“Ik voel me wel eens de pastoor van de bloeiende wijngaard”, zegt pastoor Willy Bonte, die bijna 25 jaar de dienst uitmaakt op de Sint-Blasiusparochie. “Vanaf 1 juli ben ik geen pastoor meer in Lendelede, de gemeente waar ik mijn beste jaren als medepastoor of pastoor beleefde. De dag ervoor, op 30 juni, ben ik bovendien ook nog eens 50 jaar priester.
Willy Bonte is afkomstig van Oostende. “Na de Latijn-Griekse in het O.-L.-Vrouwcollege trok ik in september 1962 naar het seminarie in Brugge waar ik 2 jaar filosofie en 4 jaar theologie kreeg”, zegt hij. “Op 29 juni 1968 werd ik in de kathedraal van Brugge priester gewijd door Mgr. Jozef De Smedt, toen bisschop van Brugge. De dag na mijn wijding deed ik mijn eremis in de H.-Hartkerk in Oostende.”
Gegroeid
Willy Bontes priesterroeping is gegroeid vanuit het gebedsleven en de sociale context. “Mijn ouders waren heel religieuze mensen en erg verbonden via de sociale acties van de KSA waar ik ook bij was. Ik herinner me nog dat er tijdens de Hongaarse opstand bij ons thuis Hongaren logeerden. Mijn ouders waren sociaal geëngageerd, deden vaak iets voor de derde wereld, de missionarisactie en sociale doelen… In mijn humaniorajaren dacht ik er nog even aan om missioneringswerk te doen en binnen te gaan bij de missionarissen van Scheut, maar het is uiteindelijk toch het seminarie in Brugge geworden.”
Het celibatair leven bezorgde Willy Bonte niet zoveel last. “Als je kiest voor het priesterschap weet je dat het celibaat erbij hoort. En mijn keuze voor het priesterschap werd door mijn erg religieuze ouders altijd gesteund. Contacten met meisjes waren er niet zoveel, ook al omdat jongens en meisjes in die tijd op school van elkaar gescheiden waren Dat het nu anders is, kan ik alleen maar toejuichen. Als celibatair priester moet je in een zekere zin een beetje afstand houden en de verleiding niet opzoeken. Maar mensen weten dat je celibatair bent en de meeste respecteren dat ook.”
Sterker
“Hoe meer ik als priester via dopen, huwelijken, begrafenissen… contacten had, hoe sterker ik als priester werd. Die uitdaging voor priesterwerk heb je nodig. Priesters die die uitdaging niet hadden zijn soms uitgetreden. Het zijn precies die mensen die op je een beroep doen als priester die ervoor zorgen dat je jouw roeping blijft volgen.”
In de colleges waren er toen ook meer priesterroepingen. “In sommige colleges zelfs de helft van de retorica, al vind ik dat ook overdreven. In mijn retoricawaren er acht roepingen.”
Na zijn wijding werd Willy Bonte meteen medepastoor op de parochie Don Bosco in Torhout.
“Ik had zelf aan het bisdom gevraagd om onmiddellijk na mijn studies geen lesopdracht te krijgen, maar wel aan parochiewerk te mogen doen. Dat trok me meer aan omdat je als medepastoor of pastoor meer variatie in je werk hebt. Je komt in contact met jong, minder jong en oud. Je bent niet bezig van 8 tot 12 en van 13 tot 17 uur, nee, een pastoor heeft geen uren. Vergelijk het met een zelfstandige. Misschien kreeg ik dat mee van mijn ouders, want zij waren zelfstandigen. Mijn vader was schoenmaker en leerbewerker. Ik ontving hier in die jaren met plezier mensen die een huwelijk kwamen aangeven of een doop wilden aanvragen. Ze vroegen me ooit om diocesaan proost van het missiewerk te worden, maar ik weigerde omdat ik die job té eenzijdig vind. Ook het onderwijs is voor mij te eenzijdig.”
Stadsmens
Na 3 jaar Torhout verhuisde Willy Bonte naar de centrumparochie Christus-Koning in Brugge waar hij 8 jaar bleef. “Een luxeleven had ik daar. We waren met 3 priesters en we stonden in voor 1.500 zielen. In die jaren gaf ik wel extra lessen godsdienst aan de leerlingen van het Sint-Jozefsinstituut. Van Brugge ging het naar de H.-Hartparochie in Het Zoute in Knokke, waar er pastoraal minder contacten met de parochianen waren, maar waar er van Pasen tot september 9 kerkvieringen in een weekend plaatsvonden. Daarna was ik nog een aantal jaar pastoor in de Sint-Anna-parochie in Stene.”
“Mensen weten dat je celibatair bent en de meeste respecteren dat ook”
In Januari 1995 kwam E.H. Willy Bonte naar de Sint-Blasiusparochie in Lendelede. “Toen ik kort ervoor daar benoemd werd, was dat voor mij als stadsmens toch een hele uitdaging. Ik was nog nooit in Lendelede geweest. Als ik dat nu na 25 jaar bekijk, dan zijn het dorp en de bewoners me zo goed bevallen, dat dit wel de beste jaren waren die ik als pastoor meemaakte. Ik voelde van de eerste dag dat de mensen hier elkaar kenden en dat ze vaak heel positief tegenover elkaar ingesteld zijn. Ik werd hier ook met veel ‘tamtam’ ingehaald, was hier heel welkom, maar ik voelde ook dat de mensen met een zekere verachting naar me keken.”
Pastoor Willy startte meteen met een parochiaal team. “Een team dat al die jaren de draaischijf was van de parochiale werking. In die bijna 25 jaar is de samenstelling enkele keren gewijzigd, maar dat was nooit een probleem. En er gebeurde heel wat de voorbije jaren met een sterke catechesegroep, een bloeiende buurtwerking met een 40-tal vrijwilligers, een werkgroep voor ouders van overleden kinderen, een missiebond, Ziekenzorg, de Vrienden van Lourdes, Broederlijk Delen – vorig jaar haalden we nog 44.000 euro op – en er was altijd een goede samenwerking van de parochie met het gemeentebestuur en de verenigingen. Het parochiaal en het sociaal leven zijn hier met elkaar verweven. Ik voelde me hier de voorbije 25 jaar als ‘de pastoor van de bloeiende wijngaard’, de ‘dorpsherder’.”
Pastoor af
Op 1 juli is Willy Bonte officieel geen pastoor meer van Lendelede. “Momenteel weet ik nog niet wie me als pastoor zal opvolgen. Maar mijn verblijf in Lendelede zal ook niet zomaar met een schaar doorgeknipt worden. Ik zal nog enkele zaken opvolgen die ikzelf al gepland had: 5 huwelijken en nog een groot aantal dopen. En als mijn opvolger me nodig heeft, mag hij altijd nog een beroep doen op mij. Ik blijf niet in Lendelede wonen, hoe graag ik dat ook zou willen. Maar ik vind het geen goed idee te blijven wonen waar ik gewerkt heb. Op lange termijn is dat ook ambetant voor mijn opvolger. Ik verhuis in juli naar Vichte waar ik al een appartement gehuurd heb. En daar ken ik niemand. Het wordt dus van nul herbeginnen.”
Op zaterdag 30 juni viert pastoor Willy Bonte zijn gouden priesterjubileum. “Om 17 uur is er een eucharistieviering waar alle Lendeledenaren op uitgenodigd zijn. Nadien volgt er een receptie waar ook iedereen op uitgenodigd is. Alleen moet men voor de receptie vooraf inschrijven bij de leden van het parochiaal team”, klinkt het. (Ivan Balliu)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier