Oostkerke: “Ik heb honden gehad die hier twee jaar verbleven”

Redactie KW

Straks sluiten de scholen, genieten de bouwvakkers van een deugddoend verlof, trekt driekwart van de bevolking naar een vakantiebestemming en ligt het leven voor enkele weken lam. Net zoals in een doorsnee hotel of camping zijn het dan topdagen en -weken voor een dierenhotel. In het geval van Perro (Spaans voor ‘hond’) is dat niet anders. Van half juli tot pakweg halfweg augustus is het fully booked aan de Koolkerkesteenweg in Oostkerke.

Deze reportage maakt deel uit van ons Dossier Dierenleed in de zomer.

Ilona Casier en viervoeters, het is altijd een verbazende twee-eenheid geweest. Heel haar kindertijd speelde zich tussen de honden en katten af, dikwijls tot ergernis van haar ouders.

“Op vierjarige leeftijd was ik zo intens met een hond aan het spelen, dat hij me beet. Toen dacht mijn mama dat de liefde voor honden wel zou bekoeld geraakt zijn. Maar nee, hoor! Een dag later was ik weeral aan het stoeien met het beestje.”

En dus kreeg het spelen een professioneel verlengstuk. Ze paste al eens op viervoeters van kennissen die op vakantie gingen en trimde ook al eens de pels van een hond. Aanvankelijk begon Ilona met een toilettage en verzorgingssalon voor honden en ruim vijftien jaar geleden zag het honden- en kattenhotel het levenslicht.

Net voor de zomer van 2008 werd een gloednieuw dierenhotel gebouwd met ruime kennels met extra veel daglicht, terwijl een ventilatie ervoor zorgt dat de blaffende of miauwende gasten het in de zomer lekker koel hebben.

Hoera, regen

Ilona beschouwt Perro nog altijd als een uit de hand gelopen hobby. Op de vooravond van de grote vakantie breekt ook de meest drukke periode van het jaar aan.

“De periodes dat ze hun honden of katten aan ons toevertrouwen zijn ook korter, maar veelvuldiger geworden”

“Juli en augustus blijven met stip de drukste maanden voor mij, maar eigenlijk zijn alle periodes gerelateerd aan vakanties met kinderen druk. Tijdens lange weekends of rond de feestdagen piekt het steeds meer.”

“Eigenlijk loopt die drukte parallel met de horeca. Het enige verschil is wel dat we het meer van het slechte weer moeten hebben. Als het hier goed weer is, nemen de baasjes hun dieren vaker zelf mee. Regent het in Vlaanderen, dan wordt voor het vliegtuig gekozen en komen wij aan bod voor de oppas van de dieren. De periodes dat ze hun honden of katten aan ons toevertrouwen zijn ook korter, maar veelvuldiger geworden. Ook daar loopt weer de gelijkenis met de hotelsector.”

Gewoontedier

Vraag aan een gemiddelde hotelier of uitbater van een b&b wat die het liefst heeft, dan zal die toegeven dat hij liever langere periodes verhuurt. In het geval van Ilona is dat eigenlijk niet anders.

“Hoe langer een hond of kat bij mij is, hoe beter natuurlijk dat je het dier leert kennen. De hond van zijn kant heeft ook meer tijd om zich aan te passen. Een hond is een gewoontedier en als je Loebas of Siefke ‘s morgens binnenbrengt en ‘s avonds weer komt halen, kan die moeilijk aarden.”

“Langs de andere kant vind ik een week logement ook al lang genoeg. Ik wil je gerust verklappen dat ik honden gehad heb die hier twee jaar verbleven. Door scheidingen of verbouwingen aan het huis waren mensen bereid om twee jaar lang elke dag 14 (hond) of 7,5 euro (kat) te betalen. Akkoord, het is hier volpension en je hebt honden die één keer of tot twee of drie keer per dag eten, maar de prijs blijft dezelfde, ook wat de maand of het seizoen betreft.”

“Niet alleen honden komen zich toiletteren, maar ook af en toe een poes en ja, ik krijg af en toe ook wel eens een Vlaamse reus over de vloer”

Dag mevrouw konijn

Als de kat of hond speciale voeding van de dierenarts voorgeschreven krijgt, wordt gevraagd om die speciale voeding mee te brengen tijdens het logement. “Wij geven die dan wel eten, geven ze eventueel strikt en netjes op tijd insulinespuitjes en behandelen ze zoals we ons eigen troeteldier zouden verzorgen.”

“Ze hebben hier heel veel ruimte, we onderhouden meermaals daags de verblijven en we laten de gasten heel veel buitenspelen of maken er wandelingen mee. Daarom dat we ook nooit meer dan 25 a 35 honden en maximum tien poesjes opvangen.”

“Ik moet tussendoor ook nog mijn trim- en verzorgingssalon beheren, waar ook veel werk bij komt kijken. Niet alleen honden komen zich toiletteren, maar ook af en toe een poes en ja, ik krijg af en toe ook wel eens een Vlaamse reus over de vloer. Nee, wanneer iemand met zijn twee konijnen bij ons binnenstapt, zijn we echt niet meer verrast.”