In het voorjaar valt het doek over ‘t Rebbeke in de Molentjesstraat. Astrid Meurisse (60) en haar vriendin Astrid Vanneste (74) die haar bijstaat in het restaurant stoppen ermee. “De mensen kwamen voor de ribbetjes. We hebben er duizenden gebakken”, aldus Astrid Meurisse.
Astrid Meurisse uit Kooigem startte de zaak – waar vroeger een kapsalon was – 22 jaar geleden op, samen met haar man die een jaar kokschool gevolgd had. “Hij heeft maar drie jaar meer geleefd en toen moest ik alleen verder”, gaat Astrid van start. “Ik had voordien 18 jaar bij Prado in Kuurne gewerkt en vijf jaar in de bouwsector bij een firma die tennisvelden aanlegde. Daar deed ik de afwerking.”
“Het was de bedoeling dat ik tijdens de weekdagen verder zou blijven werken. Ik tenniste zelf ook en kreeg kansen om naar grote wedstrijden te gaan.” Astrid volgde uiteindelijk een jaar avondles om ook kok te worden, en runde de zaak verder. Haar vriendin Astrid Vanneste stond haar 18 jaar bij.
Ribbetjes
In ‘t Rebbeke staat Astrid Meurisse altijd aan de haard. “Er wordt hier gegrilleerd: ribbetjes, hammetjes, côte à l’os, lamskroontjes en brochetten worden in de zaal klaargemaakt. Biefstukken, kikkerbillen, scampi’s, kaaskroketten en dagschotels worden in de keuken bereid”, legt ze uit. Het restaurant is familiaal. “Hier kunnen kinderen spelen en moet men niet rap schuiven om plaats te maken voor anderen. De mensen kunnen hier lang blijven zitten en genieten.”
In ‘t Rebbeke werd er nooit veel aan de kaart veranderd. “De mensen kwamen vooral naar hier voor de ribbetjes. Ik heb er duizenden gebakken!“
Bevergemroute
Astrid en haar vriendin besloten onlangs om er mee te stoppen. “Het wordt lastig als je wat ouder wordt. Mijn vriendin is 74, en het huurcontract nog eens drie jaar verlengen zou te lang zijn“, vindt ze. Astrid hoopt dat er na haar opnieuw een restaurant komt. “Het zou spijtig zijn mocht het verdwijnen, want er is al niet veel meer in Kooigem. We ondervinden nochtans dat Kooigem weer veel meer bezocht wordt sinds de Bevergemroute er is. Heel veel mensen komen wandelen en fietsen in, of vanuit ons dorp.” Als het restaurant overgenomen zou worden, is Astrid zeker bereid om de nieuwe uitbaters op weg te helpen als zij dit wensen.
Als ze terugblikt op de voorbije 22 jaar ziet Astrid dat het goed geweest is. Er veranderde wel veel door de alcoholcontroles. “Vroeger werden er na het eten nog heel wat Irish coffees verkocht, maar dat is nu verleden tijd. We onthouden zeker de vele mooie momenten en we hebben veel vrienden leren kennen. De klanten zijn vrienden geworden.”
Tenerife
Nu ze stoppen denken Astrid en Astrid weer aan een hobby. “Op onze verlofdagen gingen we regelmatig kaarten, een beetje lezen en mee-evolueren met het computerwerk. Nu zal er ook weer tijd zijn om de tuin in orde te zetten”, overdenken ze, al hebben de dames voor vakantie altijd de tijd genomen.
“Ons ding is Tenerife, waar we ‘thuiskomen’ om te rusten. Misschien gaan we op zondag eens naar zee bij mooi weer en als er activiteiten te doen zijn in het dorp, kunnen we er ook naar toe. We hebben lang gewerkt terwijl anderen konden uitgaan. Binnenkort kunnen we er zelf ook meer eens op uit.” (EDB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier