Christophe en Axel Tack hebben meer gemeen dan alleen hun familienaam. De Oostendse broers begonnen in 2003 samen te kitesurfen, zijn ondertussen allebei meervoudig Belgisch Kampioen en worden wereldwijd aanzien als vurige ambassadeurs van de spectaculaire watersport. Ze houden er zelfs dezelfde mening op na over hoe die verder moet evolueren.
Axel en Christophe stonden veertien jaar geleden voor het eerst op een kiteboard, nadat ze eerder al proefden van tal van andere sporten. “Bij het skateboarden liepen we te veel breuken op en om te golfsurfen kwamen we niet genoeg aan onze trekken aan onze kust. Dat was uiteindelijk meer peddelen dan echt surfen, maar met het kitesurfen kunnen we onze tijd op het water veel beter benutten”, begint Axel.
“De Noordzee is eigenlijk heel geschikt om te leren kitesurfen”, meent Christophe. “De golven zijn niet supergroot, maar toch moet je rekening houden met de stroming en kun je goed trainen op je timing voor het opstijgen en het landen. Je hebt hier zelfs een voordeel ten opzichte van riders uit warmere landen, die kiten zonder surfpak maar dan ook die extra weerstand niet gewoon zijn. In hun thuisland kunnen zij de zotste trucs bovenhalen, maar op Europese wedstrijden lukt hen dat absoluut niet meteen.”
In alle continenten
Trainen doe je volgens de voormalige wereldkampioen best in wisselende omstandigheden. De broers zoeken dan ook meerdere keren per jaar andere oorden op. “Australië, de Verenigde Staten, Egypte, de Filipijnen, heel Europa… Als ik er zo over nadenk, waren we al in alle werelddelen om te kitesurfen, behalve op Antarctica”, zegt Christophe. “Uiteraard is het uitzicht daar helemaal anders dan hier wanneer je bijvoorbeeld op een bergmeer zit te kiten. Maar ook de wind voelt anders aan en je hebt soms af te rekenen met lokale weerfenomenen, zoals de fameuze Cape Doctor die plots wakker wordt in Kaapstad. Je kan het vergelijken met autorijden: de skills blijven weliswaar dezelfde, maar je hebt goeie en minder goeie wegen.”
“Misschien kun je het dan toch beter vergelijken met vliegen. Soms heb je geen turbulentie, soms wel”, lacht Axel.
Sponsordeals
Christophe is al zijn hele loopbaan professioneel kitesurfer. “Aanvankelijk was dat een kwestie van break-even draaien. Met het gewonnen wedstrijdgeld kon ik op reis gaan en aan andere wedstrijden deelnemen”, legt hij uit. “Nu heb ik echter al verscheidene sponsors en hou ik er effectief geld aan over. Ik besef dat ik geen alledaags leven leid en dat ik dankbaar moet zijn dat ik van mijn hobby mijn beroep kon maken. Het is echter zeker niet zo dat dat reizen en filmen pure fun is en dat ik nooit stress heb, zoals velen denken. Die sponsordeals brengen immers bepaalde verwachtingen met zich mee, dus is de analyse van de cijfers heel belangrijk wanneer er een nieuwe video online staat. Het gaat uiteindelijk ook om budgetten van enkele tientallen duizenden euro’s. Wil je een filmpje dat er echt uitspringt, dan moet je doorgaan tot alle omstandigheden perfect samenkomen in dat ene beeld, dus moet je meerdere cameramensen inschakelen en hebben zij duur materieel nodig.”
“Bij kiten is het mentale belangrijker dan het fysieke. Het is een competitie met jezelf”
Axel werkt in de surfclub VVW Outside van Oostende en geeft wakeboardtraining aan het ‘Tomorrow Team’ aan de kabelbaan in Knokke. Dat is evenmin een nine-to-five job. “Soms missen wij wel de stabiliteit die zo’n doordeweekse baan met zich meebrengt. Je bent immers zeker van je uren en van je geld, maar uiteindelijk zouden wij dat nooit volhouden. Het leven heeft zoveel meer te bieden!”, stelt hij.
gevaarlijk?
Kitesurfen heeft een slechte reputatie doordat er al enkele zware ongevallen gebeurd zijn. “Die zijn vrijwel altijd te wijten aan onwetendheid”, is Christophe ons de vraag voor. “Het is een toegankelijke sport en je maakt het zo gevaarlijk als je zelf wil, maar het is echt wel belangrijk dat je lessen volgt en dat je je kite onder controle hebt vooraleer je je aan het betere vliegwerk waagt. Leren autorijden doe je toch ook niet ineens met een Porsche? Om de club en de sport te beschermen, is er een algemene gedragsregel onder de leden dat we andere kiters helpen als we zien dat ze in de problemen zijn, maar ook dat we de cowboys aanspreken als die echt gevaarlijk bezig zijn. Dat wordt niet altijd in dank afgenomen, maar uiteindelijk begrijpen ze wel dat het om hun eigen veiligheid én die van andere watersporters of strandgasten gaat. Er is dus een zekere sociale controle.”
Een groepssport is het echter niet. “Bij wedstrijden is het mentale aspect dikwijls belangrijker dan het fysieke en je voert de competitie eigenlijk met jezelf. Je mag de verantwoordelijk niet bij de jury leggen als je niet wint, of bij de slechtere omstandigheden tijdens jouw run. Dan was je gewoon niet overtuigend genoeg, punt. Je mag ook niet blokkeren als je een nieuwe truc uitprobeert en valt, maar dan moet je hem zo snel mogelijk opnieuw doen. Dat is weliswaar niet altijd vanzelfsprekend, maar de blessures die wij al hebben opgelopen, houden ons zeker niet tegen”, aldus Axel.
Andere disciplines
Kunnen de broers eigenlijk nog beter worden, als ze al bijna vijftien jaar kiten? “Heel zeker”, reageert Christophe. “Er zijn niet alleen nieuwe trucs, maar ook andere disciplines. Ik ben drie jaar geleden wereldkampioen geworden in de air tricks in het freestylen, maar ik vind dat je maar de beste bent als je de beste allrounder bent. Daarom wagen wij ons nu ook aan het snowkiten, met een snowboard in plaats van een kiteboard, of racen we in plaats van te freestylen als de weersomstandigheden zich daar beter toe lenen. In juni trekken we ook naar de Verenigde Staten voor de Kite Park League, waarbij ze als het ware een skatepark op het water bouwen.”
“Het freestylen is momenteel wat vastgeroest”, vindt Axel. “We zien telkens dezelfde trucs terug in filmpjes en op wedstrijden, en als er toch eens nieuwe trucs zijn, dan worden die niet altijd juist beoordeeld door de jury. Bovendien zien veel jonge gastjes het niet meer zitten om zelf de kusttram te nemen zoals wij dat deden, maar wachten ze liever tot hun mama hen wil voeren. We hebben momenteel het gevoel dat wij nog tien jaar zullen blijven meedraaien aan de top, wat weliswaar leuk is voor ons, maar erg triestig zou zijn voor de sport. Vernieuwing blijft dus zeker nodig om het boeiend te houden. Wij willen er onze missie van maken om te tonen wat er nog allemaal mogelijk is!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier