Stamgast Eric Buyck over sluiting café Batavia in Tielt: “Een stukje erfgoed verdwijnt”

Het doek is definitief gevallen over het legendarische café Batavia. Het huurcontract van de huidige uitbaters wordt niet verlengd en dat zorgt voor kopzorgen bij dertien verenigingen die naar een nieuw onderkomen op zoek moeten. “Het is onbegrijpelijk dat onze Batavia moet sluiten”, reageert kind aan huis Eric Buyck.

Zondag namen een pak mensen afscheid van hun geliefde café Batavia. Een laatste pint aan de toog, nog een laatste keer met de vaste cafévrienden herinneringen ophalen… Sindsdien is de deur op slot. Definitief. Half februari raakte al bekend dat het huurcontract van het café niet verlengd zou worden.

Anderhalf jaar geleden vernieuwden de uitbaters – het echtpaar Nelly Struyve en Bjorn Deneire en Nelly’s moeder Marianne Damman – nog de toog, maar een grondige renovatie van het hele pand was broodnodig. Alleen konden de eigenaar en huurder, de brouwerij Alken-Maes, elkaar daar niet in vinden. En dus blijven de tapkranen voor altijd gesloten.

Verliefd op de dochter

Een beslissing die heel wat Tieltenaars triest stemt, niet in het minst Eric Buyck (70). Hij is al vijftig jaar een vast gezicht aan de toog. “Ik raakte indertijd bevriend met André Desloover, de zoon van de toenmalige uitbaters Alfons Desloover en Agnes Wittevrongel”, legt Eric uit. “We waren allebei gebeten door wielrennen en hij troonde me mee naar het café Batavia. De rest is eigenlijk geschiedenis”, grinnikt hij.

“De Batavia was zoveel meer dan een pint drinken. Ik heb er vrienden voor het leven gemaakt”

Eric raakte verliefd op de dochter Anne-Marie Desloover (67) en stapte met haar in het huwelijksbootje. Sindsdien behoort hij tot het meubilair van café Batavia. “Ik ben er op mijn twintigste voor het eerst binnen gestapt en ben er blijven gaan.“

Eric engageerde zich binnen een pak verenigingen die hun thuis hadden in Batavia. “Ik ben op vandaag nog altijd secretaris van de Bataviakaarters, de Bataviaspaarkas en WTC Tielt Sportief”, zegt hij. “En ik was ook betrokken bij de Eurokaarters en de Grote Prijs Frans De Sloover. Die wielerwedstrijd hebben we op 19 mei voor de 47ste en allerlaatste keer georganiseerd. Met het heengaan van Batavia verdwijnt ook onze koers…”

Rokende zesdaagse

Voor Eric was café Batavia een vitaal onderdeel van zijn leven. “En niet alleen voor mij. Een pak mensen is er de kop van in dat onze Batavia niet meer bestaat. De afgelopen vijftig jaar kwam ik er minstens drie keer per week over de vloer. Alleen als ik met vakantie was of in het ziekenhuis lag, zagen ze me hier niet“, knipoogt hij. “De Batavia was mijn tweede thuis. Soms zelfs mijn eerste…”

“Ik heb er een pak mooie momenten meegemaakt. Ik herinner me nog dat we er een zesdaagse op de rollen organiseerden. Wij fietsten er onze longen uit het lijf, terwijl de cafégangers naast ons stonden te roken. Alsof we in de mist reden! Toen kon dat nog allemaal. We hebben vanuit de Batavia ook de Ringlaan aangelegd zien worden. En met de Ring kwamen ook de vrachtwagens. Batavia kreeg plots een pak camionneurs over de vloer en raakte tot ver buiten Tielt bekend. Die mentaliteit is al die jaren gelijk gebleven: iedereen was er welkom.”

Huidige tijdsgeest

Dat café Batavia straks meer dan waarschijnlijk tegen de vlakte gaat, vindt Eric bijzonder spijtig. “Het is dood- en doodjammer. De Batavia is Tielts erfgoed, hé. Dat breek je niet zomaar af. En wat zal er in de plaats komen? Appartementen? Een garage? Ik weet het niet. Alleszins iets met een veel minder grote ziel. In de Batavia een pint drinken, dat was veel meer dan wat aan de toog hangen. Ik heb er vrienden voor het leven gemaakt, we boksten er schitterende feesten en evenementen in elkaar… Ach, het heeft ook met de huidige tijdsgeest te maken. Cafés als Batavia verdwijnen razendsnel, bakkers en slagers zie je steeds minder in het straatbeeld. Ik vind het onbegrijpelijk.”

“Wat komt er in de plaats? Appartementen? Een garage? Zeker iets met een minder grote ziel”

Door de sluiting moeten ook liefst dertien clubs op zoek naar een nieuwe thuis. “Ook dat was Batavia, een plek waar verenigingen welkom waren”, vindt Eric. “De spaarkas zal stoppen en gelukkig hebben enkele clubs al een nieuw onderkomen gevonden. Maar zoiets los je niet in enkele tellen op. We zien wel hoe alles evolueert.”

Jan Ceulemans

Ook voor Erics vrouw, die er sinds haar veertiende woonde, is de sluiting van Batavia een harde noot om kraken. “Het is haar ouderlijke woonst, hé. En Anne-Marie stak bij haar ouders nog vaak een handje toe achter de toog, ook toen haar zus Rita het café runde. We zullen Batavia enorm missen, dat is zeker. Ik heb er zelfs nog Jan Ceulemans een pint zien drinken. Of ik nu een nieuw stamcafé zal zoeken? Ik weet het niet. De meeste café openen pas ‘s namiddags en hebben niet de charme van Batavia. Een tijdperk is voorbij.”