Toon Vanneste (58) uit Rollegem, Bruno Kesteloot (51) uit Marke, Jean-Pierre Quequin (58) uit Kuurne en Martine Coussement (61) uit Kortrijk zijn terug in België. Een hele tijd verbleven ze in Sabou in Burkina Faso om de stalen constructie van een school te bouwen.
Rollegemnaar Toon Vanneste was vijf volle weken in Afrika. “Het is de tweede keer dat ik ernaartoe ging, maar de eerste keer dat ik zo lang in het continent was”, vertelt hij. Toon is voorzitter van de vzw Sabou, een vereniging van vrijwilligers die de leefomstandigheden van de bewoners van Sabou in Burkina Faso willen verbeteren. Ze zijn ervan overtuigd dat water en voedsel essentieel zijn voor het menselijke bestaan en dat de ontwikkeling steeds met onderwijs begint.
Giften
Al vijf à zes jaar is het team bezig met zijn droom om een kleuterschool in Sabou te bouwen. “We startten ooit een school op met twee klaslokalen, maar mochten er geen les meer geven. De huidige school mogen we tijdelijk gebruiken van de ‘chef de village’.” Het nieuwe gebouw wordt een ecologisch gebouw dat rond de 100.000 euro zal gekost hebben.
Het wordt gefinancieerd door giften van gulle sponsors, acties in scholen, opbrengsten van missiefeesten en benefietacties, de provincie West-Vlaanderen en steun voor ontwikkelingssamenwerking uit Kortrijk, Menen, Wevelgem, Diksmuide en Aartselaar. Voor de nieuwe school werd de grond door de ‘chef de terre’ van Sabou geschonken.
“Toen we op zoek waren naar een architect, stootten we op een Noor, die een ontwerp tekende”, vertelt Toon. “In Noorwegen is de architect de creatieveling die een schets maakt. De uitvoeringsplannen en de technische studie worden door een ingenieur gedaan. Daar hebben wij natuurlijk geen budget voor. Een Portugees wou wel de tekeningen maken, we moesten er een jaar op wachten. Toen die tekeningen uiteindelijk in ons bezit kwamen, hadden we er – zelfs als niet-bouwkundigen – al vragen bij. Alles was met gelaste verbindingen en niet met bouten en moeren, en in Afrika kan je dit niet vertrouwen.
“Vorig jaar hadden we 90 kleuters, nu 130, en er staan er nog 100 op de wachtlijst”
Toen namen we iemand onder de arm om de plannen van dichtbij te bekijken, en het bleek dat dit niet kon lukken. Een vrijwilliger uit de softwarebranche stelde zich kandidaat om alles uit te werken. Anderhalf jaar was hij er elke weekend en elk vrij moment mee bezig om 3D-tekeningen van het ontwerp te maken.”
Meccano
De stalen constructie bestond uit 3.800 stukjes. “Het was als een grote meccano”, maakt Toon de vergelijking. “Bij metalen Verhoestraete in Roeselare werden de stalen platen met laser uitgesneden en samen met de profielen gingen die naar metaalbedrijf Vandezande in Diksmuide voor de laswerken.
“In juli 2016 was alles klaar en wilden we een proefopstelling in België maken. Vandezande stelde anderhalf jaar haar parking ter beschikking, zodat we elk weekend konden gaan opzetten. Het was een echt monnikenwerk. Toen de stalen constructie er uiteindelijk stond, werd alles afgebroken, ieder deeltje genummerd en in pakketten verpakt zodat we in Afrika alles juist konden opzetten”, vertelt Toon. Met het staal werd een derde van een container gevuld, die werd aangevuld met schoolbankjes, stoeltjes, kledij en schoolgerief en naar Afrika gestuurd. Daar kwam hij begin januari aan, zodat alles tijdig ter plaatse was om te starten met bouwen.”
Toon Vanneste, een gepensioneerd treinbestuurder uit Rollegem, vertrok op 13 januari met Dirk Noppe (56), een grafisch ontwerper uit Burst (bij Erpe-Mere). Later vertrokken ook ondernemer Jean-Pierre Quequin uit Kuurne en chauffeur Bruno Kesteloot uit Marke. Sommigen bleven één of meerdere weken en Toon bleef vijf weken ter plaatse en kwam vorige week terug.
“In dertien werkdagen werd in Sabou onder leiding van een plaatselijke aannemer de stalen constructie zonder problemen, en met veel mankracht van de bevolking opgezet. Er gingen soms stukken van vijf- tot zeshonderd kilogram omhoog”, vertelt Toon. “Omstaanders vroegen ons of we een universiteit aan het opzetten waren.”
Tijdens het weekend werkten ze niet. “Dan gingen we bij de paters in de hoofdstad slapen om eens een stukje vlees te kunnen eten in plaats van kippen waar het vel over de benen hangt, vegetarisch eten en blikjes tonijn, makreel en sardienen. We wilden dan ook van een deftige douche genieten. Dat er net toen, een ‘coupure d’eau’ was en maar drie druppels water uit de kraan kwamen, was natuurlijk een tegenslag“, lacht Toon nu.
Opening
Martine Coussement uit Kortrijk gaat jaarlijks een paar keer naar Sabou. Ze was er nog van half september tot eind november om de werking van de huidige school die de vzw opstartte op poten te zetten. “Vorig jaar hadden we 90 kleuters, nu 130, en er staan er nog 100 op de wachtlijst. In plaats van drie juffen vorig schooljaar, zijn er nu zes aan de slag.” Nu ging Martine slechts voor een week tijdens de krokusvakantie.
Ze gaat in de zomer terug met Johan Lannoye en Ann Defruyt uit Woumen om de school in te richten, want tot dan zal de plaatselijke bevolking het gebouw afwerken. Tijdens de herfstvakantie gaat dan het hele team naar Sabou om de opening van de school te vieren.
(Els Deleu)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier