De Handzame Challenge was gisteren bijna emotioneler voor één van de seingevers dan voor de winnaar. Dries Depoorter (30) won de wedstrijd tien jaar geleden. Blessureleed deed hem noodgedwongen stoppen met koersen. Gisteren hielp hij de wedstrijd in goeie banen leiden.
Tien jaar geleden stond hij op het hoogste schavot, overladen met lof. Maar gisteren stond Dries Depoorter (30) uit Gistel anoniem als seingever langs het parcours. Het rood-witte bordje in zijn handen in schril contrast met de bloemen van tien jaar geleden. “Het kan verkeren”, zegt hij, met een beetje spijt in zijn stem. “Pas toen de motorfietsen voor de koers voorbij reden schoot het me te binnen. Hier won ik exact tien jaar geleden. Ik moet toegeven: best wel een emotioneel moment. De tranen schoten me echt in de ogen.”
In de schaduw van de Handzame Classic werd gisteren ook de Handzame Challenge gereden. Dezelfde koers, maar dan voor de beloften. Tien jaar geleden was ook Dries Depoorter zo’n belofte. En een goeie zelfs. Want hij reed er na een solo van 35 kilometer moederziel alleen over de meet. Bloemen en kussen waren zijn deel. “Na een jaar vol blessureleed deed dat onwaarschijnlijk veel deugd”, zegt hij. “Ik herinner me nog dat ik de meet over kwam zoals Johan Museeuw in Parijs-Roubaix: wijzend naar mijn blessures.”
Diezelfde blessures bleven helaas een beetje de rode draad door de carrière van de Gistelnaar. Al leek het in 2012 te keren. Hij kon zowaar een profcontract tekenen bij Topsport Vlaanderen. “Ik mocht gaan testen en alles was besproken”, zegt hij. “Maar ik was toen al ouder dan 23 jaar en de Vlaamse regering laat dat niet toe. Een enorme mentale opdoffer was dat. Ik zag mijn droom in rook opgaan.”
Dries bleef koersen, maar na vier operaties aan zijn linkerbeen hing hij zijn fiets vijf jaar geleden noodgedwongen aan de haak. Dat hij gisteren als seingever terug in de koers stapte had hij dan ook zelf niet verwacht. “Maar mijn schoonvader organiseert nogal wat koersen en ik deed het om te helpen”, zegt hij. “Ik had nooit verwacht dat het zo’n emotionele dag zou worden. Ik zag jongens rijden waar ik vroeger mee trainde. En oude mannetjes herkenden me zowaar nog. Het deed me allemaal veel meer dan ik verwacht had.”
Ondertussen gooide Dries zijn leven helemaal om. Hij is uitbater van de populaire DD Bar in Gistel en is gemeenteraadslid voor Open VLD. In oktober staat hij opnieuw op de lijst. “Soms droom ik ‘s nachts nog wel eens dat ik aan het trainen ben voor een belangrijke koers”, zegt hij. “Ik heb nu een heel ander leven, maar daar ben ik ook heel tevreden mee. Het is zeker niet mijn gewoonte om te denken aan wat had kunnen zijn. Maar door die koers werd ik toch even met de neus op de feiten gedrukt.”
(TLE)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier