Oud-voorzitter Fernand De Clerck van Club Brugge overleden

(GF)
Redactie KW

In Brugge is in de nacht van vrijdag op zaterdag oud-voorzitter van Club Brugge Fernand De Clerck overleden.

Begin van de maand was het net 15 jaar geleden dat Fernand De Clerck afscheid nam van het voorzitterschap van de Club. Fernand De Clerck volgde zijn vader Emile op als voorzitter in 1973. Onder het voorzitterschap van Fernand De Clerck beleefde Club Brugge echte gloriejaren.

Fernand De Clerck mag ongetwijfeld de meest succesvolle voorzitter uit de geschiedenis van Club Brugge genoemd worden. Onder zijn bewind groeide Club uit tot een Europese topper, die finales van Europacup I en Europacup II speelde. Tussen 1973 en 1999, de periode waarin Fernand De Clerck voorzitter was, won blauw-zwart ook negen landstitels en vijf Belgische bekers.

Begin van de maand verscheen in Sport West van Krant van West-Vlaanderen een ruime terugblik op de voorzittersjaren van Fernand De Clerck.

Familieverhaal

Het verhaal van de familie De Clerck bij Club Brugge – of FC Brugeois zoals de club toen nog heette – begint al in 1913, wanneer Emile De Clerck de Supporterskring Football Club Brugeois opricht, de eerste supportersclub van blauw-zwart. Nadien werd Emile De Clerck bij de club bestuurslid, schatbewaarder, secretaris, ondervoorzitter en in 1937 uiteindelijk ook voorzitter, na het ontslag van Fernand Hanssens. “Eén van zijn eerste beleidsdaden als voorzitter was de invoering van het Nederlands als voertaal in de vergaderingen”, vertelt Dries Vanysacker, auteur van het boek ‘Van FC Brugeois tot Club Brugge KV’, in Sport/Voetbalmagazine van 23 november 2011. “Emile De Clerck was, net als Albert Dyserinck, zijn vader Pieter en ondervoorzitter-dokter Jules Wostyn, lid van de vrijmetselaarsloge La Flandre.”

Onder het bewind van Emile De Clerck slaagt FC Brugeois er echter niet meteen in om het etiket van liftploeg kwijt te spelen. Pas in 1959 slaagt trainer Norberto Höfling erin om blauw-zwart definitief naar eerste klasse te loodsen. Emile De Clerck beschouwt dat als hét ideale moment om de fakkel door te geven aan zijn zoon André, die zelf ook ooit nog twee wedstrijden in het eerste elftal van Club gespeeld heeft. Net als zijn vader Emile is ook André De Clerck een voorstander van een fusie met Cercle. Er worden zelfs gesprekken opgestart met Cerclevoorzitter Paul Ducheyne, maar na fel protest van de supporters wordt dat idee afgevoerd. In 1972 verandert André De Clerck de naam van de club in Club Brugge KV.

Fernand De Clerck

Een jaar na die naamsverandering verovert Club zijn eerste naoorlogse landstitel, waarna André zijn ontslag aanbiedt en opgevolgd wordt door zijn zoon Fernand. De Bruggelingen zitten op dat moment echter in zware financiële problemen. Die honger naar de tweede landstitel heeft de club veel geld gekost. “Vanaf de tweede helft van de jaren zestig heeft Club zware transfers gedaan”, aldus Dries Vanysacker. “Club wou ten koste van alles kampioen worden. In sommige bestuursverslagen stond zelfs letterlijk dat de Brusselaars scheidsrechters én spelers van andere clubs betaalden. Club voelde zich genaaid, waardoor het nóg meer investeerde.”

Dure contracten voor onder andere Johan Devrindt, Ruud Geels, Ulrik le Fèvre, Kurt Axelsson, Wietse Veenstra, Pierre Carteus, René Vandereycken, Birger Jensen en Roger Van Geel zorgen ervoor dat de bankrekening van Club bloedrood kleurt. Om zijn leningen te kunnen afbetalen gaat Club akkoord met de verkoop van De Klokke aan de stad Brugge. Dat gebeurt echter nooit, want CVP-burgemeester Michel Van Maele pompt met enkele vrienden 46 miljoen frank in de club, maar in ruil treedt Van Maele samen met die vrienden toe tot de beheerraad. Op dat moment wordt de rol van voorzitter Fernand De Clerck puur ceremonieel, maar daar heeft hij nooit problemen mee gehad.

Weinig woorden

Fernand De Clerck is een man van weinig woorden, iemand die de pers liever mijdt. Op 25 februari 1999 spreekt hij toch met de pers en het zal hem uiteindelijk zijn job kosten. In een interview met Het Nieuwsblad over de aanstelling van René Verheyen als opvolger van Eric Gerets haalt hij uit naar Antoine Vanhove. De Clerck is voorstander voor de aanstelling van een technisch directeur, maar dat zou de bevoegdheden van Vanhove serieus inkrimpen. ‘Hij moet toch ook zelf aanvoelen dat hij nu te veel hooi op zijn vork neemt. Hij houdt zich zelfs bezig met de kaartverkoop en wat allemaal niet. Twintig jaar geleden kon dat allemaal nog, maar vandaag… Bovendien is hij nog eens voorzitter van het Sportcomité, waardoor hij minstens een dag per week onbeschikbaar is. Eigenlijk kan dat niet. Maar je kan zo iemand niets verplichten, want hij is een vrijwilliger, die doet dat gratis voor de club. Daarom moeten we naar betaalde functies. Professioneel werken, betekent werken met mensen die je betaalt. Omdat je daar vat op hebt. Van die mensen kan je iets eisen: prestaties, verantwoordelijkheden. Van meneer Vanhove kan ik niets eisen. Ik heb dat recht niet.’

Het zijn woorden die hard aankomen bij Antoine Vanhove, die op dat moment op een UEFA-congres zit in Genève. Hij keert vroeger dan voorzien terug naar huis en op een buitengewone vergadering stelt hij de beheerraad voor de keuze: of de voorzitter neemt ontslag, of Antoine Vanhove stapt op. Een dag later dient Fernand De Clerck zijn ontslag in. Enkele dagen later wordt de prezze, zoals De Clerck genoemd werd, benoemd tot erevoorzitter. Anderhalf jaar na zijn ontslag verdwijnt Fernand De Clerck ook uit de beheerraad van Club Brugge.

Na het ontslag van Fernand De Clerck verzoekt de beheerraad Michel Van Maele om de voorzittersfakkel tijdelijk over te nemen. Hij blijft het uiteindelijk tot aan zijn dood in 2003, waarna hij opgevolgd wordt door Michel D’Hooghe.

PORTRET FERNAND DE CLERCK IN BRUGSCH HANDELSBLAD.pdf

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier