Een jonge vrouw van 20 uit Oostende is ternauwernood uit de klauwen van een ‘loverboy’ ontsnapt in Tunesië. Enkele dagen lang hield hij haar opgesloten op een appartementje. Ze doet voor ons haar verhaal vanop een hotelkamer in Tunis.
Afgelopen week was het verhaal van Shirley Boussemaere (20) te lezen op KW.be en in De Zeewacht. Shirley leerde enige tijd geleden haar nieuwe vriend kennen via het internet. Hij beloofde haar de hemel op aarde, wat haar ertoe aanzette om hem te bezoeken in zijn thuisland, Tunesië. Hals over kop vertrok ze op 12 augustus, nadat ze bij haar oma was langsgeweest om haar hondje te brengen. Haar familie hoorde nadien enkele dagen niets meer van haar.
Gsm afgenomen
Toen Shirley opnieuw van zich liet horen, was het niet met goed nieuws. Ze werd er door haar nieuwe vriend vastgehouden, wist ze te vertellen via sms. De mooie verhaaltjes die hij haar wijsmaakte bleken helemaal niet te kloppen. Zo kwam ze terecht in een klein appartementje, werden haar papieren afgenomen en werd ze constant gecontroleerd in haar doen en laten. Nergens mocht ze alleen zijn. Shirley kon nu en dan ongezien sms’en naar haar mama Cindy en broer Kenneth. Zo kon ze met haar gsm haar locatie aanzetten en een screenshot doorsturen van de locatie waar ze zich bevond. Ze stuurde ook foto’s door, waarop je de buurt kon zien uit het appartement waar ze verbleef. Shirley bevond zich op een vijftal uur rijden van Tunis, de hoofdstad van Tunesië.
“De vierde dag dat ik bij hem verbleef, begonnen zijn stoppen helemaal door te slaan.”
Ondertussen was de politie al op de zaak gezet en hadden zij het consulaat gecontacteerd. Via de ambassade in Tunis werd een actie opgezet om Shirley uit de klauwen van haar ‘loverboy’ te redden. In de nacht van donderdag op vrijdag viel de Tunesische politie, samen met de mensen van de ambassade, binnen in het appartement waar Shirley verbleef. Ze troffen er Shirley aan en namen haar mee. Shirley verblijft momenteel op hotel in Tunis, daar heeft de ambassade voor gezorgd. Ondertussen werd voor haar een vliegtuigticket geboekt.
Cindy Boussemaere en haar familie willen graag de autoriteiten en de politie van Oostende bedanken voor hun snelle werking. “Dankzij hun snelle optreden is Shirley binnenkort terug veilig thuis. Ik weet met mijn blijdschap geen blijf. Even zat ik met mijn handen in het haar, morgen kan ik haar eindelijk terug in mijn armen sluiten”, reageert Shirley’s mama opgelucht.
We hadden even telefonisch contact met Shirley in Tunesië. “Hij kwam me samen met een vriend in een gehuurde auto halen aan de luchthaven”, vertelt ze vanuit haar hotelkamer in Tunis. “Vanaf de eerste dag nam hij me al mijn gsm af. Ik ging daar uiteraard niet mee akkoord. Ik had toen al een stil vermoeden dat het niet helemaal goed ging komen. Ik wilde zo graag mijn familie bellen, maar dat liet hij niet toe. Na twee dagen kreeg ik ‘s nachts eventjes mijn gsm terug. Hij dacht dat iedereen in België toen al sliep en er niemand te bereiken zou zijn.”
“Opgelucht dat ze niet boos waren”
Zo kon ze toch haar oma bereiken. “De grootste opluchting was toen al dat ze niet boos op me waren. De vierde dag dat ik bij hem verbleef, begonnen zijn stoppen helemaal door te slaan. Hij wou dat ik bij hem bleef en niet meer naar België terug zou keren. Hij had me ook al eens met mijn hoofd tegen de muur geslagen, omdat ik tegen hem inging. Het ging zelfs zo ver dat hij al op zoek was naar een ander appartement, opdat ze ons niet meer zouden vinden.”
In de nacht van donderdag op vrijdag kreeg de man opeens telefoon van de politie, met de melding dat hij naar buiten moest komen, vertelt ze. “Ik keek door het raam en zag veel gespierde mannen staan in gevechtsuniform. Op dat moment wist ik dat ze voor mij kwamen. Meteen toen ik werd buiten gehaald, kreeg ik de telefoon toegestopt.”
“Het is nooit mijn bedoeling geweest iemand hiermee te kwetsen, ook al heb ik dat onbewust wel gedaan.”
Aan de andere kant van de lijn een Nederlandstalige dame van de ambassade, die haar zei dat dit dé kans voor haar was om van hem weg te komen. “”Stap nu in’, zei ze. ‘Deze mensen zullen je naar een veilig onderkomen brengen’. Het ergste van al vond ik nog dat hij een glimlach op zijn gezicht had, net of het deed hem niets. Ik was niet echt verliefd op hem, maar wou hem wel ontmoeten.”
“Ik zit nu op hotel en mag het gebouw niet verlaten”, vervolgt ze. “Beneden in de lobby is er bewaking aanwezig, die er voor zorgt dat niemand tot bij me raakt. ‘s Nachts zit er zelfs iemand voor mijn deur. De ambassade van België in Tunesië wist me te vertellen dat ik veel geluk heb gehad. Het gebeurt wel vaker dat meisjes naar hier worden gelokt en daarna verkocht worden voor kamelen. Het is nooit mijn bedoeling geweest iemand hiermee te kwetsen, ook al heb ik dat onbewust wel gedaan. Ik heb mijn lesje wel geleerd. Ik raad het niemand aan. Ook al is de drang groot: niét doen! Ik heb hier genoeg gezien in die week dat ik hier was. Ik zal blij zijn dat ik mijn familie terug zie.”
Shirley landt zaterdag op Zaventem.
(JRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier