De Europese titel van Koen Naert op de marathon zal ongetwijfeld in de geschiedenisboeken belanden, maar bij zijn moeder Martine Wybaillie, stiefpapa José Lamsens en halfzus Annelies zal de overwinning nog héél lang nazinderen. “Hoe wij ons voelen, valt met geen woorden te beschrijven. En Koen zal nog mooie dingen laten zien!”
Wie de thuis van Martine Wybaillie (58), José Lamsens (62) en Annelies Lamsens (23) nadert, kan er niet naast kijken: hier is een Belgische topatleet kind aan huis. De hele voorgevel en tuin zijn getooid met Belgische driekleuren en de bewoners kunnen – net als papa Mario en zus Evelien Naert uit Ledegem – hun kamerbrede glimlach amper onderdrukken. Hun eigenste Koen is Europees kampioen op de marathon.
Hóe trots zijn jullie op Koen?
“We kunnen met geen woorden beschrijven hoe wij ons voelen. Apetrots zijn we. Koen loopt al sinds zijn achtste en we hebben hem trapsgewijs zien evolueren. Hij werd alleen maar beter. We zijn er zeker van dat Koen nóg veel mooie dingen zal laten zien, maar deze Europese titel zullen we nooit vergeten. Die staat voor eeuwig in ons geheugen gegrift.”
Stonden jullie sinds dag één langs de zijlijn?
“We hebben hem nog naar zijn eerste training bij AVR, hier in Roeselare, gevoerd. En eigenlijk het hele land rond om aan wedstrijden deel te nemen. Zijn carrière is trouwens gestart in de Mariaschool, die nu De Mozaïek heet. Daar heeft hij zijn eerste ‘loopwedstrijd’ ooit gewonnen. Goed voor drie kartonnen medailles. Maar hij was toen al gebeten door de loopmicrobe. Voor Koen was het ook een manier om zijn energie te kanaliseren. In plaats van Rilatine te nemen, liep Koen tot hij niet meer kon. Veel gezonder, toch?”
“Toen Koen geboren werd, hadden we al het gevoel dat hij bijzonder was”
Hoe hebben jullie de marathon in Berlijn beleefd?
“We stonden langs het parcours, pal voor een van de gigantische schermen. Zo konden we de hele wedstrijd volgen én zagen we Koen elke ronde passeren. Elke keer hij voorbij kwam, hebben we de stem uit ons lijf geschreeuwd. We zijn er nog schor van. Hij heeft ons zeker gehoord, maar opkijken doet Koen niet tijdens een wedstrijd. Zo gefocust is hij.”
Wat ging er door jullie hoofd toen Koen plots van de kopgroep wegliep?
“Simpel: we hadden meteen door dat hij zou winnen. We kennen Koen al langer dan vandaag en zo’n tiental kilometer voor de finish versnellen kon maar één ding betekenen : dat hij zeker was van zichzelf en wist dat hij kon winnen. We hadden het bij het rechte eind. Toen hij als eerste over de meet kwam, wisten we echt niet meer waar we het hadden. Pure euforie. Gelukkig konden we hem kort daarna al in onze armen sluiten. Meteen na de verplichte televisie-interviews is Koen ons komen opzoeken. Het was moeilijk om hem weer los te laten. (lacht) Deze overwinning is een fantastisch moment voor iedereen die Koen ooit gesteund heeft. Familie, vrienden, alle trainers… Ze hebben allemaal meegewerkt aan dit succes.”
Zien jullie deze Europese titel als een bekroning van zijn carrière?
“Een bekroning? Koens carrière is nog maar pas begonnen! De komende jaren zullen we met volle teugen kunnen genieten. We waren er zeker van dat dit moment ooit zou gebeuren. Toen hij jaren geleden overstapte van de piste naar de weg was hij meteen een pak beter dan de rest. Het was een kwestie van tijd. Toen Koen geboren werd, hadden we al het gevoel dat hij bijzonder was.”
“Het feit dat hij tot drie jaar geleden nog als verpleegkundige werkte en zo ook slachtoffers van de aanslag in Zaventem heeft verzorgd, zorgt er mee voor dat hij stevig de voetjes op de grond houdt”
Hoe gefocust was Koen in de aanloop naar het Europees kampioenschap?
“Op 6 januari vond het doopfeest van Koen en Elises zoontje Finn plaats. Dat was de laatste dag dat hij nog een stukje taart heeft gegeten. Sindsdien leefde hij als een pater richting Berlijn. Er is niemand die zo op zijn voeding en levensstijl let als onze Koen. Bewonderenswaardig! Hij kon wel nog genieten van de pannenkoeken en rijsttaarten die we voor hem bakten. Dat mocht hij gelukkig wél nog eten. Maar eigenlijk is die focus niet zo vreemd. Als kind al had Koen een enorme drive om te winnen. Of het nu om een loopwedstrijd of een spelletje Monopoly ging: Koen moest en zou de beste zijn.”
Hoe gaat Koen zelf om met zijn titel?
“Erg nuchter. Hij kijkt al naar zijn volgende doel. De teugels laten vieren is niet aan de orde. Hard werken en niet zweven, dat is zijn motto. Het feit dat hij tot drie jaar geleden nog als verpleegkundige werkte en zo ook slachtoffers van de aanslag in Zaventem heeft verzorgd, zorgt er mee voor dat hij stevig de voetjes op de grond houdt. Koen kent de andere kant van de medaille.”
Jullie halen het zelf aan: nu is Koen profsporter, maar rijk zal hij daar niet van worden…
“Wat meer financiële waardering zou op zijn plaats zijn, dat klopt. Koen zegt zelf dat hij blij is dat zijn vrouw een mooi inkomen heeft. Koen werkt zich de naad uit het lijf om een zo hoog mogelijk niveau te bereiken, maar voor het geld moet hij het niet doen. Gelukkig speelt dat ook niet in zijn hoofd. Het gaat Koen om de sportieve prestaties. Hopelijk zorgt deze Europese titel voor wat meer financiële marge…”
“Wat meer financiële waardering zou op zijn plaats zijn. Misschien zorgt deze Europese titel daar wel voor?”
Koen woont nu met zijn gezin in Oostkamp. Keert hij nog vaak terug naar het ouderlijke nest?
“We zien hem hier toch elke maand meerdere keren opduiken. (glimlach) Koen komt graag terug naar Roeselare, al is het maar om even bij te praten. Maar zijn trainingsschema gaat voor alles. Daar zou hij zelfs feestjes voor laten vallen. Twee weken voor het EK was enkel nog zijn voorbereiding van tel. Maar een beetje egoïsme op dat niveau moet kunnen.”
Waar hopen jullie nog op voor Koen?
“Koen zelf wil tijdens de Olympische Spelen van 2020 in Tokio de top acht bereiken op de marathon, goed voor een olympisch diploma. Dat zou een ongelooflijk resultaat zijn. En ondertussen staan we paraat om hem te helpen. Je kan Koen geen groter plezier doen dan door het hele gezin nog eens samen te brengen. En dan eten we uiteraard zelfgebakken rijsttaartjes en pannenkoeken!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier