De onthaalmoeders strijden voor een erkend statuut. Ze moeten opleidingen volgen en diploma’s behalen, maar krijgen geen erkenning of zekerheid. Bovendien vinden ze dat ze constant op een negatieve manier in beeld komen. “En dat terwijl we ons enorm inzetten onze opvangkinderen, soms te koste van onze eigen kinderen”, stelt Sylvie Kesteloot uit Heule, die hoopt dat een petitie de bevoegde minister op andere ideeën kan brengen.
Onthaalmoeder Sylvie Kesteloot (34) uit Heule is de commentaren op onthaalmoeders meer dan beu. “Een onthaalmoeder is tegelijkertijd ouder, juf, verpleegster, poetsvrouw, kok, een luisterend oor naar de ouders toe, en nog veel meer. We moeten blijkbaar superwomen zijn”, aldus Sylvie. “Ik doe mijn werk graag, maar het wordt steeds moeilijker om het met volle overgave te blijven doen. We doen alles voor onze opvangkindjes, en soms is dat ten koste van onze eigen kinderen. We werken twaalf tot veertien uur per dag voor een niet-erkentelijk loon met een minimumpensioen.”
Vormingen en diploma’s
Veel onthaalmoeders delen de frustraties van Sylvie, want ze moeten vormingen volgen en diploma’s behalen, maar daar staat geen erkend statuut tegenover. “Het zit heel hoog! Er is daar al veel over gezegd, maar er wordt nooit echt iets aan gedaan”, zucht Sylvie, die ondertussen drie jaar onthaalmoeder is. Voordien was ze tien jaar zelfstandige in de horecazaak van haar man Johan Verniest in de stad. Het koppel heeft twee kinderen: Sienna (5) en Imani (10).
“Onthaalmoeder worden was een droom en het was mijn man die me stimuleerde om de stap te zetten”, vertelt Sylvie. “Maar we hebben heel veel plichten, en weinig rechten. Wat ons pensioen betreft, staan we nergens. Ook werkzekerheid hebben we niet. We hebben een overeenkomst, maar geen contract.”
Sylvie is aangesloten met de dienst onthaalouders van OCMW Kortrijk. “Zelfstandig onthaalouder wou ik niet zijn, want als ouders niet betalen, wordt een zelfstandige ook niet betaald. Bij een dienst is dat anders, maar als de kinderen thuis blijven, heb je ook niets. Ik heb goede maanden, maar als er veel vakantie genomen wordt of de kinderen zijn veel ziek, dan is het inkomen mager. Men voorziet geen vergoedingen voor als de kinderen niet komen.”
Nochtans moest Sylvie flink investeren om kinderen op te kunnen vangen. “We hebben een veranda aangebouwd om een grotere speelruimte te kunnen creëren”, klinkt het. “Je moet bedjes, parken, kinderstoelen, speelgoed en allerlei materiaal aanschaffen en alles zelf bekostigen. Er is enkel een eenmalig bedrag bij de start, maar er zijn geen subsidies.”
Negativiteit
Sylvie is er van overtuigd dat 95 procent van de onthaalouders hun werk met hart en ziel doen. “Ze doen alles voor de kinderen en geven hen alle zorgen, in een huiselijke sfeer. De ouders kiezen hier zelf voor. Er wordt veel te veel verwacht van de kinderen. Als ze zes maanden zijn zouden ze al moeten praten en met een potlood bezig zijn. Laat een kind toch een kind zijn! Wij zouden moeten een zelfde opleiding volgen als een kleuterleidster, maar we worden er niet voor betaald. Als een kindje ziek is, hebben we niets! Of toch: we kunnen één euro per dag aanvragen – met de nodige papieren natuurlijk – bij de hulpkas. En daar worden we nog op belast!”
“Meer dan de helft van de onthaalouders zal stoppen tegen 2024”
Ook alle negativiteit die rond het beroep hangt, ergert Sylvie. “We moeten meer betrokken zijn bij de kinderen, meer pedagogisch bezig zijn en we moeten verschillende opleidingen volgen. Deze zijn duur en we moeten ze ook zelf betalen!”
Sylvie is bezig met modules volgen, maar zou nog 160 uren stage moeten doen. “De helft hiervan mag in mijn eigen opvang zijn, maar de andere stagemomenten moet ik elders doen. Dus moet ik dan mijn zaak sluiten, waardoor ik geen inkomen genereer en de ouders in de problemen breng, want waar moeten zij dan die tijd met hun kinderen naartoe?”
Tegen 2024 moeten alle onthaalouders die diploma’s op zak hebben. “Ik vrees dat meer dan de helft van de onthaalmoeders tegen dan zal stoppen. Dat is geen goede zaak voor onze economie, die draait op tweeverdieners en alleenstaande ouders die werken. Onthaalmoeders zijn daar toch een belangrijke schakel in.”
Petitie
Om haar vraag kracht bij te zetten, deelde Sylvie een petitie op haar facebookpagina. Ze is blij dat ze steun vindt bij de dienst voor onthaalouders. “Jammer genoeg kregen we nog geen antwoord van onze burgemeester”, zegt Sylvie, die ondertussen al meer dan 550 handtekeningen verzamelde. “We hopen dat Minister Vandeurzen eindelijk werk maakt van de rechten van onthaalouders, door ons een volwaardig statuut te bieden.”
“580 euro per semester”
Sylvie en enkele collega-onthaalmoeders rekenden even uit hoeveel de opleidingen kosten. “De opleidingen kan je in modules volgen. Wie geen buitenschoolse kinderopvang doet, moet er drie volgen. Wie dit wel doet, is verplicht om er vier te volgen. Een module bestaat uit vier theorievakken per semester. Je betaalt 70 euro per theorievak. Dat komt op 280 euro per semester. Daarbij komen nog eens twee blokken stage van telkens 140 euro, wat nog eens op 280 euro komt. Samen komt dit dus op 580 euro per semester. Het is een dure zaak. Je kan wel opleidingscheques aanvragen voor maximum 250 euro per jaar. Eén keer per jaar kan je een aanvraag doen voor een premie van 100 euro.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier