Lexie Depuydt maakt als sinds ze in het derde leerjaar zat kinderboekjes met tekstjes en tekeningen. “Vorig jaar, ik was toen 10 jaar, ontwierp ik al mijn vijfde boekje met als titel ‘Naar het ziekenhuis'”, zegt Lexie. “Een verhaal van een kindje – ik noemde het Loesje – over opname en verblijf op de kinderafdeling van een ziekenhuis.”
Lexie Depuydt is de dochter van Serge Depuydt en Yanka Joije uit de Izegemsestraat in Rumbeke. Papa Serge is zelfstandig schilder en schrijnwerker en mama werkt in het verpleegteam van het psychiatrisch ziekenhuis in Beernem. Lexie heeft nog een broertje Lennert (9). Die zit in het zesde leerjaar van de vrije basisschool De Ark in Oekene.
“Ik schreef mijn eerste boekje toen ik nog in het derde leerjaar zat”, aldus de supercreatieve Lexie. “De aanleiding? Een opdracht in het derde leerjaar om een verhaaltje te schrijven. Ik vond dat zo tof dat ik daar verder op in wou gaan. En dat werd mijn eerste boekje met als titel Giraf in een boom. Een jaar later volgden Helpende kabouters en het Grote Poëzieboek. Vorig jaar maakte ik Een boek vol gevoelens en Naar het ziekenhuis.”
Spelbegeleidster
Lexie praat over haar hobby alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. “Mijn verhalen zijn meestal gebaseerd op iets wat ik opmerk of meemaak en met een beetje eigen fantasie erin verweven. Naar het ziekenhuis kwam er op vraag van Marianne, spelbegeleidster op de kinderafdeling van de Sint-Jozefskliniek. Zij wist dat ik al enkele boekjes met bijhorende tekeningen had geschreven. Mijn pa, ma en mijn broer kennen Marianne persoonlijk, ook al omdat de zoon van Marianne in dezelfde klas van Lennert zit. Marianne bezorgde mij teksten over hoe een opname van een kindje in het ziekenhuis verloopt. Rond enkele van die teksten ontwierp ik de gepaste tekeningen. Ik werd zelf al een keer opgenomen in het ziekenhuis en dat hielp om mijn fantasie beter te laten werken. Ik ken het armbandje bij een ziekenhuisopname, de apparatuur, het vingerlichtje dat ik zelf aan mijn vinger had toen ik opgenomen werd… Maar ik zocht ook wel een en ander op via internet.”
“De kinderen worden op een speelse manier voorbereid op hun ziekenhuisopname”
Lexie noemde het kindje uit haar boekje Loesje. “Niet omdat ik een vriendinnetje heb dat zo heet, maar gewoon omdat ik die naam ooit ergens hoorde en het een mooie naam vind. Ik beschreef en tekende in mijn boekje alles van opname tot ontslag uit het ziekenhuis. Zelfs het logo van de Sint-Jozefskliniek is erin verwerkt”
“Bewonderenswaardig hoe Lexie het hele traject van opname tot ontslag tekende”, zegt Ann Herman, communicatieverantwoordelijke van het ziekenhuis. “Hoe vertaal je de opname van een kind in het ziekenhuis? Zij deed dat op een mooie en originele manier, vanuit het beeld dat een tienjarig meisje daarvan heeft, vanuit haar kindbeleving. Directeur Bernard Ceriez en het personeel van de kinderafdeling waren enthousiast over wat Lexie presteerde. Het boekje wordt nu gebruikt op de kinderafdeling. De kinderen kunnen daardoor op een eerder speelse manier beter voorbereid worden op hun ziekenhuisopname. De Sint-Jozefskliniek is algemeen gekend als een kindvriendelijk ziekenhuis en dat zie je hier aan de inrichting van de afdeling, met kleurig geschilderde muren, met overal schildpadjes die hen begeleiden als ze naar het operatiekwartier gebracht worden…”
Mama Yenka en papa Serge zijn uiteraard trots op wat hun dochtertje doet in haar vrije tijd. “De tekeningen zijn volledig het werk van Lexie alleen”, zegt Yanka. “De gepubliceerde tekstjes zijn haar eigen handschrift. Wij zorgen alleen dat het in een boekvorm gegoten wordt, op ongeveer dezelfde manier zoals een fotoboek via internet gemaakt wordt.”
Tekenen en schrijven
Een kleine greep uit de korte tekstjes: Loesje krijgt een bandje rond de pols, Loesje wordt in bed naar de dokter gebracht, ook papa en mama en de knuffel mogen mee. Mama of papa draagt Loesje naar de operatiezaal…. Telkens met aangepaste en gekleurde tekening. Misschien is er wel een uitgever die haar werkje publiceren wil.
Heel wat kinderen weten meteen te antwoorden als je vraagt wat ze willen doen: verpleegkundige, dokter, ja zelfs moeder…. “Ik weet dat nog niet. Ik weet alleen dat ik nog lang zal blijven tekenen en schrijven”, besloot Lexie, die naast die mooie teken- en schrijfhobby ook nog graag knutselt (ze ontwierp ooit teenslippers), tennist en zich vooral rot amuseert bij de KSA Oekene.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier