Kinderen gaan elke dag shotten met Herr Seele in Oostende

We zien Herr Seele met zijn voetbalclubje op het grasveldje achter de bibliotheek. Zittend v.l.n.r. Jonathan, Salar, Muhammad, Khisraw en Jahia en staand v.l.n.r. Toine, Leon, Hussein en Ferdus. (Foto HH)
Hannes Hosten

Zowat elke avond vind je ze op het graspleintje achter de Bibliotheek Kris Lambert: Herr Seele en zijn voetballertjes. Kinderen van rond de tien jaar, uit België en uit heel verre landen, maar ook allemaal van de Hippodroomwijk, die zich samen uitleven met een partijtje shotten. “Dit is een vorm van antiracisme”, zegt Herr Seele. “Geen statement, maar ons gewoon amuseren met voetbal. En zo leer je elkaar kennen.”

Maandagavond, rond zeven uur. Een uurtje voor de bloedstollende WK-match tussen België en Japan vindt er een match Red Devils-Bresil plaats in hartje Oostende. Althans in de fantasie van negen jongetjes en van hun keeper-scheidsrechter: Herr Seele. Maar ook al is dit geen echte WK-match, ze gaan er wel voor.

Drie broers uit Afghanistan zijn erbij, twee broers uit Syrië, een jonge Somaliër en drie jongens van Belgische origine. Soms spelen meisjes mee, maar vanavond niet. Normaal shotten ze een uur tot anderhalf uur, maar vandaag wil iedereen om acht uur thuis de Rode Duivels zien. Of ze voor België supporteren? “Ik ben voor Frankrijk en Brazilië”, zegt Salar (10) uit Afghanistan. “Maar ook een beetje voor België.”

Buurtgevoel

“Sinds begin dit jaar, misschien eind vorig jaar, ga ik regelmatig voetballen met Leon (7), het zoontje van mijn ex-vrouw Ines, met wie ik nog altijd nauw samenwerk”, vertelt Herr Seele. “Hij klopte bij mij aan en ik liep erin. Op het graspleintje lopen ook andere kinderen rond en zij gingen meespelen. Zo groeiden we uit tot een soort clubje en komen bijna elke avond samen.”

“Ik had die kinderen wel al gezien, maar ik kende ze niet. Een buurtgevoel ontbreekt nogal eens in Oostende. Maar nu weet ik wie ze zijn en leerde ik ook de ouders kennen, want sommigen komen hier ook eens langs en zien dat het goed is. Via volwassenen zou dat misschien niet lukken. Maar wel via kinderen en hun spel.”

Vanbinnen jong

Vier spelers dragen een rood shirt en zijn Rode Duivels in het diepst van hun gedachten. De vijf anderen hebben hun eigen T-shirts in verschillende kleuren aan en vormen samen ‘het Braziliaanse team’. Tussenin loopt Herr Seele met rood shirt, die het midden houdt tussen de rol van keeper en die van arbiter. Met fluitje en gele en rode kaarten incluis.

“Herr Seele is een goede keeper, maar je kan hem makkelijk dribbelen”, vindt Muhammad. “Verdedigen kan hij toch niet zo goed. Maar ja, hij is oud hé”, verklaart de twaalfjarige jongen. En dan, snel corrigerend: “Hij is oud, maar vanbinnen is hij jong.”

Rode kaart

Dat Herr Seele niet zo’n goede verdediger is, blijkt in een volgende fase. Hij keepert, laat een bal binnen en wordt daarom aangevallen door zijn boze ploegmaat Leon. Het levert hem meteen een rode kaart op. “Onsportief gedrag!” vindt de doelman-scheidsrechter. En Leon gaat aan de kant.

Kinderen gaan elke dag shotten met Herr Seele in Oostende

“Ik zal hier nu wel tot het einde van de match moeten blijven”, weet Leon, maar hij neemt het goed op. “Ik vind het leuk, voetballen. Ik leerde hier al veel kinderen kennen. Het zijn niet altijd dezelfden die spelen, maar iedereen komt als hij kan.”

Iedereen door elkaar

“Het zijn heel sympathieke kinderen”, vindt Herr Seele. “Je leert hun gewoonten kennen. Tijdens de ramadan konden ze niet zo lang spelen, want ze hadden nog niet gedronken of gegeten en waren snel moe. Iedereen loopt hier door elkaar. Meer dan op school, want veel scholen trekken een bepaald publiek aan. Hier komen ze echt met elkaar in aanraking.”

Kinderen gaan elke dag shotten met Herr Seele in Oostende

Ik doe dit heel graag, ondanks het leeftijdsverschil van 50 jaar. Er is niets ontspannender dan een balletje trappen. De laatste weken ben ik er fel in verbeterd. In dribbelen ben ik niet zo goed. Gesten maken, een show opvoeren… Dat kan ik niet goed”, zegt de schepper van Cowboy Henk, toch een beetje tot onze verrassing.

Antiracisme

“Soms geef ik ook commentaar bij de match. Zoals mijn held Peter Vandenbempt. Die gasten kennen me niet als BV of als tekenaar, maar ergens vinden ze me wel geestig. Sommigen zullen hier misschien niet kunnen blijven, maar dat trekken we ons niet aan. Dit is een vorm van antiracisme. Geen politiek, geen statement, maar gewoon ons amuseren met voetbal, met kinderen van alle kleuren en overtuigingen. En sportiviteit is ons hoogste goed.”

“Iedereen loopt hier door elkaar. En zo leren we elkaar kennen”, zegt Herr Seele. (Foto HH)

Mooi, maar hopelijk zegt deze wedstrijd niets over het resultaat van de Belgen vrijdagavond in Rusland. ‘Bresil’ won met 2-0.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier