Yves Leterme over zijn vijftigste verjaardag

Redactie KW

Premier (van lopende zaken) Yves Leterme wordt vijftig op woensdag 6 oktober. Het is, zo vertelt hij ons, de eerste keer dat hij er niet naar uitkijkt om te verjaren. “Op je 50ste is het grootste deel van je leven voorbij. Dat doet een mens nadenken. Ik ga selectiever moeten worden om nog alles te kunnen doen wat ik wil.”

Yves Leterme wordt vijftig en Krant van West-Vlaanderen kon met hem een uitgebreid gesprek voeren naar aanleiding van die bijzondere verjaardag. Redacteur Pieter-Jan Breyne trok met de premier mee naar New York, waar de VN-top plaatsvond. Yves Leterme blikt terug op zijn politieke carrière en op de keuzes die hij heeft gemaakt. Hij kijkt ook vooruit naar wat nog kan komen. Het hele interview lees je in Krant van West-Vlaanderen, vijf quotes geven we u nu al mee :

Over de optie om volledig te kappen met politiek :

„Tuurlijk, geen enkel probleem. Je hele leven politicus blijven, jezelf per se in stand houden: ik denk niet dat dat goed is. Ik zou nog wel eens iets in het bedrijfsleven willen proberen, of iets met sport of ontwikkelingssamenwerking.”

Over zijn toekomst in Ieper :

„Ik zie voor mezelf nog een plaats in Ieper, maar de stad kan ook zonder mij.”

Waarover hij spijt heeft :

(beslist) „Mijn gebrek aan geduld. Als ik mijn fouten analyseer, komt het vaak neer op een gebrek aan geduld. Toen de kranten schreven dat ik was tussengekomen in het Fortis-arrest, was ik zo ongeduldig om dat recht te zetten, om te zeggen dat er niets aan de hand was – wat achteraf ook is gebleken. Maar de wijze waaróp ik het heb gedaan…”

Over het feit dat hij ook als premier zo trouw mogelijk naar de Ieperse gemeenteraad komt :

„Ik vind dat belangrijk. Soms geeft het wel een raar gevoel, omdat ik de dossiers niet meer 100 procent beheers. Ik ken ze vanuit de streekbladzijden van de krant.”

Op de vraag of hij gelukkig is :

„Als je op je 50ste gezond bent, een job hebt die je graag doet, een gezin dat het goed maakt, en je ouders nog leven: dan ben je toch gezegend? Als ik kijk naar mijn schoolmakkers van toen, naar de mensen met wie ik vroeger hebt gewerkt: er is ook heel wat tegenslag in het leven. Wat dat betreft beschouw ik mezelf nog altijd als een zondagskind.”

(PJB)

Het hele interview in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 1 oktober 2010

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier