Op het assisenproces in Brugge over de dood van de tweejarige Quinten Verbeke is maandagvoormiddag de beschuldigde E.L. aan het woord geweest. Zij ontstak op 7 juli 2003 in woede en stampte het zoontje van haar vriend twee keer in de buik. “Wat me bezield heeft, weet ik niet meer”, zei ze diverse keren tijdens haar verhoor. Dat het bijna anderhalf uur duurde vooraleer ze de hulpdiensten belde en nadien vreemd reageerde, wijt ze aan de volledige onwetendheid over het feit dat de jongen stervende was en de paniek die ontstond toen de toestand van de jongen veel erger bleek dan ze eerst dacht.
De ondervraging van de nu 29-jarige Poperingse vrouw, die in 2003 in Mesen samenwoonde met G. V., verliep stroef. Voorzitter Marijke Schautteet overliep de jeugd van de beschuldigde en haar eerste werkervaringen, maar de antwoorden waren kort en afgemeten. Over haar afgebroken relaties en het beëindigen van haar arbeidscontract als hulpkok in enkele restaurants was ze een andere mening toegedaan dan de getuigen die in de loop van het onderzoek werden gehoord en tijdens het proces nog aan bod zullen komen.
De voorzitter ging nadien in op de verstandhouding die E.L. had met Quinten. De jongen was het zoontje uit het eerste huwelijk van G.V. en kwam in het kader van bezoekrecht naar zijn vader en zijn nieuwe vriendin, die intussen samen een zoontje hadden gekregen. Dat Quinten bang was van haar, zoals G.V. later verklaarde, wijt de beschuldigde aan het feit dat ze “luid en kort praat”.
Andere elementen uit Verbekes verklaring over de relatie tussen L. en Quinten, ontkrachtte ze steeds weer. Bijvoorbeeld de trip naar Eurodisney het weekend voor de feiten, waar er ruzie tussen het koppel zou zijn geweest omdat G.V. het spijtig vond dat Quinten niet mee was. “Dat klopt niet”, volgens de beschuldigde. Evenmin is het volgens haar juist dat zij speelgoed verstopt had dat vader voor zijn afwezige zoon had gekocht. “Het was een spelletje”, lichtte ze toe. Dat zij haar eigen zoontje meer vertroetelde dan Quinten, was volgens haar evenmin correct.
De dag van de feiten, 7 juli 2003, vertrok vader G.V. om boodschappen. Bij het spelen raakte Quinten met speelgoed het hoofdje van L.’s zoontje, waarop de zwangere Lozie in woede ontstak. Ze verplichtte de jongen, die de vorige dagen last had van diarree, te gaan slapen. In de slaapkamer sloeg het jongetje met zijn hand naar haar, waarop L. de jongen hard op de grond duwde en hem in de buik schopte. De jongen braakte en er kwam bloed uit zijn mondje, waarop E.L. hem in zijn bedje legde en alles begon op te ruimen. Of hij toen naar adem hapte, zoals ze eerder verklaarde, weet L. niet meer. Ze verklaarde dat ze niet besefte hoe erg hij eraan toe was. Dat hij ook tijdens het opruimen van het bloed naar adem bleef happen, herinnert L. zich niet meer.
Toen G.V. onverwacht thuiskwam met foto’s van het weekendje Eurodisney, vertelde de vrouw niets van wat er gebeurd was. “Ik was bang van zijn reactie”, verklaarde ze. Ze werkte haar vriend snel de deur uit en ging nadien poolshoogte nemen boven. Dat ze nadien meteen de hulpdiensten belde, werd door de voorzitter gecorrigeerd. Uit de reconstructie bleek namelijk dat ze hem eerst nog uit zijn bedje had gehaald, zijn pamper en kledij had afgedaan en terug in bed had gelegd. Op verschillende vragen herhaalde ze dat ze zich niets meer herinnerde.
Toen het haar daagde dat er toch iets echt fout was, belde ze haar moeder. Die raadde haar aan de hulpdiensten te bellen. Ze wisselde nadien haar pyjama voor haar kledij, ruimde de vuile borden van tafel en ging na het wegvoeren van Quinten zelfs nog een pakje sigaretten halen. “Ik was in paniek en besefte niet wat ik deed”, gaf ze als verklaring. Dat haar eerste verklaringen leugenachtig waren, wijt de vrouw aan de schaamte die ze had over de feiten.
Ze ontkende nadien dat Quinten door haar mishandeld zou zijn. De bijtwonde die ze toebracht op zijn arm, was volgens haar al spelend gebeurd. Ook over de diverse bezoeken die Quinten voordien aan de dokters bracht met diverse verwondingen, had ze een uitleg klaar.
Aan het einde van haar verhoor betuigde de vrouw snikkend haar “enorme spijt” over de feiten. (Bron: Belga)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier