Tijdens het opruimen van een tuinberging ontdekten de nazaten van Georges Zbovorski in Langemark een schuilkelder.
Weduwe Paula Gadeyne vertelt hoe de vork aan de steel zit. “Het moet ergens begin de jaren ’60 geweest zijn toen ik ontdekte dat Georges in de bergplaats aan het graven was. Ik zag aarde liggen, zonder te kunnen achterhalen waar die vandaan kwam. Uiteindelijk gaf mijn man toe dat hij een kelder bouwde om met 15 personen te schuilen. Hij zei krachtdadig: ‘Ze zullen me nooit meer pakken!'”
Straf: de kelder bevindt zich na 50 jaar nog in uitstekende staat: geen vochtigheid, geen stof en muren van 30 cm dik. Kortom, geen project dat je op korte termijn klaart. “Zijn schuilkelder bouwde hij uit voorzorg voor de bescherming van zijn familie, maar ook uit angst dat de oorlog zou terugkomen. Voor mij, de kinderen en de kleinkinderen betekent de vondst een emotioneel moment.”
Gevangen en ontsnapt in Kortemark
Eigenlijk heette Georges Grigory en was hij afkomstig van Oekraïne, toen nog deel van de Sovjet-Unie. Georges werd als 20-jarige opgepakt door de Duitsers om voor hen te werken. In Oostenrijk kon hij een eerste keer vluchten en hij overleefde op groenten. Op 6 km van de Zwitserse grens werd hij gearresteerd door de politie en opgesloten in de concentratiekampen van Dachau, Buchenwald en Duisburg. Na diverse tussenstappen werd hij op transport gezet naar het Kanaaleiland Alderney om bunkers te bouwen. Daarna ging het richting Kortemark waar hij hielp basissen bouwen om vliegende bommen te lanceren. “Ze zaten in een school op het gehucht Markhove. Op 1 september 1944 is George gevlucht samen met 54 anderen. Uiteindelijk hebben Georges en zijn medevluchters op een boerderij in Vladslo het einde van de oorlog kunnen afwachten.”
Georges Zbovorski overleed op 20 maart 2006.
(pco)
Het uitgebreide levensverhaal van Georges lees je vrijdag 20 november in Krant van West-Vlaanderen, editie Het Wekelijks Nieuws West
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier