Lies Vanhooren uit Oostkamp werkte voor Artsen Zonder Grenzen in ebola-gebied

Redactie KW

Lies doet een warme oproep om de mensen in ebola-gebied niet te vergeten.

(Foto PH)

“Over ebola strooien de media zo veel angstige berichten rond dat mijn familie en mensen uit mijn omgeving schrik hadden dat er ook mij iets zou overkomen. Ik dacht er goed over na en luisterde vooral naar mijn buikgevoel. Ik besloot op ebola-missie te vertrekken. In het getroffen gebied zijn zo veel helpende handen nodig dat ik iets wou doen. Angst is een slechte raadgever”, vertelt Lies Vanhooren.

“Elke dag ontvangen we nieuwe patiënten”, aldus Lies over haar werk daar. “We kijken of ze beantwoorden aan de vooropgestelde criteria om hen te kunnen opnemen in het centrum. Dat noemen we de case definition. Als mensen aan die definitie beantwoorden, begeleiden we hen naar de kamer van de verdachte, maar nog niet geconfirmeerde patiënten. Daar wachten ze op het resultaat van de bloedtest. Wat me bijblijft is het beeld van de angst op hun gezichten. Als ze negatief zijn, dan worden ze als non-cas ontslagen. Dan gaan ze ofwel naar huis, ofwel worden ze toch doorverwezen naar het ziekenhuis.”

“Wie positief wordt bevonden gaat naar de zaal voor bevestigde gevallen en wacht er op de transfer naar Guéckédou. Soms kunnen we het resultaat al voorspellen. Ebola zuigt alle leven uit iemand weg. Een ongelooflijke vermoeidheid overvalt de persoon. Dan weten we dat het slecht kan aflopen. Dat is hard. Ofwel begeleiden we de patiënten naar genezing, ofwel begeleiden we hen in hun sterven en we proberen dat op een menswaardige manier te doen.”

(PH)

Lees hierover ook in Krant van West-Vlaanderen, editie Brugsch Handelsblad