Luc Byttebier: “Met een beetje humor kan je heel veel gedaan krijgen”

Luc Byttebier was ruim 25 jaar onderwijzer. Nu is hij directeur ad interim. Luc speelt al 25 jaar bij vijf groepen, waaronder De Dolfijntjes van Wim Opbrouck. Met hart en ziel! “Muziek is een belangrijk onderdeel van mijn leven”, zegt hij.

Wat is voor jou het verschil tussen onderwijzer en directeur zijn?

“Moeilijke vraag. Directeur, dat is een helikopterzicht hebben over alles, van poetsvrouw tot leerling, van ouders tot leerkrachten tot administratie. Dat overzicht kunnen bewaken, en dit alles met een grote verantwoordelijkheid en die ook dúrven nemen. Het gaat in mijn geval om 260 kinderen én een school. Als leerkracht ben je natuurlijk nauwer betrokken bij je leerlingen. Af en toe mis ik het lesgeven. Maar gelukkig wippen ze af en toe eens binnen. Ik ben zeer toegankelijk.”

Ben je een sociaal iemand? En hoe zit het trouwens met je sociale leven?

“Ja, ik ben sociaal. Ik ga naar veel dingen: optredens, een vertoning, concerten… En ik ga regelmatig ergens iets drinken. Me inschrijven in een club of vereniging doe ik niet. Met mijn drukke agenda lukt het niet om altijd aanwezig te zijn. Ik ga wel regelmatig eens een kaartje leggen uit sympathie voor een of andere vereniging. Het is een kwestie van goed organiseren. Het sociale leven in Harelbeke is zeer oké. Ik zie regelmatig oud-leerlingen, collega’s of oude vrienden. Met vrienden van de Café Florence doen we regelmatig mee in quizzen. Ik ben altijd heel nieuwsgierig naar nieuwe mensen en dingen.”

Hoe zit het met de muziek?

“Ik zit nog altijd in vijf groepjes als gitarist. Zingen is er niet bij, want na één keer zingen hoor ik van de bandleden dat het eigenlijk niet nodig is dat ik ook zanger ben (lacht). Bij De Dolfijntjes spelen is amusement. Het is een echte vriendengroep geworden. We starten graag nieuwe projecten op. We komen allemaal uit een andere achtergrond en toch klikt het samen. Als het project op menselijk en op muzikaal gebied klikt, is dat voor mij dik oké.”

“Ik ben heel nieuwsgierig naar nieuwe mensen en dingen…”

En als het niet klikt?

“Dat gebeurt niet veel, echt niet. Met een beetje humor kan je veel gedaan krijgen. Een kwinkslag hier of daar – met de waarheid er subtiel in verpakt – moet kunnen.”

Je bent een cultuurmens. Wat is cultuur voor jou?

“Goh, weeral een moeilijke vraag… Voor mij is cultuur heel breed, heel ruim. Alles kan cultuur zijn als je het goed vindt. Voor mij kan bijvoorbeeld een kaartclub ook een vorm van cultuur zijn. Muziek is ook cultuur. Ik ben een StuBru-fan, maar kan ook andere muziek appreciëren. En het moet niet altijd up-tempo zijn.”

Je bent een rasechte Harelbekenaar, letterlijk geboren in het centrum van de stad…

“Klopt. In de wijk Centrum in het centrum… Mijn ouderlijk huis kijkt uit op de Leie. Als kind zag ik vanuit mijn slaapkamer de Leie passeren. Zoiets schept een band. Ook mijn appartement ligt langs de Leie. De school ligt langs de Leieboorden. Tussen haakjes: ik liep hier al rond als leerling van het eerste studiejaar. Alles draait bij mij rond de kerktoren. Ik zou het niet kunnen missen. Ik zal nooit uit het centrum weggaan en zou dat trouwens ook niet kunnen. Ik ben preus likfjirtig dat ik van Harelbeke ben. Ik zeg dat ook overal!”

Dat is overduidelijk met je vele Facebookberichtjes over Harelbeke!

“Je bedoelt mijn kleine verslagen over de Leiewerken? Ik doe dat uit mezelf niet zoveel. Veel mensen vragen me echter dat te doen, zo zijn ze aan de andere kant van de stad perfect op de hoogte hoe het hier aan de Leie verloopt. Ik zit op de eerste rij, in de eerste loge zelfs. Soms voelde ik me opzichter van de werken. Maar ik denk dat de grotere werkzaamheden nu stilaan gedaan zijn.”

Je rijdt met de motor. Reis je ook veel?

“Veel reizen doe ik niet, ik heb daar geen tijd genoeg voor… Wel eens naar Frankrijk: de Var of de Provence. Of een citytrip kan ook. Motorrijden is voor mij het ultieme genot. Dat is dat gevoel van oneindige vrijheid beleven en het hoofd leegmaken. Soms doe ik motortrips samen met de andere Dolfijnen.”

Hoe zou je dit gesprek willen beëindigen?

“Als het over Harelbeke gaat, wil ik het gesprek beëindigen met een wens: dat sommige mensen een beetje minder zouden zagen en klagen op de Facebookpagina Je bent van Oarelbeke als… Mijn adagium is dat je altijd het positieve moet zien in mensen. En ja, je loopt soms wel eens met je kop tegen de muur. Ik leer daarvan, maar ik ben niet rancuneus.”