De 69-jarige Maria Cornille mag sinds tien jaar van haar pensioen genieten. Stil zitten kan ze niet. Daarom werd ze vrijwilliger bij verschillende organisaties. Daar kan ze verder genieten van het beroep waarvan ze als jong meisje van droomde.
Maria’s grote droom als jong meisje was onderwijzeres worden. Nadat ze haar studies had voltooid, werd haar droom werkelijkheid. Ze kon als onderwijzeres in het Sint-Lutgardisinstituut en in Westdiep aan de slag. Maria was er altijd klastitularis van het zesde leerjaar, de laatste jaren van haar loopbaan was ze actief als zorgcoördinator.
Kinder- en jeugdjury
“Ik heb altijd graag voor de klas gestaan. Toen ik tien jaar geleden afscheid moest nemen was ik aan de ene kant wel blij want ik zou nu meer tijd hebben om andere dingen te doen. Toch was ik aan de andere kant ook weer niet blij want ik kon niet meer doen wat ik altijd graag had gedaan. Daarom besloot ik om vrijwilligerswerk te doen. Ik doe eigenlijk van alles maar niet veel”, lacht Maria. “Ik ben vrijwilliger bij de kinder- en jeugdjury. Dat is maar vijf keer per jaar. Daarbij komen dan ook nog wel de voorbereidende vergaderingen. Vanuit literaire kringen in Vlaanderen wordt er een shortlist van boeken opgemaakt die de prijs voor beste kinder- of jeugdboek zouden kunnen winnen. Daar heb je verschillende groepen in: de derde kleuterklas, de eerste graad, de tweede graad en de derde graad. En dan heb je ook nog de groepen van de middelbare school tot 18 jaar. Ik ben verantwoordelijk voor de begeleiding van de groep van de tweede graad, het derde en vierde leerjaar dus. Elke maand komen ze dan vertellen wat ze al dan niet goed vonden, bij wat ze allemaal gelezen hadden. De kinderen maken daarvan dan zelf notities.”
“Maar dat is niet alles. Ik doe ook nog mee aan het meertalig lezen van FMDO”, gaat Maria verder. “Elke maand is er een voorleessessie in de bibliotheek. Twee mensen vertellen er een verhaal. Iemand vertelt een verhaal in haar moedertaal en ik vertel een verhaal in Nederlands. Daarnaast werk ik ook nog mee met Arktos, een vereniging die zich bezig houdt met kinderen die een beetje uit de boot vallen. Elke woensdag is er een activiteit en ook daar ben ik actief in het voorlezen. Ik doe dan ook nog eens mee met ‘Luistervinken in de buurt’, in oc ‘t Kasteeltje.”
Minder haast
Als onderwijzeres blijft Maria zo actief met kinderen. “Ik heb altijd graag met kinderen gewerkt. Ik miste het te veel”, bekent ze. “Al wil ik niet terug in de werkgewoonten hervallen. Nu blijft er veel meer tijd om ook andere dingen te doen. Mijn man heeft het moeilijker met zijn pensioen. Ik daarentegen heb nog mijn vrijwilligerswerk. Als ik niet als vrijwilliger bezig ben, ga ik eens op stap met vriendinnen. Dan gaan we een kop koffie drinken.”
“Ik heb nu veel minder haast dan vroeger. Alles gebeurt nu op een rustige manier en er zijn totaal geen verplichtingen. Maar de kinderen opgeven zou ik nooit kunnen. Kinderen zijn onze toekomst. Ze houden je op de een of andere manier ook wel jong. Ik kom eigenlijk uit een familie met veel onderwijzers. Mijn tante was onderwijzeres en ik heb ook enkele nichten die les geven of gegeven hebben. Het is wat ik altijd graag heb gedaan”, besluit Maria.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier