Linda Molleman is 65 in augustus en dan gaat ze na meer dan 40 jaar activiteit in haar kapsalon met verdiend pensioen. Haar trouwe klanten zijn op de hoogte van het nakend afscheid en uiteraard is dat het gesprek van de dag als ze in de kapperszetel zitten. Vooral de vele 90-plussers betreuren het feit dat hun Linda straks de schaar aan de haak hangt.
“Ik ben geboren in Gent, maar woon al heel mijn leven in Oostende”, vertelt de goedlachse en vlot pratende Linda Molleman in haar kapsalon aan de Kerkstraat. “Ik was leerling van Stimjo, maar heb daar geen kappersopleiding gevolgd. Ik ben wel met een leercontract gestart in Westende-Bad in kapsalon Francine. Ik was amper veertien jaar. Na vier jaar ben ik overgestapt naar Kapsalon Antibes, dicht bij ‘t Paard, bij Yvette Herssens. Ik kreeg daarna de kans om een kapsalon uit te baten in Hotel Royal Astrid, waar ik de residenten moest van dienst zijn. Toen ik 21 werd, heb ik het kapsalon van Armand Mol overgenomen, onder de boog van de Lijnbaanstraat. Daar heb ik 22 jaar goed en gezellig gewerkt, tot ik met Kapsalon Linda naar de Kerkstraat verhuisd ben. Hier ben ik ook al 22 jaar aan de slag, De jaren zijn voorbij gevlogen!”
Na 44 jaar kapsalon ‘Coiffure Linda’ trekt Linda er straks, toch een beetje met spijt in het hart, een streep onder. “Mijn werk is altijd mijn passie geweest”, zegt Linda met veel emotie. “In de loop der jaren zijn veel klanten echte vrienden geworden. Vandaag heb ik nog altijd drie vaste klanten die al 44 jaar bij mij in de kappersstoel zitten. De jongste jaren heb ik meer en meer afscheid moeten nemen van trouwe klanten, door overlijden of door verhuizing naar een home. Daar heb ik altijd veel verdriet van. Vroeger werkte ik vijf dagen op zeven, maar sinds ik 60 ben nog vier op zeven. Mijn specialiteiten zijn kleuringen en mise-en-plis.”
Sociaal contact
“Ik werk nog altijd zonder afspraak, behalve op woensdag. Wie binnenkomt, neemt plaats en wacht geduldig zijn beurt af. Ik heb nu nog altijd 17 klanten die de gezegende leeftijd van 90 gepasseerd zijn. Vier dames, waaronder Jeannetje, die wekelijks nog te voet naar hier komt, worden dit jaar 98. Fernande Roose was 40 jaar geleden al mijn model bij de wedstrijd in het Vormingsinstituut, waar ik jaren lang nog bijscholing heb gevolgd. De oudste, madam Ouvry ik ken niet alle voornamen bijna een eeuwelinge, is eind vorig jaar overleden.”
“Ze komen graag naar hier”, zegt Linda. “Terwijl ze wachten soms twee of drie uren hebben ze sociaal contact met leeftijdsgenoten, maar ook met jongere dames. Het is hier niet alleen een kapsalon, maar ook een ‘klapsalon’. Bij mij is horen, zien en zwijgen de vaste regel.”
Vriendschap
Er is een tijd van komen en gaan. Voor Linda zit het er straks op. “Ik ga mijn klanten heel erg missen en ik weet nu al dat ze mij ook zullen missen”, vervolgt Linda. “In de voorbije 44 jaar stond ik altijd met plezier ter beschikking in de zaak. Ik heb veel pijn doorstaan, aan handen en voeten, om toch te kunnen werken. Bij de geboorte van dochter Michèle was ik amper vier dagen gesloten. Ik heb er veel dank en vriendschap voor terug gekregen. Nu het einde van Kapsalon Linda in zicht is, vragen meer en meer klanten waar ze straks naartoe moeten. Ik heb het daar moeilijk mee…”, geeft Linda nog mee. (FRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier