Westtalent (35/42): The Glücks uit Oostende

Redactie KW

Op 1 november werd de eerste voorronde van het tweejaarlijkse provinciale muziekconcours Westtalent weer op gang getrapt. Dat gebeurde door zeven bands in JH Comma in Brugge. KW.be checkt in aanloop naar de finale van 30 november in Brugge alle bands, van nr 1 tot 42. Vandaag: The Glücks uit Oostende.

Wie zijn dat?

Tina Ghillebert en Alek Pigor uit Oostende.

Wat spelen die?

“Garage fuzz trash rock-‘n-roll, zoiets…”

Vanwaar die naam?

“De bandnaam werd gevonden na een nachtje Gluck-pilsjes achterover te kappen: ‘gluckgluckgluck’… Het betekent ‘geluk’, iets wat we nog niet vaak ervaren hadden. Tot we elkaar ontmoetten.”

Wat bracht hen samen?

“Ik (Alek) werd als gitarist uitgenodigd bij een bluesband waar zij zong. Het klikte meteen, maar we wilden iets ruiger en primitiever maken. Zo besloten we, elkaar twee weken kenende, om te voet naar Keulen te gaan, op zoek naar avontuur. En dat hebben we gevonden. Overnachten bij een pedofiel, samen rondzwerven en op verkenning gaan in de stad, the psychobilly band The Meteors er zien optreden, enzovoort. Uiteindelijk kwam daaruit een relatie tot stand die berustte op vertrouwen en overleven. Zo zijn we als koppel ook een band begonnen. Elk optreden spelen we met passie, spelen we met twee tegen de rest van de wereld!”

In welke voorronde?

Café De Zwerver, Leffinge, vrijdag 15 november.

Alloo, concurrentie?

Ze nemen het op tegen Audience in the Street, Birdman of Alkatrash, Grafgravers, St. Grandson, Atomic Vulture en T33.

Aantal fans op Facebook? 449 stuks.

Ons verdict?

Een koppel dat live on stage muziek/georchestreerde herrie maakt en dat doet met een danige intensiteit en heftigheid dat je je als toeschouwer afvraagt of je nu gewoon naar een rockoptreden, dan wel naar een hitsig voorspel staat te kijken, met stomende scènes, zweet, spuug, geram, gebonk en gedreun. ‘Het heeft toch altijd iets’, zeggen we dan, en we denken onwillekeurig aan hoe Meg White de varkensblazen op haar drumstel pijnigt en Jack de ziel uit zijn getormenteerde lijf krijst. Of, dichter bij huis, hoe de klauwende tortelduifjes van Boston Tea Party, nu Little Trouble Kids, tekeer gingen bij een vorige Westtalent, de duivels in hun beider binnenste ontbindend, zij stampvoetend op haar ‘stompbox’, hij zijn gitaar geselend en rond elkaar schurkend als twee snuffelende honden. Het heeft op den duur iets voyeuristisch, zelfs, but hey: it’s only rock-‘n-roll and we like it. Alek en Tina, die vinden zichzelf wellicht voor een groot stuk als Serge en Jane, als Bonnie en Clyde, en dat mag, want die vacht staat hen wel. Het is trippelen op het dunne lijntje dat pose van coolness onderscheidt, maar het werkt. Net als hun muziek, die zélfs gewoon via vi.be al vuil, chaotisch en bijtend maar net daarom ook zo heerlijk klinkt. Het is al allemaal eens eerder gedaan, maar wat is dat nog niét? (****)

Surf hier eens heen, gewoon op goed glück.

(FJA)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier