Terminaal zieke Heidi (45) uit Oostende getuigt moedig: “Zonder Koen was ik er al niet meer”

Heidi en Koen lezen de kaartjes die ze tot nog toe mochten ontvangen, het zijn er al om en bij de 400. "Het lezen van de mooie teksten op de kaartjes doet me mijn zorgen even vergeten", zegt Heidi. © JRO
Redactie KW

Heidi Ryckaert (45) en Koen Vermandere (47) stapten op zaterdag 8 oktober in het huwelijksbootje. Een huwelijk als een ander zou je denken, maar niets is minder waar.

Heidi had alle pech in haar leven die je maar kan denken. Sinds haar dertiende sukkelt ze met haar gezondheid. Ze had zware astma, erfelijk in de familie. Ze moest een rugoperatie ondergaan, had een tenniselleboog, onderging een schouderoperatie, had hart- en spierziektes, diabetes, epilepsie en op de koop toe liep ze ook nog eens een herseninfarct op. Begin dit jaar kreeg ze dan ook nog eens slecht nieuws er bovenop. Er was een zeldzame hersentumor bij haar vastgesteld. De laatste zes jaar bracht Heidi meer in het ziekenhuis door dan thuis.

“Mijn zoon Louis is eigenlijk voor een groot stuk door mijn ouders opgevoed, iets waar ik hen enorm dankbaar voor ben”, vertelt Heidi snikkend. “Zonder hen zou het me allemaal niet gelukt zijn. Ik voel me schuldig, want elke moeder hoort zelf haar kind op te voeden. Mijn ziektes lieten het me echter niet toe. Ik heb zo veel moeten missen in zijn leven… Vorige week mocht hij in de unief van Leuven zijn getuigschrift ophalen, maar ik kon weeral niet mee. Hij was altijd al een uitstekende leerling op school, ook al had hij het niet altijd even gemakkelijk. Toen hij te horen kreeg dat ik niet lang meer te leven had zei hij me: ‘Mama, als jij blijft vechten om te leven, dan vecht ik om goede punten te halen.'”

Via gemeenschappelijke vrienden

“Vorige zaterdag ben ik getrouwd met de liefde van mijn leven”, gaat Heidi verder, terwijl ze intussen weer breed glimlacht. “Ik leerde Koen kennen door gemeenschappelijke vrienden. We waren twee jaar vrienden alvorens we een relatie begonnen. Toen Koen tijdens het laatste oudejaarsfeest bij onze gemeenschappelijke vrienden te horen kreeg dat ik opnieuw in het ziekenhuis lag, kwam hij de volgende dag bij me op bezoek. Bij zijn derde bezoek kusten we. Ik had nooit die kus verwacht en wist niet wat me overkwam. Ik ben erg blij dat ik aan die liefde heb toegegeven, want Koen doet me langer leven. Zonder hem was ik er al niet meer. Naast mijn beste vrienden, mijn ouders en mijn zoon is hij degene voor wie ik blijf vechten. Ik weet dat er een moment komt dat het voor mij ophoudt, maar zolang ik er nog ben wil ik genieten van ons.”

“Ik ben blij dat ik aan die liefde heb toegegeven, want Koen doet me langer leven”

“Ik werk in Kuurne, Heidi woont in Oostende”, pikt Koen in op het gesprek. “Na mijn werk fiets ik naar het station. Daar de trein op en met de bus naar Heidi, waardoor het al snel 19 of 20 uur is voor ik bij haar ben. We genieten van elk moment dat we samen zijn. Heidi zegt me soms dat ik een gezonde vrouw moet zoeken, maar daar wil ik niet van weten. Zij is de liefde van mijn leven en niemand anders. Ik vecht met haar mee zolang het kan. Ik bewonder haar ook voor haar vechtlust en haar sterke karakter. In haar plaats had ik het al lang opgegeven. De dag van ons huwelijk zit alvast voor eeuwig in mijn geheugen gegrift.”

Van 80 naar 40 kilo

“Soms vraag ik me wel af of het de moeite waard is dat ik blijf vechten, want ik doe iedereen pijn”, zucht Heidi. “Iedereen staat zo machteloos, niemand kan nog iets voor me doen. Ik leef nu al drie maanden op een Baxter, Cola Zero en spuitwater. Mijn volledige verteringsstelsel is uitgevallen. Ik weeg nog amper 40 kilo, voordien woog ik er 80. Hoe lang ik nog precies heb weet ik niet, ik moest in principe al enkele keren overleden zijn. Ik ben kunstenares, ik maakte veel schilderijen en beeldhouwwerken, die hingen allemaal in mijn appartement. Ik heb alles weggegeven aan mijn beste vrienden. Ik wou niemand na mijn dood met alle kunstwerken opzadelen. In plaats daarvan wil ik mijn muren behangen met kaartjes”, besluit Heidi.

Wie het koppel graag nog een kaartje wil sturen kan dat naar Heidi en Koen, Nieuwpoortsesteenweg 91, 8400 Oostende.

(JRO – Foto JRO)