zo alleen op het water met je gedachten, staren naar de draaikolkjes die je riemen achterlaten… En het is een technische sport, dat is ook leuk.”
Marlon: “Ik blijf het ook graag doen omdat de kick van te winnen, van steeds sneller te gaan en betere tijden te roeien me wel aanspreekt. Ik leef van wedstrijden.”
Wat zijn jullie ambities dit seizoen? En later?
Luca: “Ik heb vanaf dit seizoen beslist om een beetje gas terug te nemen en zal dus niet meer deelnemen aan internationale wedstrijden. De combinatie met school verloopt steeds moeilijker. Maar ik roei nog héél graag en zal dus blijven trainen om hopelijk te blijven meedoen voor de dichte ereplaatsen op Belgische en andere lokale kampioenschappen.”
Marlon: “Ik zou willen zeggen: De Olympische Spelen, maar helaas wordt het steeds moeilijker om als lichtgewicht bij de mannen naar de Spelen te gaan. Veel nummers uit die categorie worden geschrapt. Dus zal ik maar zeggen: een medaille op een WK, maakt niet uit welke kleur. Al is het nog bijlange niet zeker dat ik zover kom. Het is nu het eerste jaar dat ik universitaire studies probeer te combineren met roeien op internationaal niveau.”
Vertel eens iets over de ander?
Luca: “Uniek! Omdat hij mijn tweelingbroer is, hebben we een speciale band. Ik ben dan ook enorm trots op wat hij presteert. Dat doorzettingsvermogen van hem, die drive, daar heb ik echt bewondering voor. En als ik tijdens een wedstrijd de aanmoedigingen van Marlon hoor, kan ik net dat ietsje meer.”
Marlon: “Ik wil zeggen naïef, maar dan zonder dat het negatief klinkt. Je kan Luca bijna alles wijsmaken en ze is de eerste om ermee te lachen, heerlijk.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier