Stefaan Wybo uit Roeselare maakte al bijna 200 koersen mee vanuit de volgwagen

Volgende week palmen de renners voor Dwars Door Vlaanderen de Roeselaarse binnenstad in, maar al even indrukwekkend als het peloton zelf zijn de vele volgwagens in de koers. Stefaan Wybo is al ruim tien jaar de vaste chauffeur van de auto van Sport/Voetbalmagazine en kent de wielerwereld ondertussen als zijn broekzak. “Na al die jaren is de koers een echte passie geworden.”

Stefaan Wybo (50) is beroepshalve aan de slag bij de marketing- en promotiedienst van Roularta Local Media, maar ademt koers. “Ik ben al mijn hele leven gebeten door de sport”, zegt de echtgenoot van Anja Devos (50) en papa van Margot (25). “Ik ben opgegroeid met iconische wielerkampioenen als Eddy Merckx en Freddy Maertens en heb in 1976 nog Lucien Van Impe de Tour de France zien winnen. Als laatste Belg ooit. Met mijn buurjongens speelden we de koers ook na. Een toerke rond den blok en de winnaar kreeg een gele polo. Legendarische tijden…”

Zelf heeft Stefaan nooit gekoerst, maar in zijn garage prijken wel een mountainbike en koersfiets. “Daar maal ik regelmatig ritjes van tachtig tot honderd kilometer mee. Puur voor het plezier en om te ervaren wat de profs in het zadel voelen. Dat doe ik wel graag.”

Geen cowboys meer

Ondertussen beleeft Stefaan de koers al ruim tien jaar vanuit het peloton zelf. “In 2004 kon ik als gast mee in een volgwagen tijdens de E3-Prijs. Ik heb toen mijn ogen uitgekeken. Een jaar later kregen we met Roularta zelf de kans om een volgwagen in te zetten. Ik werd chauffeur en beleefde er meteen de tijd van mijn leven. De Driedaagse van De Panne-Koksijde, Gent-Wevelgem… Puur genieten.”

In 2006 kreeg Stefaan telefoon van Freddy Viaene, vaste verzorger bij de toenmalige topploeg US Postal. “Met de vraag of we de Amerikaanse amateurcineast Scott Cody konden meenemen tijdens Parijs-Roubaix. Dat hebben we uiteraard gedaan en die man heeft toen de prachtige documentaire Cobbles Baby!gemaakt. Toen verliep de koers nog een pak hectischer dan nu. Vandaag is alles veel meer geregeld en gaat het er in het peloton een pak professioneler aan toe. De cowboys achter het stuur van de volgwagen zijn er uit, iedereen heeft een licentie nodig…. En dat is maar goed ook, want veiligheid staat voorop.”

“In al die jaren ben ik amper twee keer geflitst. Daar ben ik best trots op”

Stefaan kreeg de voorbije jaren twee verschillende soorten ‘publiek’ aan boord. “Ik verwelkom erg vaak gasten in mijn wagen. Met hen rijd ik echt tussen de renners en laat ik de koers in al haar facetten zien. We hebben ook een televisie en de koersradio aan boord. De mensen worden compleet ondergedompeld in het wielrennen. Dan voel ik me vaak een beetje reisgids, want we bevinden ons in de buik van de koers.”

Op andere momenten is Stefaan chauffeur voor de journalisten van Sport/Voetbalmagazine. ” Daar hou ik zo mogelijk nog meer van. Die mensen hebben echt kennis van zaken en kennen het wereldje als geen ander. Dan leer ik ook zelf nog eens iets bij. Na al die jaren heb ik al een stevig inzicht in de koers, maar door met kenners op pad te gaan, ontdek je elke keer opnieuw wel een nieuw kantje.”

Honden, kinderwagens

Ondertussen heeft Stefaan al bijna 200 wielerwedstrijden van achter het stuur van zijn Volvo meegemaakt. ” Nerveus ben ik niet meer, maar bij de start stroomt er toch een bepaalde adrenaline door me. Onderweg ben ik erg geconcentreerd. Ik zie alles en heb vooral oog voor gevaarlijke situaties. Ik krijg er nog altijd de kriebels van wanneer ik mensen met een kinderwagen of een hond langs de kant van de weg zie staan. Ik moet nog de eerste hond tegenkomen die zot is van de koers. En als een renner op een kinderwagen botst, zal voor het kindje in kwestie alle hulp te laat komen. Ik kan me daar echt in druk maken.”

In al die jaren raakte Stefaan nog nooit betrokken in een ongeval. “Daar ben ik best wel trots op”, geeft hij toe. “Ik ben amper twee keer geflitst. Aan 53 en 51 kilometer per uur waar ik 50 mocht. Je kan pas een goeie chauffeur in de koers zijn als je van veiligheid een prioriteit maakt. Net daarom mogen de gasten bij mij aan boord ook geen alcohol drinken. Iedereen moet de focus op de koers houden.”

“Je kan pas een goeie chauffeur in de koers zijn als je van veiligheid een prioriteit maakt”

In al die jaren vervoerde Stefaan al een pak bekende namen. “Ik had Gert Steegmans al aan boord, net als Sébastien Rosseler. Maar ook onze eigen Rik De Nolf en de huidige ceo Xavier Bouckaert zaten al bij me in de wagen. Na een koers gebeurt het ook dat ik ‘onze’ renners terug meeneem naar West-Vlaanderen. Zico Waeytens en Yves Lampaert, bijvoorbeeld. Die zijn van de streek rond Roeselare, dus bied ik ze graag een lift aan.”

De voorjaarsklassiekers op (West-)Vlaamse bodem wil Stefaan voor geen geld ter wereld missen, maar zijn passages in de Tour De France blijven hem toch het meest bij. “Dat blijft uniek. Je kan het met niks vergelijken. Het Tourcircus is zó groot… Je wordt er als het ware door opgezogen.”

Ook Parijs-Roubaix ligt in de bovenste schuif. ” Die staat altijd met rood omcirkeld in mijn agenda. Zelf ben ik supporter van Jelle Wallays en ik help hem zelf om de Helleklassieker voor te bereiden. Ik zorg bijvoorbeeld voor het beeldmateriaal van de verschillende kasseistroken voor hem. Wat kan ik zeggen? De koers is een echte passie. Eens februari in het land is, sta ik te popelen om in onze volgwagen te springen.”

Xavier Hollande

Na een koers heeft Stefaan niet meteen nood aan decompressie. “Ik hoef geen stoom af te laten. Het liefst rijd ik op mijn gemak naar huis. En dan ben ik weer de meest normale en rustige chauffeur ter wereld in het verkeer. Thuis even nakaarten met mijn vrouw en dochter, meer heb ik niet nodig om weer op mijn plooi te vallen.”

” Maar de koers heeft me wel al een pak onvergetelijke momenten opgeleverd. Tijdens een Tourpassage in de champagnestreek had ik zelfs de kans om toenmalig Frans president François Hollande te ontmoeten. En op een lege Champs Elysées nam ik ooit een selfie met mijn trouwe volgwagen. Die momenten blijven je bij.”