Op 14 juli rijdt het Tourpeloton de Mont Ventoux naar boven. Op zo’n dag denkt Raphaël Malfait uit Waregem altijd terug aan zijn beklimming van de mythische berg.
Volgende week donderdag, op ‘le quatorze juillet’ rijdt het Tourpeloton de alom gevreesde Mont Ventoux naar boven. Op zo’n dag denkt Raphaël Malfait altijd terug aan zijn hoogst emotionele beklimming van de Provencereus in 2010. Een helse uitdaging, want geen drie jaar eerder werd zijn maag volledig weggenomen.
“Pas 22 jaar geleden, toen ik ter gelegenheid van de Ronde van Vlaanderen een koersfiets van Eddy Merckx had gewonnen, ontdekte ik mijn passie voor de fiets. Eddy himself bezorgde me een trainingsprogramma. Bij mijn eerste tochtje moest ik halverwege de brug van de Karmel al afstappen, even verder voorbij het klooster opnieuw. Ik woog negentig kilo en mijn sportieve prestaties waren voordien nooit verder gereikt dan een partijtje petanque.”
Voorstander van jaarlijkse controles
“Ik werd een echte wielertoerist, die vier keer per week 70 tot 75 kilometer afhaspelde en in de wintermaanden wekelijks tweemaal op de mountainbike sprong. Even was ik lid van een club, maar eerst aan je gezondheid werken om nadien zware trappisten naar binnen te kappen of zoals velen altijd maar voor de rijweg te kiezen terwijl je ook op een prachtig fietspad kunt rijden, dat was mijn ding niet. Ik hecht veel belang aan mijn lichamelijk welzijn en ben grote voorstander van jaarlijkse controles: bloed, ogen, tanden… Ik hoef daarvoor geen pijntje te voelen. Half december 2007 ging ik op maag- en darmonderzoek in het Kortrijkse AZ Groeninge. Een routineklus, zoals zo vaak, tot bleek dat mijn maagwand een beetje rood zat, al leek de dokter zich niet direct grote zorgen te maken.”
“Korte tijd later stond mijn huisdokter voor de deur. Raf, je hebt kanker. Een mokerslag. Ik belde onmiddellijk naar het ziekenhuis, waar de specialist me vertelde dat er een klein gezwel werd aangetroffen. Niet meer dan een halve centimeter, maar het moest weg. Ik onderging nog voor het einde van het jaar een zeven uur durende operatie waarbij mijn maag helemaal werd weggenomen. De beste optie, omdat er altijd een kans bestond dat het gezwel zou terugkeren.”
Tijd nemen na maagverdwijning
“Hoewel nabehandeling in de vorm van chemo of bestraling niet nodig was, viel ik na de ingreep op slag 15 kilo af. Ik was snel moe en uitgeput en voelde me een last op de schouders van mijn vrouw. Binnen de tien dagen lag ik weer in het ziekenhuis met een zware postoperatieve depressie. Een kleine wandeling van 50 meter in de gang was al te veel. De dokters, mijn fiets, mijn vrouw Lucie, mijn kameraad Johan Decraene en het schrijven van opstelletjes en poëzie hebben er mij de volgende maanden door gesleurd.”
“Vooral fietsen heeft van mij weer de Raf gemaakt die ik vroeger was, al zal je me niet meer op mijn tweewieler zien eten. Ik zoek nu rustig een bankje uit om de inwendige mens te versterken. Sinds mijn maagverwijdering moet ik daar de tijd voor nemen. Niet dat ik minder eet dan vroeger, integendeel, maar ik verorber vaker dan vroeger kleine porties. Ik heb het geluk dat mijn pancreas goed functioneert, want de voeding komt rechtstreeks van mijn slokdarm in de dunne darm terecht. Ik kan niet meer rekenen op maagsappen die bijvoorbeeld fruitschillen beter verteerbaar maken. Van melkproducten blijf ik beter af en ijskoud water drinken is erg pijnlijk. Ik heb veel sneller darmklachten en een zwakker gestel dan vroeger, maar dat verhindert ons niet om af en toe op restaurant te gaan.”
“Nadat ik eind 2009 een trip naar de Alpen had gewonnen, rijpte het idee om samen met Johan enkele Tourcols te overwinnen. Wie mij ook maar een beetje kent, weet dat ik niet onvoorbereid aan zo’n uitdaging begin.”
(TVW)
Lees het volledige interview in Krant van West-Vlaanderen, editie Het Wekelijks Nieuws Waregem.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier