Het aantal mensen dat bij de voedselbank West-Vlaanderen aanklopt is uitzonderlijk gestegen. Jaarlijks is er normaal een groei van zo’n 3 procent, maar dit jaar was dat 10%. De dalende koopkracht laat zich voelen. Het probleem is dat bedrijven daarom ook juist minder geven aan de Voedselbank. Die daling wordt dan wel grotendeels opgevangen door meer EG-hulpgoederen, keerzijde is de bijkomende administratie.
Christiane Van Humbeeck is één van de 1000 Oostendenaars die bij de vzw Col. Sol of Collectieve Solidariteit langs gaat omdat het anders niet meer lukt. “Ik kom hier om kleren en nu ook voor de tweede keer om voedsel. Alles is veel duurder geworden en hetgeen wij krijgen aan invaliditeitsuitkering stijgt niet mee.”
Vorig jaar telde de vereniging 750 hulpbehoevenden, de stijging dit jaar is opmerkelijk. En de vzw vreest voor de toekomst.
“De huishuur daalt niet,” zegt Dominique Degraeve. “Er is de kost van de verwarming en van het water. Binnenkort zullen de kansarmen zich ook niet meer kunnen wassen. Ze vragen nu ook al om zeep en zo, maar dat kunnen wij hen niet geven. Het wordt almaar erger.”
Col. Sol is één van de bijna honderd verenigingen en OCMW’s die ondermeer via de Voedselbank West-Vlaanderen in Kuurne eten krijgt voor haar mensen. En ook in Kuurne voelen ze de toegenomen nood van vooral het afgelopen jaar. Daarom selecteert ze strenger, zo moet de gesubsidieerde verenigingen tegenwoordig elders aankloppen.
“Normaal is er een jaarlijkse stijging van zo’n 3%, nu gaan we naar de 10%,” weet Werner Ostyn. “Hoeveel mensen zijn dat dan? Van 11.000 gaan we nu naar 12.000”
Het probleem is dat de dalende koopkracht en de financiële crisis ook de bedrijven die de Voedselbank steunen treft en dat zij dus ook minder voedsel schenken. Gelukkig compenseert de Europese Gemeenschap die terugval met de EG-hulpgoederen. Maar daarbij komt een pak administratie kijken, wat sommige verenigingen die veelal op vrijwilligers draaien dan weer niet aankunnen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier