Na ruim halve eeuw ziet Kathy haar moeder terug in Algerije

Bij de eerste ontmoeting sloot Kathy's moeder haar en haar man in de armen. (Foto MPM)
Redactie KW

Wat begon als een berichtje van een oom, eindigde met een emotionele ontmoeting met haar moeder. Na meer dan 52 jaar kon Kathy Triki haar in de armen sluiten in Algerije.

“Ze zag mij, nam mij vast en we begonnen te wenen. Ik vind het jammer dat we al die jaren geen contact hadden, maar ik ben wel blij om haar nu te leren kennen. We ontdekten zelfs al heel wat gelijkenissen.” Voor Kathy krijgt Moederdag dit jaar dus een extra betekenis.

Kathy Triki (56) is opgegroeid bij haar grootmoeder in Menen. Ze was twee jaar oud toen haar ouders gescheiden zijn. Haar moeder verhuisde naar Algerije. Kathy had jarenlang geen contact met haar moeder of vader. Ze heeft het nooit echt anders geweten.

Tot ze 54 jaar was, hoorde Kathy niets meer van haar moeder. “Plots kreeg ik een berichtje van mijn oom. Hij had contact met Amar uit Normandië. Amar had een berichtje gelanceerd via internet dat hij op zoek was naar zijn Belgische familie”, begint ze haar verhaal. Kathy had een week nodig om te bekomen van het nieuws. “Het was een vreemde situatie”, vult haar man Mario Vanderhaeghe (58) aan. “Een week later stond Amar voor de deur en had Kathy er een halfbroer bij. Later bleek zelfs dat we er ineens dertig familieleden bijkregen.”

Via Amar kwamen ze te weten dat Kathy’s moeder samen met haar man in Algerije woonde. Blijkbaar was Amar ook niet Kathy’s enige halfbroer: ze had nog drie halfzusjes en een halfbroer. Daarbij komen dan nog eens achttien kinderen.

Ontroerend

Amar stelde al gauw voor om samen naar Algerije te gaan. “Het was voor mij echt een schok”, zegt Kathy eerlijk. “Ik stond er wel voor open om mijn moeder te zien, maar tegelijk was het ook eng. Ik wist niet wat ik ervan moest denken, ik had wat tijd nodig. Bovendien was ik ook bang om het vliegtuig te moeten nemen.”

Uiteindelijk besloot ze om het toch te doen en vertrok ze samen met haar echtgenoot richting Algerije. “We waren beide erg nerveus”, geeft Kathy toe. “Na 52 jaar was het toch even wennen aan de gedachte dat ik opeens mijn eigen moeder zou zien. Ik had vooraf een foto gevraagd aan Amar zodat ik een idee had hoe ze eruit zou zien.”

Het was een lange reis naar Algerije. Eerst moesten ze het vliegtuig op, daarna volgde nog een heel eind door het land met de auto. Halfbroer Amar was voor de eerste ontmoeting mee. “Toen zag ik mijn moeder eindelijk”, blikt Kathy terug. “Ze zag mij, nam mij vast en begon te wenen. Toen begon ik ook te huilen.” Het was een ontroerend moment. Kathy was heel blij om haar moeder eindelijk te zien, al was ze altijd al ergens teleurgesteld geweest dat haar moeder vroeger geen contact had gehouden.

Frietjes

Beetje bij beetje begonnen moeder en dochter elkaar te leren kennen. Kathy en ook Mario voelden er zich al snel thuis. “We zijn nog maar geweest en ik wil nu al terug”, vertelt Mario enthousiast. “Ik heb altijd al gezegd dat ik eens wil dansen met mijn schoonmoeder. En dat heb ik gedaan. Kathy’s moeder ziet ons erg graag. We vertrekken met drie koffers en we keren terug met vier koffers vol met souvenirs.”

Kathy’s moeder spreekt nog weinig Nederlands, maar gelukkig kunnen ze communiceren in Frans. Ook met haar halfzusjes heeft Kathy nu een goed contact. Ze skypen zelfs met elkaar. “En als mijn moeder mij drie dagen niet hoort, belt ze mij op en zegt ze dat ze mijn stem wil horen”, vult Kathy aan.

Hun huis staat vol met foto’s van de reis naar Algerije. Verder toont Kathy enthousiast een paar albums met foto’s. “Ik zeg altijd dat ik geen foto’s meer zal nemen maar ik kan het toch niet laten”, lacht ze. “Het zijn herinneringen die ik wil blijven houden. Algerije is een streng land waarin vrouwen bijna niets mogen doen, maar toch ga ik er graag terug om mijn familie te zien.”

Ondertussen heeft Kathy een goed contact opgebouwd met haar moeder, maar ook met haar halfzusjes en -broertjes. Bij Amar, die als enige in Normandië woont, zijn ze ook al een paar keer langsgegaan.

“Ik ben blij dat ik mijn moeder heb mogen leren kennen. Er zijn zelfs al enkele gelijkenissen naar boven gekomen. Zo eten we allebei niet graag olijven maar zijn we wel dol op frietjes. Misschien komt mijn moeder dit jaar wel naar België. Dan kan ze de echte Belgische frietjes nog eens proeven,” grapt Kathy.

Ziekenhuis

Ondertussen heeft het gezin er een moeder bij, maar Mario heeft het de laatste tijd niet gemakkelijk gehad. Zijn moeder is namelijk overleden in april, toen ze in Algerije waren. “In januari is het begonnen, toen belandde mijn moeder in het ziekenhuis”, vertelt hij. “Het ging redelijk slecht met haar maar we hadden net een reis gepland naar Algerije. Ik heb mijn moeder drie keer gevraagd of ik de reis niet moest afzeggen want ik wou haar niet alleen laten. Ze verzekerde me dat ik moest gaan en dat ik haar wel zou terugzien. Maar ik heb haar nooit meer gezien.”

Mario en Kathy zijn blij met het contact met hun nieuwe familie. Met Kathy’s vader echter is er tot op vandaag geen enkel contact. “Maar dat is ook niet nodig”, grapt Mario. “We hebben nu al dertig familieleden bij, dat is meer dan genoeg.”

(TD)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier