Een groot gezin was een halve eeuw geleden nog de evidentie zelve, nu zijn families met veel kinderen een zeldzaamheid geworden. Dorothé Leyn en haar partner Claire Pelgrims namen echter erg bewust de keuze om zes wolken van baby’s op de wereld te zetten. “Het is vaak erg druk”, geeft Dorothé toe. “Maar we hebben nog geen seconde spijt gehad van onze keuze.”
Wie de drempel van de woning van Dorothé en Claire betreedt, weet het meteen: hier zijn kinderen koning(in). Dorothé runt beroepshalve een kinderopvang met een capaciteit van acht kinderen én het koppel heeft zes eigen kinderen. Het is duidelijk, hier wonen mensen die zielsveel kan jong geweld houden.
De dames leerden elkaar via een internetchat kennen en zijn ondertussen al dertien jaar gelukkig samen. “We woonden eerst zes jaar in Herselt, bij Westerlo”, aldus Dorothé. “En sinds zeven jaar hebben we onze thuis in Ardooie.”
Dat het koppel een grote kinderwens had, steekt Dorothé niet onder stoelen of banken. “Ikzelf heb twee zussen, Claire komt uit een gezin met acht kinderen”, vervolgt ze. “Ik wist al snel dat ik later zelf veel kinderen wilde hebben. En dat ik onthaalmoeder wilde worden, was ook vlug duidelijk.”
Dorothé zette vijf van de zes kinderen op de wereld. “Zinaïs (9), Xaïn (5), Zaïra (2), Ylaïza (2) en Qinaï (4 maanden) heb ik gedragen, Claire beviel dan weer van Ysaïa (7). Een grote bende, maar zo hebben we het graag.”
Met de geboorde van hun zoont Qinaï is het gezin compleet”, zegt Dorothé. “We wilden dolgraag nog een jongetje, na vijf meisjes. Die wens is in vervulling gegaan. Neen, aan verdere uitbreiding denken we niet meer”, glimlacht ze.
Strikte taakverdeling
Zes kinderen in huis en allebei een drukke job, dat vergt natuurlijk enige planning. “Daarvoor hebben we ons ‘magisch’ bord in de keuken”, klinkt het. “Daarop houden we per week nauwgezet bij welke activiteiten al onze kinderen hebben en wat ze daarvoor nodig hebben. Ook onze eigen weekplanning houden we er op bij. Zo blijven we het bos door de bomen zien. Al moeten we alles wel meteen noteren, anders dreigen we het te vergeten. Maar we zijn stilaan op alles voorbereid. Met zes kinderen tussen 9 jaar en vier maanden in huis hebben we al veel scenario’s meegemaakt”, knipoogt Dorothé.
Ook de taakverdeling in huis is duidelijk afgelijnd. “Ik kook, doe de was en doe het stof af, terwijl Claire instaat om regelmatig te stofzuigen, te strijken en het gras af te rijden. Ik vul dan weer de vaat, terwijl Claire die ledigt. En ik ben het meest de ‘taxichauffeur’ van dienst om de kinderen overal rond te rijden. Maar die planning is ondertussen routine geworden. We zijn het al jaren zo gewoon.”
Rustige ochtendrush
Toch wordt er af en toe ook eens een diepe zucht geslaakt, ten huize Claire en Dorothé. “Logisch, toch? Maar het gebeurt bitter weinig. Wij kunnen erg goed relativeren en zullen ons niet snel druk maken wanneer er ergens een spreekwoordelijk wiel afloopt.”
“Zelfs de zogenaamde ochtendrush, die bij veel gezinnen vaak het meest hectische moment van de dag is, vatten wij met de glimlach aan. Maar natuurlijk staat of valt alles met de medewerking van de kindjes. Als die een slechte dag hebben, mag je nog alle beste wil van de wereld aan de dag leggen”, lacht Dorothé. “Wij springen om 6.30 uur uit bed en zorgen dat we tegen 7 uur gewassen en aangekleed zijn, zodat we ons volledig op onze zes kinderen kunnen focussen. Claire smeert de boterhammen, ik help de kleinsten aankleden. En voor we het weten, zijn de meeste kinderen de deur uit.”
Een groot gezin zorgt soms ook voor praktische belemmeringen. “Alles is eigenlijk op een gezin met twee kinderen afgestemd”, aldus Dorothé. “Wij rijden met een Volkswagen Caravelle, een minibusje waar acht plaatsen in zijn. En onze kinderen moeten een slaapkamer delen. Maar daar stoppen de zogezegde ‘nadelen’. Wij gingen met de auto al op reis naar Spanje, Kroatië, Italië… Deze zomer trekken we naar Zuid-Frankrijk en we hebben ook een caravan aan zee. Daar zullen we Moederdag vieren. Het is alleen een beetje puzzelen om de reiskoffers samen te stellen”, grinnikt Dorothé.
Eén iets is met de kinderen niet mogelijk. “Op restaurant gaan met het hele gezin. Dat doen we twee keer per jaar met ons tweetjes. Met de kindjes trekken we soms naar McDonald’s. We zorgen er ook voor dat we nog genoeg tijd voor elkaar hebben. Vrijdag drinken we samen een glaasje, kijken we een film of spelen we een gezelschapsspelletje. En elk weekend gaan twee kindjes op ‘vakantie’ naar mijn ouders.”
Ontbijt op bed
Hoewel zes kinderen in huis voor een hoop leven – en rommel – kunnen zorgen, ligt het er bij Dorothé en Claire wonderbaarlijk net bij. “Met zo’n bende is het nooit saai in huis, maar dat wil niet zeggen dat alles overhoop moet liggen. We zorgen voor voldoende structuur en twee keer per week poetsen we de hele woning grondig. Maar we genieten vooral van het leven in de brouwerij. Uiteindelijk liggen de leeftijden van onze kinderen dicht bij elkaar en helpen ze ook elkaar. De oudsten steken ook een handje toe in een huishouden. De tafel klaarzetten of afruimen, bijvoorbeeld… En in het weekend gebeurt het al eens dat we ontbijten op bed. Dat is echt fantastisch.”
Af en toe krijgen Dorothé en Claire ook verbaasde blikken. “Mensen begrijpen soms niet dat we voor zes kinderen hebben gekozen, maar doen er wel hun spreekwoordelijk hoedje voor af. En de weinige negatieve reacties leggen we snel naast ons neer.”
“Wij zouden onze zes kinderen alvast niet meer kunnen missen. Ik kijk nu al op tegen de dag dat alle kinderen het huis uit zijn. Het hier veel te stil zijn…”
(PVH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier