Vincent (23): onbekend in West-Vlaanderen, topmodel mét chauffeur op de Filipijnen

Olivier Neese
Olivier Neese Editieredacteur Brugsch Handelsblad Brugge - Torhout

Aan de andere kant van de wereld een populair topmodel met een chauffeur, in eigen land een absolute nobody die een hele dag moet figureren voor een schamele 25 euro. Het leven van de jonge West-Vlaming Vincent Vandorpe kan je op zijn minst opmerkelijk noemen, nadat hij tijdens een reis naar de Filipijnen opgemerkt werd door een modellenscout. “De Filipijnen zijn blijkbaar gek op mijn ‘gemengd’ uiterlijk”, zegt ‘Vince’, zoon van een Filipijnse moeder en een Belgische vader.

“Stilte voor de opname! En actie!” In en aan het voormalige politiekantoor in de Hauwerstraat in Brugge vinden momenteel opnames plaats voor De Dag, een fictiereeks van Jonas Geirnaert en zijn vriendin Julie Mahieu, die geregisseerd wordt door Dries Vos en Bruggeling Gilles Coulier. Met Maaike Neuville, Zouzou Ben Chikha en Geert Van Rampelberg verzamelden ze het kruim van het Belgisch acteursgild rond zich. Maar op de set moeten ze qua populariteit en bekendheid allen hun meerdere erkennen in een figurant. De 23-jarige Otegemnaar Vincent Vince Vandorpe scoort miljoenen views op YouTube, telt bijna het maximum aantal vrienden op Facebook en heeft met ruim 40.000 volgers op Instagram een tienvoud van de populairste acteur in de cast van De Dag. “Op de Filipijnen werk ik als model voor de grootste merken ter wereld en hier ben ik een absolute nobody, die voor 25 euro een hele dag komt figureren als agent”, lacht hij, terwijl hij van zijn kartonnen bekertje koffie nipt in de verkommerde Beurshalle.

Ontdekt op straat

Vincent Vandorpe wordt al twee jaar geboekt voor fotoshoots, defilés en reclamespots op de Filipijnen. In zijn portfolio als professioneel model prijken opdrachten voor wereldmerken als McDonald’s, Adidas, Pantene en Disney. In de Filipijnse vakbladen duikt hij regelmatig op in lijstjes als ‘Hunk of the Month’, ‘Sexiest Male Models’ of ‘Candy Cuties’.

Vincent (23): onbekend in West-Vlaanderen, topmodel mét chauffeur op de Filipijnen

“Op mijn zeventiende ben ik alleen naar de Filipijnen gereisd, op zoek naar mijn roots”, opent hij. “Als zoon van een Belgische vader en een Filipijnse moeder heb ik een bruinere tint, een gemengd uiterlijk. Maar als er op school gevraagd werd naar mijn kennis over de Filipijnen, moest ik alle antwoorden schuldig blijven. Dat wilde ik veranderen door op eigen benen het land te verkennen.”

Ik mocht van mijn ouders pas mijn ding doen als ik 10.000 euro kon bijeensparen

“Tijdens die soloreis, waarbij ik wel bij familie verbleef, werd ik op straat plots aangesproken door een modellenscout. Blijkbaar waren ze zot van mijn gemixte look, half westers-half Filipijns. Dat blijkt er echt een trend. Alle bekende artiesten op de Filipijnen zijn half-half. Maar als mager mannetje van amper 57 kilogram, dat bovendien de taal niet sprak, werd ik op de auditie half uitgelachen. Dit is niets voor mij, dacht ik toen ik terugkeerde naar België.”

https://www.youtube.com/watch?v=pbdZYLOfCDs

Maar ook tijdens de volgende reizen bleef hij steeds aangesproken en aangeklampt worden. “Als ze me blijven vragen, moet er misschien toch iets zijn, dacht ik. En eenmaal thuis begon ik te trainen en diëten, tot ik een jaar later 75 kilogram woog. Als je model wil worden, moet je er ook als een model uitzien, zei ik tegen mezelf. En het loonde. De eerstvolgende keer dat ik op de Filipijnen was, scoorde ik meteen een opdracht. En van de ene ging het naar de andere, waardoor ik nu al twee jaar als professioneel model op de Filipijnen werk.”

Spaarpotje

Zo eenvoudig kreeg de toen 19-jarige Vince het thuis niet verkocht om zijn kans te wagen als model op de Filipijnen. “Ik mocht van mijn ouders pas mijn ding doen als ik 10.000 euro kon bijeensparen. Een spaarpotje om je uit de nood te helpen, zei mijn vader. En voor dat advies ben ik hem erg dankbaar. Hij heeft gelijk gehad. Zonder centen moet je niet proberen om ergens een eigen stekje te vinden. En het ene moment heb ik als model wel eens een shoot van 500 euro, maar er zijn ook weken met bijna geen werk. En bij reclameopdrachten kan het soms tot een halfjaar duren vooraleer ik mijn geld zie. Ik kan er van leven, maar rijk zal ik er niet van worden. Je kan het vergelijken met het acteursbestaan in België.”

Vincent heeft zijn 'gemengd uiterlijk' te danken aan zijn ouders Charito Olasiman en Bernard Vandorpe.
Vincent heeft zijn ‘gemengd uiterlijk’ te danken aan zijn ouders Charito Olasiman en Bernard Vandorpe.© WD

Drop-out

Om die 10.000 euro bijeen te sprokkelen, liet Vince zijn opleiding Digital Design and Development aan Howest in Kortrijk vallen en ging hij aan de slag als telecomtechnieker. “Die enkele maanden aan Howest hebben me wel vooruitgeholpen in mijn carrière. Door die opleiding weet ik perfect hoe ik mijn sociale media moet beheren. Met ruim 40.000 volgers op Instagram scoor ik beter dan veel bekende modellen en acteurs. Niet slecht voor een drop-out, hé.” (lacht)

“De ochtend na mijn eerste, kleine opdracht had ik plots meer dan duizend nieuwe volgers op Instagram”

“Die views en likes zie ik als een vorm van appreciatie en erkenning. Dat was aanpassen, want vroeger was ik absoluut niet populair. In België had ik een 200-tal volgers, een foto kreeg maximum zeven likes. De ochtend na mijn eerste, kleine opdracht voor een kledingmerk had ik plots meer dan duizend meldingen: allemaal nieuwe volgers…”

Vincent (23): onbekend in West-Vlaanderen, topmodel mét chauffeur op de Filipijnen

Kortfilm

Een acteercarrière uitbouwen: dat is de volgende carrièrestap die Vincent wil zetten. “Modellenwerk is wel tof, maar het is wel telkens hetzelfde. En je kunt het niet eeuwig blijven doen. Bovendien ben ik gepassioneerd door alles wat met film te maken heeft. Zelf heb ik op de Filipijnen een kortfilm van een vijftal minuten geschreven, gefilmd en gemonteerd. Dat is ook de reden waarom ik me bij castingbureau In the Picture heb opgegeven als figurant voor De Dag. Het is fantastisch om te zien hoe zo’n serie wordt gemaakt. Het valt me meteen op hoe hard ze hier werken aan details. Een scène kan tot tien keer herspeeld worden, tot het helemaal perfect zit. Hetzelfde geldt voor het geluid. Vandaar dat ik allerminst spijt heb dat ik hier van 7 tot 18 uur sta te figureren als politieagent voor 25 euro. Ik zie het als ervaring opdoen.”

Filipijns leren

Het Filipijns onder de knie krijgen: daar werkt de Otegemnaar momenteel volop aan. “Via privélessen heb ik de taal proberen te leren, maar dat was enkel goed om de structuur onder de knie te krijgen. Het Filipijns heb ik niet geleerd op de schoolbanken, wel tijdens de acteerlessen. Daar is Filipijns de voertaal en moet ik Filipijnse teksten uit het hoofd leren. Via vertalingen naar het Engels en/of het Nederlands leer ik woorden en zinnen begrijpen. De grote moeilijkheid van die taal is het correct leggen van de klemtonen. Een woord kan meerdere betekenissen hebben en dan is het belangrijk dat je het juist uitspreekt. Of mijn moeder me geen Filipijns kan leren? Ze spreekt een dialect en dat kan ik helaas niet gebruiken.”

Vincent (23): onbekend in West-Vlaanderen, topmodel mét chauffeur op de Filipijnen

Hoofdrol dramareeks

“Mijn uitspraak is nog niet honderd procent. Dat heeft me onlangs de hoofdrol in een grote serie gekost. Ik werd gescout voor een Filipijnse remake van een Koreaanse dramaserie. De Filipijnen zijn zot van dramareeksen. Ik zat bij de laatste twee, maar de keuze is uiteindelijk op een vriend van me gevallen. Ze konden bij mij nog te goed horen dat het Filipijns niet mijn moedertaal is. Maar ze verzekerden me dat het wel in orde komt, mits voldoende oefening. En wie weet wat er dan nog allemaal op mijn pad komt…”

“Eigen chauffeur gekregen omdat de files een hel zijn”

Vincent stapte afgelopen zondag weer het vliegtuig op richting de Filipijnen, waar hij na een korte kerstvakantie bij zijn familie de draad van professioneel model opnieuw zal oppikken. “Na zeven maanden werken keer ik altijd voor ongeveer een maand terug naar mijn familie in Otegem. Een cultuurshock kan je het toch wel noemen, ja…”

Wie ‘de Filipijnen’ hoort, linkt dat meteen aan sloppenwijken of natuurrampen. “Maar er zijn ook buurten die ça va zijn, zoals de hoofdstad Manilla. Daar heb ik een eigen appartement. Maar de files in de hoofdstad zijn wel een hel. Van zodra je de deur uitgaat, sta je vast. Vandaar dat ik van mijn manager een chauffeur heb gekregen. Tijdens het lange wachten kan ik me dan wat bezig houden. En het is ook veel veiliger dan dat je zelf zou rijden, het openbaar vervoer of een taxi zou nemen. Als je een taxi instapt en de taal niet spreekt, zullen de chauffeurs je er altijd bijzetten. Dat heb ik in de eerste jaren, vooraleer ik de taal sprak, meermaals mogen ervaren. Daarnaast is het ook wennen aan de aardbevingen. De eerste keer dat ik mijn appartementsblok van links naar rechts voelde én zag buigen, was toch maar akelig… Gelukkig zijn de gebouwen aangepast aan zulke natuurfenomenen.”

(Olivier Neese)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier