Lichterveldse Orrekim wil haar terminaal zieke mama nog één keer bezoeken… in geboorteland Palau

Orrekim met een foto van haar terminaal zieke mama, die ze wil gaan bezoeken in haar geboorteland Palau. © Foto Kurt

Orrekim Vanoosterweyck werd geboren op de eilandengroep Palau in Oceanië. Op haar twaalfde volgde ze haar papa naar Houthulst, maar daarvoor moest ze wel haar mama Santa en broer Goran achterlaten. Ondertussen verloor Orrekim haar papa aan kanker en ook haar mama is terminaal ziek. Orrekim zou graag afscheid gaan nemen van haar mama en daarom vraagt ze wat steun.

Orrekim Vanoosterweyck (24) werkt in de Brugse Decathlon en woont met haar vriend Sven Zwaenepoel in Lichtervelde, maar binnenkort verhuist het koppel naar Kortemark. Orrekim is de dochter van wijlen Erwin Vanoosterweyck en Santa Ngirarorou. Ze heeft nog een één jaar oudere broer Goran en een halfzus en halfbroer in Palau.

“Mijn papa, een Antwerpenaar, en mijn mama, afkomstig uit Palau, leerden elkaar kennen in de Verenigde Staten en werden verliefd. Mijn papa volgde mama naar haar thuisland en daar werden mijn broer en ik geboren. Toen ik 11 jaar was, gingen mijn ouders uit elkaar en omdat mijn vader niet veel had dat hem bond met Palau, verhuisde hij naar Houthulst”, begint Orrekim.

Papa gevolgd

“Ik heb een fantastische jeugd beleeft op het paradijselijke Palau. We hadden nochtans niet veel, maar met een minimum aan luxe waren we maximaal gelukkig. Maar ik ben altijd een papa’s kindje geweest en toen hij was vertrokken, miste ik hem enorm veel. Op het einde van het zesde leerjaar ben ik op het vliegtuig richting België gestapt om definitief bij mijn papa te gaan wonen. Daarvoor moest ik wel mijn mama en broer achterlaten.”

Orrekim als klein meisje, samen met haar mama.
Orrekim als klein meisje, samen met haar mama.© GF

Een schooljaar lang zat Orrekim in de onthaalklas voor anderstalige nieuwkomers van het Instituut Louis Tant in Roeselare, daarna trok ze naar het Margareta-Maria-Instituut in Kortemark, waar ze afstudeerde als kinderverzorgster. “Omdat mijn mama liever niet had dat mijn papa Nederlands met ons sprak, spraken we thuis in Palau altijd Engels. Toen ik bij papa kwam wonen, kon ik maar enkele woorden Vlaams. Gelukkig kreeg ik het vrij snel onder de knie en in de Chiro van Houthulst leerde ik een mondje West-Vlaams dialect spreken.” (lacht)

Zonder ontmoeting

Sinds haar vertrek uit Palau, is Orrekim er nog twee keer naar teruggekeerd. De laatste keer was in de zomer van 2016. “Toen ben ik er voor het eerst met mijn vriend geweest. Het was een zalige reis, niet alleen omdat ik Sven kon voorstellen aan mijn familie, maar ook omdat Palau een fantastisch en paradijselijk land is.”

“De reden waarom we eigenlijk per se naar daar wilden, was omdat ik te horen had gekregen dat mijn mama leverkanker had. Zelf probeerde ze dat in alle talen te verzwijgen voor mij, omdat ze te bezorgd was. Papa was nog maar kort daarvoor gestorven aan longkanker en mama wist hoe zwaar dat voor mij was geweest. Maar een tante heeft mij op een bepaald ogenblik toch opgebeld, omdat ze vond dat ik het moest weten. De situatie was te ernstig.”

“Mama durfde niet te vertellen dat ze kanker had. Ze wilde mij beschermen”

“Toen Sven en ik onze reis hadden geboekt naar Palau, had ik dus verwacht om die twee weken met mijn mama door te kunnen brengen. Maar helaas moest ze nog voor onze komst voor een behandeling naar Hawaï, waardoor ik haar niet heb kunnen zien…”

Crowdfunding

De behandeling sloeg aan, althans dat bleek toch op het eerste gezicht. “Maar enkele maanden geleden kreeg ik te horen dat de kanker uitgezaaid is en dat mama terminaal is”, vervolgt Orrekim. “Omdat ik de financiële middelen niet heb om een ticket te kopen – dat al snel meer dan 1.000 euro kost – en om mijn mama te steunen bij alle medische kosten, heb ik een crowdfunding opgestart enkele maanden geleden. Maar die heb ik nog niet openbaar durven maken.”

“Aan de ene kant heb ik het moeilijk om geld te vragen aan de mensen, maar aan de andere kant is het wel mijn laatste kans om mijn mama nog eens te bezoeken, haar vast te nemen, haar warmte te voelen, haar een zoen te geven… maar ook om afscheid te nemen. Ik heb lang getwijfeld of ik wel nog zou gaan en ik was een hele tijd van plan om enkel terug te keren naar Palau voor haar begrafenis, maar ik ben daarop teruggekeerd. Ik heb mijn papa zien aftakelen, afscheid van hem genomen en dat was een heel moeilijke periode. Ik was bang om daar nog eens door te moeten en het idee schrikt me af dat ik straks, op zo’n jonge leeftijd, mijn beide ouders kwijt zal zijn. Maar dat mag me niet tegenhouden, ik weet dat ik dit moet doen voor mijn mama. Voor het te laat is.”

Orrekim financieel steunen kan via www.gofundme.com/Helpmereunitewithmom

Palau, voluit de Republiek Palau, maakt deel uit van Micronesië, een eilandengroep met meer dan 5.000 eilanden in de Grote Oceaan. De eilandenstaat Palau grenst over zee aan de Filipijnen in het westen en aan Indonesië in het zuiden. Palau bestaat uit 340 eilanden en heeft ongeveer 21.000 inwoners.

“Ik woon nu twaalf jaar in België en ik heb nog maar drie mensen ontmoet die Palau kennen. En ze kenden het alle drie maar om één reden, namelijk omdat Palau een echt duikparadijs is. De meeste kennen het niet, maar als je het met iets bekends wil vergelijken, kun je dat best met Hawaï”, vertelt Orrekim.

Slechts twee ‘Belgen’ op Palau

“Ik ben trouwens de enige Orrekim in België! Orrekim is een typisch Palause naam”, aldus de Lichterveldse. Tegelijkertijd is ze ook de enige Palause die in België woont, dat bevestigt ereconsul Stefan Claes.”Orrekim, een handvol diplomaten in Brussel en mezelf vormen vermoedelijk de kleinste gemeenschap in België”, aldus Stefan Claes. “In 2017 is Bill Keldermans, geboren in Mechelen en via de VS uiteindelijk in Palau beland, benoemd tot ereconsul van België in Palau. Samen met Goran, de broer van Orrekim, vormt hij de Belgische gemeenschap op Palau.” (BC)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier