“Mensen in Bangladesh zijn heel arm, maar gelukkig”

Redactie KW

De familie Cloet trok tijdens de voorbije paasvakantie naar Bangladesh. Een boeiend en aangrijpend verhaal over hun ervaringen komen ze graag vertellen tijdens de info-avond op vrijdag 23 oktober in het Buurthuis in Egem.

Daniël en Noëlla Cloet waren in september 50 jaar getrouwd. Naar aanleiding van deze huwelijksverjaardag trokken ze samen met hun familieleden op inleefreis naar Bangladesh. Ze kwamen in de armoede terecht en ontdekten een totaal andere wereld. Zoon, priester Rik doet zijn verhaal: ” Mijn ouders wilden graag op reis met hun kinderen en kleinkinderen naar een totaal andere wereld. Het werd een reis naar Bangladesh”.

“Ze wilden ons laten proeven van wat het is om in armoede te leven.Van hoe het is om heel veel te moeten werken en toch gelukkig en tevreden door het leven te stappen. In het kader van de Damiaanactie bezocht ik samen met mijn ouders het land. Bangladesh sprak ons heel erg aan. Mijn ouders wilden er graag nog eens terugkeren en dit is ondertussen gebeurd. Het was opnieuw een onvergetelijke ervaring. Meer nog…. Bagladesh laat hen niet meer los.”

Armoede

“De reis was een inleefreis. We fietsen door het land en dit zo’n 300 km in totaal. Per fiets kom je heel veel mensen tegen en dit is een prachtige manier om echt contact te hebben met die mensen. Als je eventjes een pauze neemt komen er onmiddellijk een 100 tal mensen praten en vragen stellen. Ze zoeken sociaal contact en zijn heel vriendelijk. Het interesseert hen van waar wij afkomstig zijn of welk beroep we uitoefenen en vooral ook hoe wij in hun land terecht zijn gekomen”.

“De taal is moeilijk, maar er zijn altijd inwoners die gedeeltelijk Engels spreken en zo konden wij ons goed verstaanbaar uitdrukken. Wij ontdekten dat de bevolking in Bangladesh niets van waarde in handen heeft en toch gelukkig is. De armoede is erg om te zien. Machines hebben ze niet en zo gebeurt alle landbouwwerk met de hand. Hun huizen zijn niet uit steen gebouwd, maar zijn veredelde hokken met een golfplaat zonder deuren of vensters. Een bed bestaat uit stokken waarover een koeienvel is gespannen en een putje doet dienst als toilet. Het viel ons op dat de mensen nimmer de moed verliezen en dit ongeacht hoe triestig de leefomstandigheden ook zijn.”

Mooie fabrieken

Tijdens hun reis bezochten ze heel wat en ontdekten nog veel meer dan alleen de armoede. “In Dhaka bezochten we het fairtrade borduuratelier Asha waar meisjes uit de sloppenwijken werken voor een goed loon in goede omstandigheden en een goede gezondheidszorg. We bezochten ook een grote textielfabriek. Een heel modern gebouw. De school was ook de moeite om te zien en zeker het ziekenhuis met leprapatiënten. In het land is er niet enkel armoede maar hier en daar zie je ook moderne fabrieken.”

De familie steunt de organisatie Banglabari vzw. “Banglabari is een vzw die ikzelf mee heb opgericht,” gaat Rik verder. ” Het woord betekent ‘Huis in Bangladesh’ en we werken vooral rond stevige en duurzame huizenbouw voor arme gezinnen. Op het platteland bezochten we de microkredietgroepen. Dat zijn telkens 30 vrouwen die wekelijks samenkomen en begeleid worden door NGO op het gebied van gezondheidszorg, educatie, arbeid… Ze kunnen een kleine lening krijgen om iets te kopen dat inkomen genereert. Via deze groepen verschaffen wij nu microhypotheken op zes jaar waarmee ze een stevig en duurzaam huis kunnen bouwen. Zo hebben we ook heel wat van die gezinnen kunnen bezoeken die nu een nieuw huis hebben gebouwd en zo een echt nieuw leven konden opbouwen.”

Over hun boeiende reis kan de familie nog veel meer vertellen. Op vrijdagavond 23 oktober om 20 uur in het Buurthuis in Egem brengen ze hun verhaal naar voor met origineel videomateriaal en fotomateriaal. Ze proberen de mensen de sfeer van Bangladesh te laten opsnuiven aan de hand van dagboekfragmenten en getuigenissen. De familie vraagt wel om op voorhand in te schrijven. Een kaart kost 5 euro en de opbrengst gaat naar Banglabari vzw. Inschrijven kan via daniel@cloet.eu.

(Nele Sabbe)