De Brugse linnenfabrikant Slabbinck stond lang bekend als producent van liturgische gewaden, maar speelt vandaag vooral mee op de markt van kwalitatief en origineel woontextiel. Dit najaar pakt men er zelfs uit met bedlinnen waarvoor de bekende kalligraaf Brody Neuenschwander de prints uittekende. Aanleiding om de Texaan op te zoeken in Brugge, nu al 17 jaar zijn ‘hometown’.
Brody Neuenschwander is dan misschien bij het grote publiek geen naam als een klok, onder kalligrafen is hij dat zeker wel. Hij kreeg in 1995 wereldwijd aandacht door zijn samenwerking met de Britse filmregisseur Peter Greenaway (‘The Pillow Book’, ‘Prospero’s Books’). Hij omschrijft zichzelf het liefst als ‘bezig met text art’: „Ik zoek geen vakje op, maar soms kan je niet anders dan er een etiket op plakken. Wat ik doe is een vorm geven aan teksten – bestaande of zelf verzonnen. En dan op zo’n manier dat de betekenis van de woorden en de vorm waarin ik ze giet, een onlosmakelijk geheel vormen.”
Thuishaven Brugge
In 1993 volgde Brody zijn echtgenote Nadine Le Bacq naar haar thuishaven Brugge, waar het koppel nog altijd woont en Brody zijn atelier heeft. Vanuit Brugge bouwde hij wereldwijd zijn loopbaan als zelfstandig kalligraaf en lesgever uit. Een recente ontmoeting met ontwerpster Mirabel Slabbinck leidde tot het idee om satijnen bedlinnen te bedrukken met teksten van Shakespeare, in fraaie letters gegoten door Brody Neuenschwander. Meteen zijn eerste samenwerking met een commerciële firma.
„Brugge ís voor mij geen stad! Het is een town, iets tussen een stad en een dorp in”
Als kalligraaf wordt Brody bij heel wat culturele projecten in Brugge betrokken. Maar hoe kijkt hij zelf naar Brugge als stad? „Brugge ís voor mij geen stad! Het is een town, iets tussen een stad en een dorp in, alleen bestaat daar geen Nederlands woord voor. Wie op zoek is naar het mondaine leven vindt dat niet in Brugge, daarvoor moet je in Parijs of nog beter in Londen – dé cultuurstad van Europa – zijn. Let wel, Brugge doet heel veel voor zo’n klein stadje. Maar het is voor mijzelf in de eerste plaats mijn stek, de plaats waar ik woon en waar ik rustig kan werken. Want Parijs zou gevaarlijk zijn, veel te veel afleiding…” (lacht)
(NB)
Het hele interview in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 22 oktober 2010
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier