Laurent Neuville promoot kajakvissen via Facebookgroep

Laurent gebruikt voor zijn hobby een speciale kajak die erg stabiel is en plaats heeft om al zijn materiaal in op te bergen. © GF
Redactie KW

Laurent Neuville (39) is gebeten door het kajakvissen. Hij voelt zich helemaal in zijn sas wanneer hij in zijn bootje op de Noordzee ronddobbert en wil nu ook anderen begeesteren.

Als wateronderzoeker bij de Vlaamse Milieumaatschappij is Laurent Neuville heel bewust bezig met de natuur en het milieu. Als kind ging hij vroeger mee op de boot van zijn vader vissen op zee, maar tegenwoordig kiest hij voor een duurzamer alternatief: kajakvissen. Dat is al even in trek, al moet Laurent toegeven dat hij dat zelf nog niet zo lang weet.

Milieuvriendelijk alternatief

“Ik heb het als het ware per toeval ontdekt. Vroeger trokken we regelmatig vanaf de surfclub met kajaks de zee in om op makreel te vissen. Ik dacht eigenlijk dat we daarmee iets nieuws hadden uitgevonden, maar na wat googelen bleek dat het dus al langer bestaat. De Amerikanen zijn de pioniers – zij varen dan vooral op meren – en tegenwoordig zijn er ook veel Fransen die op deze manier vissen proberen te vangen. Een variant is surfcasting, waarbij dan vanaf het strand gevist wordt.”

Aan de Westkust is het fenomeen wel nog vrij nieuw, maar daar wil de Pannenaar via Facebook verandering in brengen. “Ik richtte de groep ‘Northsea Kayakfishing and surfcasting’ in de eerste plaats op om foto’s te posten en ervaringen te delen. In het Engels, omdat het een internationaal gegeven is. In de Noordzee zitten natuurlijk niet dezelfde vissen als in de Middellandse Zee en omgekeerd. Als ik hierdoor anderen kan aanzetten om het ook eens te proberen, is dat mooi meegenomen. We kunnen dan misschien eens afspreken en een andere locatie uittesten”, hoopt Laurent. De groep telt momenteel zo’n tachtig leden, onder wie zelfs Australiërs en Amerikanen.

Respect voor natuur

Zijn verloofde Ann Dezwarte (31) heeft hij alvast kunnen overtuigen. Zij gaat geregeld mee, of helpt Laurent na zijn thuiskomst met het kuisen en klaarmaken van de vangst. “Ik zie er echter niet tegenop om helemaal alleen in zee te gaan, integendeel. Zo kom je helemaal tot rust en ben je één met de natuur. Met het kajakvissen ga ik terug naar de essentie van het vissen; naar de jager van weleer. Op eigen kracht peddel ik een drietal kilometer zonder daarbij schadelijke stoffen uit te scheiden, en in mijn eentje probeer ik daarna vette vissen binnen te halen, wat soms een echt gevecht kan zijn. Ik vis trouwens alleen voor mijn eigen voorziening en met veel respect voor de omgeving. Niet alles wat ik vang, breng ik dus aan wal. Ondermaatse vissen, die nog te klein zijn om zich al te kunnen voortplanten, gooi ik sowieso terug het water in.”

Laurent maakt wel gebruik van de moderne technologie wanneer hij ‘op jacht’ gaat. “Ik heb me een Rotomod K-largo kajak aangeschaft. Die is 4,20 meter lang en 1 meter breed en is speciaal ontworpen om te kajakvissen. Voor mij is er plaats voor twee lancés en tussen mijn benen heb ik een bakje met aas en verschillende vishaken. Verder heb ik verplicht een paar flares (vuurpijlen, red.) mee aan boord en ik moet natuurlijk ook een reddingsvest dragen. Die bevat veel zakjes, waarin ik messen en tangen kan opbergen. Tot slot heb ik ook een fishfinder die aangeeft waar de vis zich ten opzichte van de kajak bevindt, een wandel-gps om mezelf te kunnen lokaliseren in geval van nood en een gsm zodat ik de hulpdiensten kan bereiken. Ik heb dus alle noodzakelijke spullen bij de hand, maar het blijft natuurlijk een beperkte ruimte. Daarom is het heel belangrijk dat je ordelijk tewerk gaat.”

Straffe verhalen

Vooraan zijn kajak heeft Laurent een GoPro camera geïnstalleerd, waarmee hij dan zichzelf filmt tijdens zijn zeetochten. “Dit als bewijsmateriaal. Het blijft immers vissen, met de bijhorende heroïsche verhalen. Een vis kan wel eens een tiental centimeter groeien tussen de vangst en de overlevering op café of aan vrouwlief”, lacht hij. Of hij dan zelf straffe verhalen te vertellen heeft ? “Er waren eens drie zeehonden die constant rond mijn kajak bleven hangen, wat natuurlijk onbeschrijflijk is. Ik ben ook voor 99% zeker dat ik eens een tuimelaar heb zien opduiken, maar die heb ik jammer genoeg niet op beeld kunnen vastleggen…”

“Het blijft natuurlijk de Noordzee, waar je vooral vissen als tong, pladijs en zeebaars aantreft. Tonijnen, die zich met andere vissen voeden en dus veel groter zijn, vind je hier niet”, gaat Laurent verder. “Er zijn eigenlijk nog maar een paar vissoorten die ik hier nog niet gevangen heb en daarom wil ik mijn actieterrein wat verleggen. In Zuid-Frankrijk heb ik ooit een bonito gevangen, die je kan omschrijven als een minitonijn. Het was een beest van zo’n 60 centimeter lang en 3 kilogram zwaar. Het kostte me flink wat moeite om die aan boord te krijgen, maar de voldoening achteraf is natuurlijk des te groter. Volgend jaar ga ik naar de Atlantische Oceaan om mijn lijstje verder aan te dikken. Ik hoop er een grote geelvintonijn binnen te halen. Dit dan weliswaar vanop een grote boot, want die doet je kajak meteen omslaan.”

(WVH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier