Micheline Blomme, mama van Femke – voor altijd 18 jaar – moést wel in de pen kruipen toen ze las wat minister Ben Weyts verklaarde in de kranten. Ze heeft hem deze open brief gestuurd.
Beste minister Weyts,
U bent verontwaardigd, merk ik: 400 doden op onze Vlaamse wegen! Zo stond het deze week in de krant. “We kunnen dit niet pikken als samenleving”, roept u. U noemt het een schande. 400 doden in Vlaanderen, bijna 800 doden in België, allemaal door het moordende verkeer. Dat zijn de cijfers, zwart op wit. We zijn de slechtste van de klas als we kijken naar onze buurlanden. Nog maar eens een ‘failed state’.
Welnu, mijnheer de minister, u en ik hebben niet zo veel gemeenschappelijk, maar één iets wel. Ik deel namelijk uw verontwaardiging. U hebt honderd procent gelijk. We kúnnen dit niet pikken als samenleving. We moeten het nú een halt toeroepen. Maar, beste minister Weyts, noem mij naïef, maar uw doelstelling komt me wat vreemd over. U wilt streven naar 200 dodelijke verkeersslachtoffers in Vlaanderen. Opnieuw een cijfer, zwart op wit. Geen 400, maar 200 slachtoffers mag het verkeer in Vlaanderen volgens u kosten. Wat denkt u dan? ‘Ik ben een dromer, ik ga ervoor’? Als ik goed kan tellen, dan is 200 de helft van 400. Vijftig procent dus, de helft. Bij mij was 50 procent op school indertijd ‘maar met de hakken over de sloot’…
Durf eens harder op te treden tegen overtreders die dronken, vaak voor de zoveelste keer, iemands geliefde van de weg maaien.
Ik heb bovendien een vraagje voor u. Hoe ziet u dit dan? Welke papa’s of mama’s, dochters of zonen, had u dan in gedachten? Welk gezin moet gekozen worden om 1 van die 200 te zijn waarvan het leven plots onder de voeten verdwijnt en waar men levenslang krijgt? Bent u degene die de politie aan zijn deur wil zien staan, met de slechtnieuwsmededeling over uw partner, over uw kind? Wil uw buurman, vriend, familielid degene zijn wiens leven van de ene op de andere dag kapot gemaakt wordt? Ik kan u verzekeren, minister Weyts, dat dromen op dat moment een nachtmerrie worden die je je ergste vijand niet toewenst.
Daarom wil ik u uitdagen, mijnheer de minister: durf eens écht te dromen! Droom van een verkeersvriendelijke samenleving. Van veilige fietspaden en fietsvriendelijke steden, van duidelijke omleggingen bij festiviteiten, van een degelijke rijopleiding en verkeersopvoeding op school. Droom van veiliger snelwegen, van 0 procent alcohol achter het stuur. Ons aller Bob is er klaar voor. Durf eens harder op te treden tegen overtreders die dronken, vaak voor de zoveelste keer, iemands geliefde van de weg maaien. Of tegen iemand die de arrogantie heeft te denken dat hij alleen op de baan rijdt en zich niet hoeft te houden aan de snelheidsregels. Want weet u, mijnheer de minister, wie zich niet houdt aan de regels in het verkeer is een potentiële doder. En moet als dusdanig streng gestraft worden.
In naam van alle slachtoffers in het verkeer en hun nabestaanden: ga voor die 100 procent verkeersvriendelijke samenleving. U heeft grootse plannen, lees ik, maar de tijd van plannen maken is voorbij. We wachten al zo lang. Nu moet er gehandeld worden. Toon dus het lef om de beste van de klas te willen zijn in plaats van tevreden te zijn met een voldoende. Vele ouders, grootouders en kinderen zullen er u dankbaar voor zijn.
Micheline, mama van Femke (voor altijd 18 jaar).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier