Heel België doorkruist Bruno Larmuseau (70) uit Gistel om oude honden te ‘redden’ en hen een nieuwe thuis te bezorgen. “Een hond die zijn baasje verliest, ziet echt af”, zegt hij. “Zet hem in een asiel en hij kwijnt weg. Niemand kiest zo’n oude hond. Ik haal die arme dieren op, laat ze controleren bij de dierenarts en zoek een nieuw baasje. Die beestjes verdienen dat. Bij ons komen geen honden met karakterproblemen terecht. Betrouwbaarheid is de basis. Wij ‘rehomen’ alleen honden die plots tussen twee stoelen vallen.”
“Wanneer bomma in het hospitaal terechtkomt of naar een rusthuis moet, is het voor de familie soms echt lastig om opvang voor haar hondje te vinden”, vertelt Bruno Larmuseau. “De kinderen en kleinkinderen hebben zelf geen plaats, of geen tijd… En dan komt zo’n hond in een asiel terecht of beslissen ze zelfs om hem een spuitje te geven.”
Daar probeert de vzw Senior Dog Rescue Belgium een oplossing voor te bieden. “Mijn vrouw en ik hebben vijftien jaar vrijwilligerswerk gedaan in dierenasielen“, vertelt Bruno. “In een dynamisch dierenasiel vinden de afgestane honden dikwijls nog snel een nieuw baasje. Maar dat geldt meestal alleen voor de jonge dieren. De oudere dieren kwijnen weg achter de tralies. Of krijgen een spuitje.”
Floxie
“Net voor die oude honden zijn de tralies van zo’n asiel extra traumatiserend. Ze hebben jarenlang het leven in de buitenwereld meegemaakt. Ze weten wat vrijheid en liefde zijn. Voor zulke dieren is een asiel soms erger dan een spuitje. Als vrijwilliger trok ik mij hun lot hard aan. Een extra knuffel, wat menselijke warmte. Een van hen was Floxie, een hond met een witte snoet. Hij mankte wat na een aanrijding, maar het was een schatje. Toen ik op een dag terugging naar het asiel, zag ik dat in de kooi van senior Floxie een andere hond zat. Hij had het fatale spuitje gekregen. Het is door Floxie dat 9 jaar geleden Senior Dog Rescue is ontstaan. Duizenden Floxies sterven jaarlijks in asielen: honden van overledenen, van oudere mensen die plots niet meer zelfstandig kunnen functioneren, van mensen die door ziekte hun trouwe viervoeter moeten afstaan, honden van mensen die door overmacht niet meer voor hun hond kunnen zorgen. Dat wou ik een halt toeroepen.”
Spaargeld in vzw
Senior Dog Rescue doet meer dan alleen een nieuwe thuis zoeken voor de dieren. “Voor we een hond aanbieden ter adoptie laten we die screenen bij de dierenarts. Elk dier wordt gesteriliseerd of gecastreerd en bij een bloedproef testen we 43 parameters. Het gebit krijgt een verzorgbeurt. Af en toe is medicatie nodig, of moeten andere ingrepen uitgevoerd worden. Sommige honden hebben al jaren geen dierenarts gezien en verkeren in erbarmelijke gezondheid. Die kosten nemen wij allemaal op ons. En daar knelt het schoentje. Ik heb ondertussen al duizenden euro’s spaargeld in de vzw gestoken.”
De honden komen via verschillende kanalen bij de vzw terecht. “Via de familie van de eigenaar, soms bellen asielen, hondenhotels of dierenartsen. De jongste tijd krijgen we ook meer opvangvragen van bejaardenhelpsters, OCMW’s, thuisbemiddelaars en bewindsvoerders. De officiële instanties zijn meer en meer van onze werking op de hoogte. Maar die mensen willen niet allemaal instaan voor de medische kosten. Vaak is een spuitje goedkoper dan onze aanpak. En dan opteren ze liever daarvoor. Mensen willen de dag van vandaag nergens nog voor betalen. We leven in een wegwerpmaatschappij.”‘
“We leven in een wegwerpmaatschappij. Een spuitje is goedkoper dan wat wij doen”
“Ik kan het niet over mijn hart krijgen om die dieren te laten sterven. Die sukkelaars hebben er zelf niet voor gekozen. Ze verdienen een tweede leven, een gelukkig leven. Dus haal ik ze op en betaal ik de dierenarts zelf. Elk jaar leg ik meer dan 20.000 kilometer af om dieren op te halen. Tot in het diepste puntje van Wallonië. Alle dokterskosten nemen we voor onze rekening. Een volledig veterinaire check-up met sterilisatie kost al snel 400 euro. Maar vaak komt er meer bij kijken. Hier ligt een factuur van meer dan 700 euro.”
“Maar 5 procent van onze kosten wordt door de mensen zelf gedragen. Soms komt iemand die ongeneeslijk ziek is naar ons om een nieuw plaatsje voor zijn dier te zoeken. Zo was er onlangs een 56-jarige man met een zware spierziekte die een oplossing zocht voor zijn Duitse scheper Tina. Hij heeft zelf alle pre-adoptiekosten betaald voor Tina. De hond heeft nu een nieuw gouden mandje bij een gepensioneerd echtpaar in Brasschaat. Een grote tuin om in te spelen, veel aandacht. Dat beest is gelukkig. Het is fantastisch om dat aan zijn vorig baasje te laten zien. Die man is natuurlijk opgelucht. Maar dat zijn uitzonderlijke gevallen. Negentig procent van onze dieren komt bij ons terecht omdat het baasje overleden is… en dan is de kostprijs dikwijls een struikelblok.”
“Nu, we kunnen ook niet verwachten dat adoptanten de volledige factuur betalen, want men neemt weliswaar een oudere hond in huis. We mogen al blij zijn dat er mensen zijn die zich het lot van een ouder dier aantrekken. Wie bij ons een hondje wil adopteren, betaalt daarvoor 170 euro. Wij doen niet gewoon aan herplaatsing. Wij zijn geen datingsite voor honden, waar mensen op het zicht een schattig exemplaar kunnen uitkiezen dat we dan bij hen in huis plaatsen. Ik doe aan rehoming. Ik evalueer de hond én de adoptant. Telkens zoek ik naar de perfecte match. Voor sommige kandidaat-baasjes is geen geschikte match mogelijk. Jammer, maar helaas. Het geluk van de honden primeert. Voor hun adoptie zitten de honden in een tijdelijk gastgezin. Van die gastgezinnen krijgen we info over hun karakter, houding en gewoonten. Ontzettend waardevol voor een succesvolle adoptie.”
Niet te redden
Soms blijkt uit de medische controle dat een dier niet meer te redden is. “Denk maar aan uitgezaaide kanker. Zolang zo’n dier met medicatie levenskwaliteit en genot heeft, bied ik dat ook. Ik geef geen enkel dier zomaar een spuitje. Elke dag telt, zelfs al kan ik dat dier maar enkele maanden bieden. Ook voor zulke dieren vinden we opvanggezinnen. Maar dan engageert Senior Dog Rescue zich wel om alle medicijnen te betalen en op te sturen. En dat is dan weer een extra kost.”
De werking van de vzw is financieel zo goed als ondraagbaar geworden, zegt Bruno. “Wie ons steunt, krijgt een fiscaal attest. Wij krijgen geen subsidies en zoals het nu loopt, kan het niet meer verder. Zonder steun zullen deze lieve honden in de kou blijven staan. Daar mag ik niet aan denken.”
Donateurs mogen zich melden via www.seniordogrescue-belgium.org. Ook kandidaat-adoptanten of tijdelijke opvanggezinnen mogen zicht daar aanmelden. “Wij zijn vorig jaar verhuisd van Meise naar Gistel. Dus zouden we graag meer geëngageerde gastgezinnen in West-Vlaanderen vinden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier