Kortrijkse christenen te gast bij moslims voor ‘iftarmaaltijd’

Deken Geert Morlion (links) was zelf samen met enkele anderen voor de iftarmaaltijd te gast bij het Pakistaanse gezin Bhatti in Heule. © NOM
Redactie KW

Voor de moslims loopt op 14 juni de vastenmaand of ramadan op zijn einde. Een maand lang zullen zij dan van zonsopgang tot zonsondergang niets gegeten of gedronken hebben. Voor christenen zowel als voor andere gelovigen of niet-gelovigen is dit nog altijd moeilijk te vatten. Om daar meer inzicht in te krijgen, nodigde de Kortrijkse moslimgemeenschap, samen met het dekenaat Kortrijk, geïnteresseerde christenen uit om bij een moslimgezin een iftarmaaltijd te gebruiken. Een primeur. Iftar is de maaltijd die moslims na zonsondergang gebruiken.

Wat misschien weinigen weten, is dat de moslims hun eerste moskee in Kortrijk te danken hebben aan de katholieken. In de jaren zeventig was er al een werkgroep die zich de problemen van de eerste gastarbeiders ter harte nam. Men hielp hen onder andere zoeken naar behoorlijke huisvesting of werk. Dit leidde tot de vzw ‘Opbouwwerk voor Migranten Kortrijk’, onder impuls van wijlen deken Jozef Verheecke, wijlen pastoor Jozef Decoene van de Sint-Elooisparochie en toenmalig schepen Omer Soubry uit Heule, die tot vandaag contacten onderhoudt met de moslimgemeenschap. Zij zorgden voor een woning in de Konventstraat die in februari 1980 als gebedslokaal geopend werd. Er waren toen een 500-tal moslims in de regio, intussen het tienvoudige. In 1996 verhuisde de moskee naar de Stasegemsestraat en nu maakt men, zoals bekend, plannen om te verhuizen naar de Bioplanet-vestiging in de Brugsesteenweg.

Voordat de deelnemers naar een gezin trokken voor de eigenlijk iftar, gaf de Vlaamse Ingrid-Noor Demeulemeester uitleg over de ramadan. Noor is haar islamvoornaam. Zij groeide zelf op in een ongelovig, zelfs antikerkelijk gezin en bekeerde zich 24 jaar geleden op haar 30ste tot de islam. Zij is nu islamlerares in Oudenaarde. Een hoofddoek draagt ze niet. “Een hoofddoek is niet koranisch”, zegt ze. De ramadan is volgens haar veel méér dan honger en dorst hebben en moe zijn: “Het is inderdaad vasten en ik moet toegeven dat het de eerste keer verschrikkelijk moeilijk was. Het gaat om de om de controle over je lichaamsfuncties, zelfbeheersing kweken, het afkicken van slechte gewoonten, het is een methode om beter mens te worden. Er komt ook zelfreflectie bij kijken en ook vrijgevigheid is een moslimgewoonte. Het zijn zaken die je ook bij de figuur van Jezus terugvindt. Hij komt trouwens ook in de Koran voor. We geloven ook in een en dezelfde God.”

“Het is nu de derde keer dat wij twee keer per jaar een ontmoeting hebben met moslimgemeenschap”, zegt deken Geert Morlion. “Wij nodigen hen uit in een kerk met Kerstmis, zij nodigen ons uit tijdens de ramadan. De bedoeling is draden van vriendschap weven. Beiden hebben we waarden toe te voegen aan de samenleving en beiden zorgen we voor God – dir drieg vergeten te raken – en voor elkaar.”

Die vrijdag was de zonsondergang exact om 21.54 uur en op dat tijdstip werd in de gezinnen, waar de deelnemers te gast waren, de maaltijd geserveerd. Te beginnen met de traditionele dadel, waarmee volgens de overlevering het vasten ‘gebroken’ wordt. Daarna komen de meest verschillende gerechten op tafel en die behoren niet noodzakelijk tot het land van afkomst van de betrokkenen. Tijdens de ramadan is het namelijk een gewoonte dat gerechten worden uitgewisseld. Zo kun je bij een Pakistaans gezin ook Marokkaanse, Tsjetsjeense of Turkse spijzen krijgen of zelfs een westerse tiramisu.

Bij de deelnemers ook de bekende violist-musicus Sigiswald Kuijken en zijn echtgenote Marleen die in het Begijnhof in Kortrijk wonen. “We zijn pas vanmorgen uit Stockholm teruggekeerd maar we wilden dit absoluut meemaken. Het was een boeiende ervaring”, zegt hij. “Net zoals de islamlerares ben ik zelf een bekeerling, maar dan naar het christendom. Ik ben atheïstisch opgegroeid en op mijn 22ste heb ik de overstap gemaakt naar het katholicisme, als enige in het gezin, mijn vijf broers niet… Ik had behoefte aan het spirituele en stond open voor godsdienst, het had evengoed een andere godsdienst kunnen zijn. Wat we leren uit een dergelijke ontmoeting, is dat alle religies op hetzelfde neerkomen en dat we er allemaal op onze eigen manier kunnen geraken.”

(NOM – foto NOM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier