Werner Verheecke blikt terug op tien edities Diksmuidse orgelconcerten

Redactie KW

Zaterdag trad het Don Kozakkenkoor uit Nederland op in de Diksmuidse Sint-Niklaaskerk, met Ludo Geloen aan het orgel. Werner Verheecke is de bezieler van de organiserende Diksmuidse Orgelkring en kijkt met gemengde gevoelens terug op tien edities orgelconcerten.

Werner Verheecke ontvangt ons thuis in de Esenweg 207. Aan de muur van het salon prijkt een miniatuur orgelkastje. “Gemaakt door mijn schoonvader”, zegt Werner. „Hij werkte bij orgelbouwer Loncke.” Het gedroomde opstapje dus voor een gesprek over dat wonderlijke instrument en zijn liefhebbers.

Hoe is het verhaal van de Diksmuidse Orgelkring begonnen??

“Daarvoor moeten we negen jaar terug in de tijd, naar 2001. Toen gaf Ludo Geloen een concert op het orgel van de Sint-Niklaaskerk in Diksmuide ter gelegenheid van Open Monumentendag. Het thema was namelijk metaal en zoals je misschien weet, bestaat een orgel voor een groot deel uit metaal. De link was dus snel gelegd. Op dat moment volgde ik ook lessen orgel bij Ludo, en zo groeide het idee om er een jaarlijks terugkerend initiatief van te maken. Vanaf 2002 zijn Ludo, orgelbouwer Jan Lapon en ik dan ook begonnen met de vaste formule van vier concerten in verschillende kerken. Overigens ben ik zelf na drie jaar gestopt met die orgellessen?: in de winter was de verplaatsing naar de kerk niet altijd een pretje, en ik vond het ook gewoon te moeilijk. Een orgelspeler moet twee klavieren bedienen met de handen, pedalen met de voeten en ondertussen ook nog de partituur lezen. Dat ging mijn petje te boven. Geef mij maar mijn tuba.”

Het orgel is niet alleen een aartsmoeilijk instrument om te bespelen, het is ook niet zo evident om mensen ervoor warm te maken. In hoeverre zijn jullie met de Orgelkring daarin geslaagd??

„Daar wringt het schoentje, dat geef ik toe. We wisten vanaf het begin dat we geen grote volkstoeloop op onze concerten moesten verwachten, maar anderzijds hoop je toch stilletjes dat de belangstelling na verloop van tijd groeit. Dat is jammer genoeg uitgebleven. We hebben wel een ruime vriendenkring die ons een broodnodig steuntje in de rug geeft, maar als we meer dan 60 man lokken, ben ik al blij. Als afsluiter voor onze tiende concertreeks hebben we nu het Don Kozakkenkoor uit Nederland weten te boeken, dat is toch een grote naam. De voorverkoop loopt aardig, als er 150 à 200 mensen komen, zal ik tevreden zijn. Anders gaan we toch eens moeten nadenken over de toekomst.”

Wat bedoel je daarmee??

„Misschien moeten we overwegen of het niet beter zou zijn om ons te beperken tot één concert per jaar in plaats van vier. We kunnen immers niet blijven met verlies werken, ook al krijgen we steun van CC Kruispunt en draagt Zebra een deel van de kosten. Soms is het verleidelijk om de moed te laten zakken en er helemaal mee te kappen, maar ze hebben me gesmeekt om voort te doen (lacht). Je moet weten?: Ludo en Jan hebben allebei hun fulltime job, het grootste deel van de organisatie komt dus op mijn schouders terecht. Ik doe dat graag, hoor. Sinds ik op brugpensioen ben, engageer ik me volop in het verenigingsleven van Esen en Diksmuide. Je hoort wel eens dat bruggepensioneerden teren op de gemeenschap, welnu?: dit is mijn manier om de gemeenschap iets terug te geven.”

(TVDW)

Uitgebreid interview in Krant van West-Vlaanderen (Editie Het Wekelijks Nieuws Kust) van vrijdag 10 september 2010

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier