Op 7 februari kreeg de 66-jarige Ieperling Eddy Braem een hartstilstand terwijl hij fietste in Poperinge. Verpleegkundige Sabine Heughebaert vond hem toen in de gracht en kon Eddy samen met haar collega Ingrid Louagie nog net op tijd reanimeren.„Zonder hen was ik er niet meer”, vertelt Eddy nu.
Door zijn verhaal te doen wil Eddy in de eerste plaats de twee verpleegsters bedanken aan wie hij zijn leven te danken heeft. De bijna noodlottige dag was maandag 7 februari. „Ik was met mijn vrouw voor een weekendje naar Duinkerke geweest en had mijn fiets meegenomen om die maandag naar huis te fietsen”, vertelt Eddy, die voorzitter is van de sportkring van de lokale politie Arro Ieper en een fervent wielertoerist. „Alles ging goed, tot ik het in de Krombeekseweg plots heel koud kreeg. Ik ben dan gestopt om een sjaal uit mijn rugzak te nemen. Toen moet het gebeurd zijn want van dan af weet ik niets meer.” Eddy kreeg een hartstilstand en sukkelde in de gracht.
Geen pols
Gelukkig voor hem fietste enkele minuten later Sabine Heughebaert voorbij, op weg naar haar werk. Sabine is verpleegkundige van opleiding. „Gelukkig ga ik altijd met mijn fiets naar het werk, anders had ik hem nooit zien liggen.” Ingrid Louagie, een collega van Sabine die ook net op weg was naar haar werk, merkte Sabine op. „We hebben hem dan samen uit de gracht gehaald, maar toen we zijn gezicht zagen dachten we dat we te laat waren. Het sloeg helemaal paarsblauw uit. Hij ademde niet meer en we voelden ook geen pols. We hebben geen seconde geaarzeld en begonnen meteen met reanimatie. Hoewel hij heel die tijd nog steeds geen teken van leven gaf bleven we hem hartmassage en mond-op-mondbeademing geven, tot de MUG arriveerde.”
Leven aan hen te danken
Eddy beseft dat ook hij zijn leven te danken heeft aan het koelbloedige optreden van de twee vrouwen. „De dokter vertelde me dat ik heel veel geluk heb gehad. Zonder Sabine en Ingrid was het zeker over en uit met mij. Ik ben hen dan ook ongelooflijk dankbaar. Op twaalf februari was het de verjaardag van mijn vrouw, maar als Sabine en Ingrid er niet waren geweest, zou die dag mijn begrafenis zijn geweest. Ik mag er niet aan denken.”
(TOGH)
Meer in Krant van West-Vlaanderen (Editie Het Wekelijks Nieuws West)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier