Op het domein van het Psychiatrisch Ziekenhuis Onzelievevrouw, in Brugge aan het station, vliegen sinds vorige week 60.000 honingbijen rond. De patiënten zullen er bij wijze van therapie zelf honing mogen slingeren, en daar vaart ook de natuur uiteindelijk wel bij.
“Imkers luiden al lang de alarmklok dat de bijenpopulatie in Vlaanderen onrustwekkend afneemt. Ze zijn voortdurend op zoek naar geschikte locaties om de honingbij aan de stadsrand meer kansen te geven”, wisten ze in het psychiatrisch ziekenhuis. “En iedereen weet ook dat de bij als bestuiver een belangrijke rol speelt in de biodiversiteit van bloemen en planten.” Het ziekenhuis besloot daar dus op in te zetten met de bouw van een bijenhal. Ernaast wordt een lap grond omgetoverd tot een bijenvriendelijke bloemenakker.
Bijenkasten gebouwd door de patiënten
“We zijn het eerste psychiatrische ziekenhuis van het land met zo’n bijenhal”, zegt Regine Steevens, hoofd van de therapie-ondersteunende dienst in het ziekenhuis. De bijenhal, met twee bijenkasten die elk zo’n 30.000 bijtjes huisvesten, werd gebouwd door de patiënten. Een welkome afwisseling op het drukwerk en het tuinieren.
“We bieden hier ook vormingsgerichte activiteiten aan: de patiënten kunnen Spaans leren, een cursus sociale media of gezonde voeding volgen. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld het drukwerk, waar telkens weer deadlines mee gemoeid zijn, wordt het imkeren een echte kringloopactiviteit. De patiënten kijken er bijvoorbeeld al naar uit om zelf honing te slingeren, en op termijn zouden we zelfs onze eigen bijenboenwas, kaarsen en propoliszalf willen maken. Net zoals onze bloemen en kruiden, kunnen we die dan verkopen.”
Ezelin vorige week bevallen
Op het domein liepen al kippen, geitjes en een ezeltje rond. “De ezelin is vorige week bevallen, en ook de geiten zitten met kleintjes. De patiënten voeden die met de papfles, daar krijgen ze enorm veel voldoening van”, zegt Regine. En het zorgt voor verbinding. “Onze patiënten zijn soms slecht in communicatie. Die praten dan tegen de geitjes.”
En het zoemen van de bijtjes, of dat niet om gek van te worden is? “Integendeel, het brengt rust in mijn hoofd”, zegt Peter Slabbinck (50) uit Oudenburg. Hij is in behandeling voor een depressie.
“Toen een goede vriend van mij plots zelfmoord pleegde, ben ik zelf ook de dieperik in gesukkeld. Ik heb eerst nog op vier andere plaatsen gezeten voor hier plaats vrijkwam, en in die drie maanden tijd is mijn toestand al veel verbeterd. Ik mag binnenkort zelfs naar huis”, vertelt Peter, die dus wel blij is dat hij de komst van de bijtjes nog heeft mogen meemaken. “Ik heb meegeholpen bij de opbouw van de bijenhal, iets waar ik later met trots op terug kan kijken. En die in- en uitvliegende bijtjes, ik word daar instant rustig van: ‘t zijn harde werkers, net zoals de vissers.” Peter is zelf namelijk visser op zee. “Aangezien de bijtjes zelf de hele tijd met hun werk bezig zijn, laten ze jou ook met rust als je ze niet stoort.”
Hobby-imker
Voorlopig worden de bijtjes nog verzorgd door een hobby-imker uit de buurt, maar het is de bedoeling dat de patiënten diens taken geleidelijk overnemen.
Ergotherapeute Melissa De Voogt volgt daarom nu een imkercursus aan het PCLT in Roeselare. “Had ik inderdaad nooit gedacht toen ik hier destijds stage liep”, glimlacht ze. “Maar het geeft de patiënten echt een boost om met de bijtjes bezig te zijn. Het sterkt hun gevoel van eigenwaarde.”
“De bijen zijn voor onze patiënten de ideale afleiding. En het prikkelt ook omdat het niet zo’n alledaagse hobby is”, besluit Regine Steevens. (WK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier